λοξός ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 14/1/2010

· Σάλιο!

· Υγρή ουσία κατευθυνόμενη από το εσωτερικό των σπλάχνων και μετά από απίστευτες συμπιέσεις εκστομίζεται για να ορίσει ποικίλες αντιδράσεις με ποικιλότροπα νοήματα

· Το παράλογο της γλώσσας στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά έχει κάνει μέχρι και το Δεκέμβρη να μυρίζει καλοκαίρι

· Οι διακοπές συνεχίζονται στη χώρα με τα πολλά λόγια

· Ο πρωθυπουργός διαψεύδοντας την ορατότητα βλέπει εκείνο το μπαούλο με τις λίρες στην άκρη της αφήγησης και σπρώχνει την κατανόηση στο ακρόπρωρον του γκρεμού

· Κι από πίσω το ρέμα με πολλές φυσαλίδες και αγριωπό βλέμμα ετοιμάζεται για το τελειωτικό κτύπημα

· Άνευ σιέλου, ο Γεώργιος Παπανδρέου, μεταχειριζόμενος την ασυλία και την πολυσημασία μιας πρότασης αποφαίνεται ότι υπάρχουν τα χαρτονομίσματα

· Και έρχεται ο Αντρέας Λομβέρδος να υπερτονίσει την ασάφεια του προϊσταμένου του μεταχειριζόμενος φράση παραδοσιακώς ερωτικού περιεχομένου. Kαι παίρνοντας βαθιές ανάσες ιχνογραφεί την ορατότητα του σεντουκιού, ξεφωνίζοντας. «Δεν υπάρχει σάλιο»

· Κάποιος δε βλέπει καλά σ αυτόν τον τόπο! Ο πρωθυπουργός είναι βεβαίως αθλητικού διαμετρήματος και συνήθως τα όργανα των αισθήσεων λειτουργούν καλύτερα στους αθλητικούς σωματότυπους.

· Άρα μάλλον ο Αντρέας δεν βλέπει επαρκώς. Αλλιώς θα διέκρινε το πασιφανές. Οτι και ο πρωθυπουργός βλέπει ακριβώς το ίδιο πράγμα

· «Υπάρχουν λεφτά». Βεβαίως και υπάρχουν! Όλα υπάρχουν. Αλλά που είναι? Είναι εδώ? Είναι εκεί? Είναι παραπέρα? Το μυστήριο του χαμένου χαρτονομίσματος!

· Και ανυψώνεται το βλέμμα στον επουράνιο Παντοκράτορα για να συγχωρέσει το αμάρτημα που δραπέτευσε υπό την μορφή κακόφημων λέξεων

· Το σάλιο η υγρή αυτή μορφή αντίδρασης πόσες θύμισες επαναφέρει στο μυαλό

· Σάλιο, χωρίς σάλιο, με σάλιο, δεν υπάρχει σάλιο, εκφράσεις με υβριστική και σεξουαλική δυναμική. Οι οποίες εξαρτώνται από τον έλεγχο που ασκεί το συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό αυτόνομο πολιτικό σύστημα του οργανισμού

· Και ο Λεωνίδας ο Κύρκος σε φανερό δείπνο με όλους μαζί να μονολογεί την συναίνεση και τη δημιουργία της μεγάλης αριστεράς. Και η αριστερά απούσα από τους άρτους και τα εδέσματα, σχολιάζει την επικαιρότητα

· Και στην άγνωστη δημοκρατία των κενών λόγων εκρηκτικός μηχανισμός κάνει μπαμ σε κάλαθο άχρηστων έξω από το κτήριο με τους πολυσήμαντους.

· Και «η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται» φωνάζει ξανά ο πρωθυπουργός. Σιγά μην τρομοκρατηθεί η δημοκρατία κοτζάμ γυναικάρα με τα όλα της, με τις καμπύλες της, με τα φτιασίδια της, με τα τσαλιμάκια της και τα μασκαρέματα της. Α ρε δημοκρατία των δημοκρατών που με φοβίζεις με τις γκριμάτσες σου και τα κουνήματά σου!

· Και εγώ είμαι φοβητσιάρης μη δω γυναίκα πλουμιστή, τρέχω να κρυφτώ πίσω από την πόρτα. Εκεί που γεννήθηκα.

· Χωρίς σάλιο λοιπόν προσπαθούμε να ανέβουμε την κλίμακα

· Στέγνωσαν τα χείλια η φωνή τρέμει και παραδόθηκα

· Βαριά ανάσα και άρχισε να βρέχει στη διπλανή σελίδα

· Έλα τι περιγραφή είναι αυτή! Σαν βουκολικό ερωτικό μελόδραμα με κρυφές ματιές και πρόβατα

· Δεν μπορώ τις αντίθεση αν δεν είναι προιόν των ενστίκτων όταν όμως είναι αποτέλεσμα ωρίμου σκέψεως και σχεδίου δυσανασχετώ και τρομοκρατούμαι. Γιατί η δημοκρατία κύριοι δεν είναι αόριστη έννοια για να αναφέρεστε σ αυτήν στο τρίτο πρόσωπο. Δημοκρατία είναι ο Σπύρος, ο Γιάννης, η Μαρία και η Ναυσικά. Κι εσείς απλώς την εκφωνείτε

· Χωρίς σάλιο

· Και οι άνθρωποι σκυφτοί, μαζεύουν αποδείξεις. Συλλέκτες χαμένων τυποποιημένων αριθμών

· «Δεν υπάρχει σάλιο, πως αλλιώς να σας το πω», Κυρίες και Κύριοι

· Βρε, μήπως πρέπει να φτύσουμε όλοι μαζί μπας και μαζευτεί ο σίελος και αλλάξουν τα νοήματα?

Σημεία και πέρατα

Έβαλε τα γιορτινά της η μαγκιόρα η γυναίκα η στολισμένη η καπάτσα και βγήκε στ’ άσπρο χαλί για τις προγραμματικές δηλώσεις της χειμωνιάτικες.

Άμα είσαι κοκέτα και αισθαντική τύφλα να έχει ο χιονιάς και το παγωμένο έδαφος

Με τα ροζούλια να δίνουν τη διάσταση της κρεβατοκάμαρας στους τοίχους, με το παιχνιδιάρικο ύφος το γεμάτο υποσχέσεις και εκείνες οι πατημασιές των παρελθοντικών χρόνων με ένα μοναχικό φύλλο για λεπτομέρεια

Μοναχιά η κυρία, άγνωστη αλλοιώνει την κυριολεξία και κάνει το τουρτούρισμα χαμόγελο ανακούφισης

Στο βάθος βέβαια πίσω από το περιτύλιγμα το μελαγχολικό καστανό των ματιών παρουσιάζει την μοναδικότητα της ματαιόδοξης πόζας του εφήμερου.

Χωρίς ανάσες που θα θόλωναν την ακινητοποίηση της στιγμής ο υπαινιγμός της εικόνας κατεβάζει το θερμόμετρο και ανεβάζει την χαμένη αίσθηση της αφαίρεσης

Η τρομοκρατία της λεπτομέρειας για τους αφηρημένους της ζωής

Μυογράφημα

· Η αλήθεια, το ψέμα και το αληθινό ψέμα είναι έννοιες ταυτόσημες όσον αφορά στην υποψία που διαφαίνεται όταν γνωρίζεις τα δεδομένα

· Κοιτάς το συννεφιασμένο ουρανό και αποφαίνεσαι.

· Σήμερα ίσως βρέξει αλλά ίσως και να μη βρέξει

· Μια σειρά από λογικούς συνειρμούς αποκρυπτογραφούν την πρόταση. Ό,τι και να συμβεί είσαι κατοχυρωμένος από το σκουρόχρωμο του ορίζοντα

· Έτσι και οι πολιτικές προτάσεις που καθηλώνουν το εύλογο και σε αφήνουν εμβρόντητο να σηκώνεις το βλέμμα ψηλά

· Ο ένας φωνάζει ότι τα λεφτά υπάρχουν κι ο άλλος ότι δεν υπάρχει πτύελο και το στόμα είναι στεγνό

· Στην ουσία εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Το αληθινό ψέμα.

· Από τη μια η φωνή του πρώτου να προσφέρει την ανάσα και του ακόλουθου να τρώει ωμό το κρέας γδυμνό από τα κόκαλα

· Και από κει και πέρα έρχεται η επεξεργασία της πρότασης. Ακολουθείς την απάντηση που βολεύει το μυαλό και το κορμί

· Ταχέως αναμοχλεύεις την ωραιότητα των παιχνιδισμάτων της γλώσσας και τσακίζεις το ορατόν

· Άμα θέλεις βέβαια, αλλιώς κάθεσαι ανακούρκουδα και γυρίζεις το πανί γύρω απ το κεφάλι σου κραυγάζοντας ανελέητα

· Έτσι κάπως είναι η εικόνα της παράνοιας όταν περιφέρονται οι λέξεις μέσα στην υγρασία των σπηλαίων και έτσι οδηγείσαι ταχέως στο διπλανό ψυχιατρείο για να αναζητήσεις την καταγωγή της ιδιοσυγκρασίας σου

· Και τυλιγμένος στο άσπρο σεντόνι με τα χέρια πισθάγκωνα συνεχίζεις να χειροκροτάς τα κείμενα!

loksos@gmail.com

λοξός ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 6/1/2010

· Καλημέρα στην πρώτη! Και φθονεί η δεύτερη και μετά η τρίτη.

· Οι αριθμοί εκλιπαρούν την μεγαλοστομία της διάταξης, ανατάσσονται και επαναστατούν. Η λογική της σειράς απομονώνεται.

· Η αρχή εντοπίζεται εύκολα συνήθως, όπως και το τέλος.

· Μεγάλο το τεφτέρι, επιτυχία αναγνώριση και αλλά χίλια και ένα μεγάλα ψέματα που κόβουν κομματάκια τα αποσπάσματα του λόγου και τα πετάνε στους μισάνοιχτους τενεκέδες του μικρού χρόνου.

· Η ματαιοδοξία των πρώτων καθισμάτων. Στις σειρές με την ταυτότητα.

· Στην Ελλάδα των ειδώλων της πληροφόρησης, στην χώρα του Λάκη του Μάκη του Νίκου του Κώστα του Αντώνη στο παράθυρο που φτιάχνεται το αύριο της ερμηνείας, παρακολουθώντας, αναρωτιέσαι πως θα ήταν η ζωή αν για λίγο κλείναν τα κουτιά, κλείναν τα παραπόρτια κι ανοίγαν τα μεγάλα φώτα να βγει το κρυμμένο, να περιπλανηθεί μπροστά απ’ τις κάμερες και να τρελάνει το σύμπαν

· Αμέλεια του χρόνου ο θάνατος. Κι ο χρόνος διαχειρίζεται από τις άσπρες μπλούζες, που ντύνονται θεοί. ορίζουν και κατευθύνουν.

· Θυμάμαι στην Τήνο απέναντι απ τη θάλασσα τον Κακαουνάκη να πίνει τη ρακή και να πειράζει την ιστορία. Και στο ψαροχώρι σχωρνάνε τον «αγριάνθρωπο» που είχε την ικανότητα να κάνει την αμεσότητα να μπαίνει μουσαφίρισσα στο κατώφλι του οποιουδήποτε!

· Και οι επαγγελματίες των επικηδείων, κατέχοντες το ταλέντο της πολυγλωσσίας, αφήνουν το μελίρρυτο λόγο να φτιάχνει προσωπογραφίες. Ο μέχρι πρότινος «φωνακλάς» «διαπλεκόμενος» «υβριστής» «γυρολόγος» «ο καραγκιόζης» έγινε για τους χαρακτηρίζοντες η μεγάλη φωνή της δημοσιογραφίας και της αλήθειας. Κι ακόμα ακούγονται τα μπινελίκια από το μισάνοιχτο λευκό, στα ερτζιανά τα βουβά κι απόμακρα.

· Και το τελευταίο ρεπορτάζ για την υγεία ίσως να ειναι συγκλονιστικό φτάνει να μη το πάρει ο βαρκάρης με τη βάρκα κι αυτό όπως τα άλλα.

· Και η διάθεση παίρνει στροφή και εκεί που άλειβες μια φρυγανιά με βούτυρο και μέλι, ξαφνικά, άκουσες τον εκφωνητή

· Ω, οποία συγκίνηση και ρίγος, ομίλησε ο ανυπέρβλητος Μητσοτάκης! Τόσο καιρό ριγμένος στη σιωπή και ενώ κατάφερε στην κυριολεξία, να μην κάνει αρχηγό την αγαπημένη του Κόρη, επιλέγει τώρα την κατάθεση της μοναδικής στα χρονικά, ευφυούς και συνάμα πρωτοφανούς σκέψεως.

· Προτείνει για πρωθυπουργό της χώρας, τον πρωθυπουργό της χώρας.

· Και κανένα φιλότιμο δεν διακρίνω στο ήρεμο βλέμμα του Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος σεβόμενος τουλάχιστον την ιστορία του τόπου και της παρατάξεως του, έπρεπε ταχέως να έχει παραιτηθεί και να κατευθυνθεί καταβαραθρωμένος στο περιθώριο της πολιτικής λησμονιάς.

· Ντολμαδάκια με λάχανο τα προκείμενα.

· Ο ψηλός θα πάρει την εκδίκηση του σιγά σιγά. Το όνομα του αποχώρησε από τη σκηνή και δεν μπορεί να αντέξει το παραπονεμένο βλέμμα του σπλάχνου του. Ο Σαμαράς είναι της σχολής Γιωργάκη. Θα περιμένει, θα προβάλλει εκείνο το γλυκό του καλού δεξιού παιδιού, του τίμιου, του σοβαρού, που κοιμάται και στο προσκεφάλι του έχει ακουμπισμένη την τη θρησκεία, την οικογένεια και τη Μακεδονία.

· Που βλέπει στον ύπνο του τα μυστικά του βάλτου κι ονειρεύεται.

· Δύσκολα όμως τα όνειρα μέσα στους βάλτους. Από τη μια η λάσπη, τα κουνούπια, η υγρασία κι απ την άλλη οι σκιές που παραμονεύουν στις φυλλωσιές έτοιμες να σου πετάξουν εκείνα τα αθόρυβα δηλητηριώδη βέλη

· Και οι εφιάλτες ζουν πολλά χρόνια κι έρχονται πάντα όταν κλείνεις τα μάτια κι ονειροπολείς.

Των Θεοφανίων

Στο πεζοδρόμιο. Χαμηλωμένο βλέμμα. Μια σακούλα με τα απαραίτητα και μια βαλίτσα ένα ολόκληρο σπιτικό.

Στο ξενοδοχείο του δρόμου. Έξω από τους φράχτες.

Βαθυκόκκινο άμφιο να ξορκίζει τη φτώχεια και ο άνθρωπος να γίνεται θρόνος

Το κρύο ανυπόφορο αλλά ο άρχοντας με το περιδέραιο απολαμβάνει την συντροφικότητα.

Δυο αναπνοές, δίπλα στο ποτάμι, στο χοντρό τοιχο, περιμένουν να περάσει η ζωή

Η πλαστική υποδοχή φιλοξενεί τη συμπόνια και μια ομπρελα σκήπτρο, ριγμένη στο πλάι.

Στον απόηχο των στολισμένων δρόμων, η πολυπραγμοσύνη της λεπτομέρειας ντύνει τη φτώχεια με τα γιορτινά της

Σκυμμένα τα κορμιά περιμένουν να πέσει το σκοτάδι

να ανοίξουν τα μάτια, να ξετυλιχτεί το δικό τους φως, να φύγουν οι περιπλανώμενοι, να αρχίσουν να περπατούν και να ψάχνουν εκείνο το λευκό περιστέρι που τους εγκατέλειψε και χάθηκε.

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ

· Μεγάλη ανάγκη οι γιορτές. Πολλές χειραψίες και πολλά χαμόγελα. Ανοικτές κουρτίνες οι αγκαλιές και σκορπισμένες οι ευχές και οι συμπάθειες.

· Εφεύρεση της θλίψης οι μέρες με ονοματεπώνυμο, κατευθύνουν τη διάθεση κάνοντας το πραγματικό να απομακρύνεται. Λίγο τα πολλά φώτα, λίγο το κρασί, λίγο τα παιδιά με τα δώρα, τα καινούργια ρούχα και εκείνος ο Άγιος που θέλουμε να κατεβαίνει και να κτυπά τη κλειστή πόρτα.

· Τα καταστολισμένα τραπέζια τα καλά μαχαιροπίρουνα τα πλούσια φαγητά το μεγάλο πράσινο δέντρο στο κεντρο κι από κάτω εκείνα τα κουτιά με τις κορδέλες.

· Η χαρά να πηγαινοέρχεται να γίνεται μεγάλη να σε κάνει να νιώθεις σημαντικός και η αγάπη να ξεχειλίζει από τα στόματα

· Τόσο φως όταν φεύγει ένας χρόνος και τόση αγαλλίαση. Κανείς δεν λυπάται για το φευγιό. Πανηγυρίζουν για τον ερχομό. Στην ουσία καλωσορίζουν τον επίλογο.

· Τεράστια η σοφία αυτών που φτιάξαν τους χρόνους τα διαστήματα μεταξύ των αποστάσεων του χαμόγελου και της σταγόνας.

· Σε κάθε γιορτή ονομαστή κατάματα στο επιμύθιο, ανοίγεις τη ζωή και διώχνεις το κακό πρόβατο που δε σ αφήνει να ησυχάσεις.

· Πρωτομηνιές κι αρχιχρονιές των επιλόγων της πορείας. Βαφτίσια μιας ολιγόλεπτης ζωής γεμάτης με ματαιόδοξα όνειρα.

· Κι όταν περάσει η ώρα ανάμεσα στα υπόλοιπα της νύχτας κάποιες κορδέλες θα ξεχαστούν και θα χορέψουν εκείνους τους σκοπούς που δεν έχουν ανάγκη ούτε το χρόνο ούτε τις αποστάσεις των σημείων.

loksos@gmail.com