Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ Πέμπτη 14/5/2009

• Το οικοδόμημα έκλεισε και δεν μπορεί να κατέβει με τίποτα κάτω η φασολάδα με τη ρέγκα το τσακισμένο κρεμμύδι τις ελιές και τη κούπα με το κρασί αυτή η αυτοκρατορική λεπτομέρεια της αφηγήσεως της γεύσεως. Στο μαρμάρινο τραπέζι με τα σιδερένια πόδια προσπαθείς να απολαύσεις!

• Πολλές κουρούνες από πάνω και κάτι βατράχια πράσινα στη διπλανή στέρνα τραγουδούν τη χαυνότητά σου τα αηδόνια στους λόγκους τη φωνάζουν οι κατσαρίδες τη διατυπώνουν με τις αισχρές κεραίες τους οι σπίνοι την τραγουδούν χαμηλά, τα σκουλήκια τρυπώνοντας στο χώμα την αφήνουν στο πέρασμά τους. Οι πάπιες φωνάζουν παπαπα και εσύ κακόμοιρε με ενα ποποπο νομίζεις ότι απάντησες

• Ο ανεσούμπαλος άρχοντας κοιτάζει το ηλιακό ρολόι κουνά σπασμωδικά την ουρίτσα του για να εντυπωσιάσει το πλαδαρό ακροατήριο και αίφνης του έρχεται η φαεινή μεγαλοφυής ιδέα να σε παραπλανήσει επικοινωνιακά ξανά και ξανά. Θα το κλείσω το ρημάδι σκέφτεται χωρίς καν να αντιληφθεί τις συνέπειες, στα παγκάκια των φτωχών ακροατών

• Ανακούρκουδα κάθεσαι και κουνιέσαι πέρα δώθε με ενα μεγάλο άλφα να κάνει εκδρομές στον ουρανίσκο σου και να επιφέρει ανείπωτες βλάβες στην σιωπή των προβάτων που βοσκούν στο απέναντι καταφύγιο της λαιμαργίας

• Και εκεί που η κραυγή, αυτή η τρελή φωναξιά της επέμβασης στο υποσυνείδητο όλο και δυναμώνει, ψηλά στο σύννεφο που καλύπτει τον πισινό του διαμετρήματος των χρωμάτων, ξεπετάγεται!

• Ενα τεράστιο μαύρο πανί με δυο τρύπες στη θέση των οφθαλμών ένα κορδόνι περικοκλάδα στη θέση που δένει στο λαιμό, γραβάτα από κάτω τσάκιση στο παντελόνι παπούτσι χειροποίητο κάλτσα σύμφωνη με τους όρους του καθώς πρέπει και νάτο το απεικόνισμα του βουλευτηρίου. Μπήκαν στη σειρά οι μελανόχρωμες φιγούρες αφήσαν τα καθισματάκια τα κληρονομικώ δικαίω κατεχόμενα και αποφάσισαν να εγκατασταθούν στα στούντιο της τηλεοπτικής πραγματικότητας

• Εκεί προς τέρψιν των θεατών κάθε λογής λαχανικό θα εκστομίσει την εξυπνάδα του για να σε φτιάξει ακόμα περισσότερο να σε κάνει να βλέπεις το λεξοτανίλ σαν καραμέλα με γέμιση από φράουλα

• Από τη μια μεριά οι γαλάζιοι και οι πράσινοι οι κόκκινοι και οι πορτοκαλί και οι υπόλοιποι να θέλουν να επιχειρηματολογήσουν στο σώμα σου.

• Αχ κατακαημένη Κυρία Ευήθεια, πόσο ξεστράτισες αγαπητή μου

• Βλέπεις εκείνον με τα γυαλάκια, τον πολιτικάντη με τα επιχειρήματα του πρωκτού και τα νομικίστικα τερτίπια να προσπαθεί να πει κάτι και το επιχείρημα να γίνεται τόσο αστείο με αποτέλεσμα να προσγειώνεται το φάσκελο θορυβωδώς και να σου θυμίζει την απάντηση κρίσεως σε μια απόπειρα ενός κρύου ανεκδότου. « μα τι μαλάκας είσαι..» και να γελάς μεν αλλά στο στόμα σου να υπάρχει η αναγούλα του αντιαισθητικού λεκτικού εγχειρήματος

• Και οι ημερομηνίες έρχονται να επισημάνουν την μακροημέρευση του βλακεύματος και αναρωτιέσαι την επιλογή των οπαδών αυτής της εξαπλωμένης απανταχού έννοιας. Θα είναι άραγε το κατάπτυσμα ή θα είναι η ποδοσφαιρική αντίληψη περί πολιτικής το συμπέρασμα, που έχει κάνει το μυαλό ένα απέραντο γήπεδο με χορταράκι πράσινο και κοντοκουρεμένο

• Όταν γυρνάς το μάτι σου στο διπλανό σου και καταφεύγεις στα αντικαταθλιπτικά για να μπορέσεις να αρθρώσεις μια δευτερεύουσα πρόταση τι σκευάσματα χρειάζονται άραγε για να αντιμετωπίσεις την κουτοπονηριά και την λιγδιασμένη σκέψη των αρχόντων?

• Έγινε η βουλή ένα απέραντο άντρο νομιμοφροσύνης που μαζεύονται να φτιάξουν τη ζωή τους οι ολίγοι, οι τυχεροί εκ γενετής, οι πορφυρογέννητοι. Να μπαίνουν γδυμνοί με φωνές και τυμπανοκρουσίες και να βγαίνουν με τα ρούχα σου

• Ένα στρογγυλό περίττωμα βοδιού είναι όλο το σύστημα. Μα κανένας δεν εμπόδισε τα βόδια να αποπατούν στην αυλή σου

• Ακούς το δικαστικό στο κουτί και λες, ωρέ παιδί μου, τι λέει ο άνθρωπος. Υπάρχει λέει ατιμωρησία και αναρωτιέσαι αν σε φώναξε κανείς ποτέ για να δικάσεις?

• Ένα μπέρδεμα ατέλειωτο μια σαχλαμάρα μια κουτσουλιά

• Και η κατευθυνόμενη σκέψη μπλόκαρε και τα μπλογκ. Διαβάζεις και αγανακτείς κι εκεί ειδήσεις σταλμένες τηλεφωνικώς, αβάντες χλομού καιρού

• Τίποτα λεύτερο τίποτα λευκό. Μια κουρελού η ζωή με πατημασιές λερωμένες

• Μόνο οι αισθήσεις απομείναν να κοιτούν και να χλευάζουν.

• Το νωχελικό της πολιτικής πράξεως. Το όνειρο της ξανθιάς που κάθεται και δροσίζεται μ ανοιχτά τα πόδια μπροστά στο αεράκι που μπαίνει από τις γρίλιες

• Να ακούγεται η ανάσα και να νομίζεις ότι χορεύουν οι σιωπές του κόσμου μαζί, αγκαλιά

• Και τα μάτια να χαλαρώνουν και το φιδίσιο να φτιάχνει τη διαδρομή του τελειωμού

• Μόνο το αεράκι προκαλεί τέτοια ηδονή όταν έρχεται κρυφά μέσα απ τις χαραμάδες

• Η εξωτερίκευση του θορύβου που προκαλεί το άγγιγμα, είναι η ανάσα

• Μ’ αυτή θα πορευτούμε. Mέχρι την επόμενη ψευδαίσθηση!

 

λοξός

loksos@gmail.com

 

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ Πέμπτη 7/5/2009

• Είχε πέσει βαθιά η νύχτα και οι ολίγοι είχαν μαζευτεί εν πλήρει συνειδήσει για την αποκρυπτογράφηση της ευτέλειας
• Η αίθουσα κατάμεστη, το πλήθος σοβαρό, ανέκφραστο, περίμενε την τελευταία εμφάνιση της αθώας περιστεράς και μετά έτοιμο να επικυρώσει την απόφαση του αυτονόητου, να αποφανθεί αν το θέαμα ήταν αντάξιο της φήμης και των ενδείξεων. 
• Με σεμνότητα αντάξια της ταπεινότητας και της καινούργιας ηθικής που έμελλε να καθορίζει από εδώ και στο εξής τις αντιδράσεις των εκδορέων του λόγου ο χώρος κατελήφθη από την αγωνία των καθοδηγούμενων εκφράσεων 
• Και τότε ενώ το ορισμένο εκ των προτέρων ειχε γνωστοποιηθεί έξαφνα ένα μουρμουρητό επικράτησε και τα μάτια εξογκώθηκαν όταν η εικόνα εθριάμβευσε
• Η αυλητρίδα έπιασε το όργανο με τα δυο της χέρια και αφού το κοίταξε ηδυπαθώς κόλλησε τα χείλη της στο επιστόμιο άφησε λίγο την γλώσσα να περιπλανηθεί πάνω να υγρανθεί η επιφάνεια να αστράψει η κατάληξη των ορέξεων. Ο άσπρος χιτώνας είχε κυλήσει στο πλάι και το ύφασμα απεκάλυψε την οροσειρά των ανθέων και την σκληρότητα των κορυφών. Μια δροσοσταλιά έβρεξε για λίγο την κεφαλή και άρχισε να περιβρέχει το κορμό του οργάνου δίνοντας του την φωτεινότητα του λαμπερού. Οι ανάσες των παρισταμένων σ αυτήν την μουσική πανδαισία ήχων αναστεναγμών και αργών κινήσεων είχαν κάτι από την ανάμνηση των κρυφών εφηβικών ενοχών. Ήταν τέτοια η κυριαρχία της μνήμης που η συνείδηση χάθηκε και η διαδικασία αυτή της εσωτερικής γνώσης παρερμήνευσε την θεάρεστον αυτήν πράξη της καθ’ όλα μελιρρύτου αυτής σημειολογικής γλωσσικής αναφοράς 
• Το βλέμμα της αυλητρίδος, παραπλανημένο λάγνο μελιστάλαχτο και συνάμα δηκτικό περιπλανήθηκε στο ορθογώνιο πάτωμα και πέταξε ανάμεσα στο κάθιδρο πλήθος κι αντί να αναφωνήσει τετέλεσται καθώς όφειλε η αναπαράσταση, επεξεργάστηκε για λίγο τις αντιδράσεις, ανέβασε το χιτώνα αργά φιλήδονα σαρκαστικά και καλύπτοντας την γύμνια της κατέληξε με το υπέρτατο! «Γνωριζόμαστε»
• Ξανά το βουητό να υπερτερεί και η καταληκτική ερμηνεία του πρώτου προσώπου να προκαλεί την συγκεκαλυμμένη έκπληξη
• Γνωριστήκαμε στου δρόμους της ηθικής της ευνομίας. Μαζί φτιάξαμε τους νόμους τις φυλακές τους αναδόχους τα πλυντήρια και τις τράπεζες αίματος μαζί φτιάξαμε τις μεγάλες συναναστροφές μαζί τρώγαμε στα νυχτερινά κέντρα συμβουλεύοντας ο ένας τον άλλον και καλύπτοντας με τις δυνάμεις μας κάθε είδους παραπάτημα μαζί φτιάξαμε τα σύμβολα της επιτυχίας μαζί ορίσαμε τους όρους για να υπάρχει αυτός ο ουρανός μαζί εγκαταστήσαμε τη νύχτα μαζί φτιάξαμε αυτή την ομορφιά που τελειώνει και αρχίζει με το όνομα μας
• Εμείς είμαστε αυτοί που καθορίζουμε την ερμηνεία του συμπεράσματος 
• Εμείς οι άρχοντες του σκότους 
• Σιγά σιγά το βραδάκι έφευγε και τα κεφάλια σκυφτά δραπέτευσαν από την αίθουσα γνωρίζοντας ότι σήμερα η μέρα αυτή ήταν η μέρα της απόλυτης σιωπής
• Ήταν η μέρα που η απάντηση στο γιατί καταργήθηκε διά του νόμου περί ενδείξεων 
• Στην άκρη του σιωπηλού κήπου ένα ξεραμένο δέντρο και να σου ο κόραξ να προσγειώνεται στο μοναδικό κλαρί που έφτανε μέχρι την ταράτσα. Κούνησε την κεφαλή έκλεισε το μάτι, ένα κρα δυνατό και αποχώρησε αφήνοντας τον ξεπεσμό της εικόνας να επιβραδύνει το ροχαλητό του ευσυνείδητου
• Από νωρίς στα σαλόνια οι θεατές παρακολουθούν την παράγκα της πολιτικής αναμένοντας την απάντηση των εκλεκτών 
• Μηχανές αναστολής της οργής κατάντησαν οι οθόνες
• Τους καινούργιους τρελούς του χωριού δεν τους κυνηγάνε πια τα παιδιά στα στενά δρομάκια. Αυτά ξέρουν!
• Τώρα μικρόφωνα κατάμαυρα αποπροσανατολίζουν τα μυαλά για να γελάσουν οι ανασεισίφαλλοι 
• Μα γιατί δεν εξεγείρομαι? Τι είναι αυτό που με κάνει να μην έχω σάλιο στο στόμα μου? 
• Εντιμότατοι κύριοι και κυρίες η απακμή σας πλέον έχει ξεπεράσει ακόμα και την έννοια της αστειότητας 
• Λυπάμαι την έρμη τη χώρα μου, την καταδικασμένη στις παρέες και στην παρερμηνεία της τιμιότητας, λυπάμαι τον έρμο τον διπλανό μου που αγκομαχεί για να αγοράσει μια φέτα ψωμί, λυπάμαι και εσένα με το προσωπείο της αθωότητας να φωνασκείς και να λες με υπονοούμενα την πραγματικότητα, λυπάμαι κι εσένα που νομίζεις ότι δεν σε εννοώ. 
• Γδύστε τις λέξεις επιτέλους και φωνάξτε δυνατά την αλήθεια
• Τυμβορύχοι της ζωής επιδρομείς της σκοτεινιάς
• Tο πιο άσχημο παιχνίδι παίζεται στις γυρισμένες πλάτες, ποντάροντας στο κόκκινο της αβελτερίας. 
• Χαϊδέψτε τους κι άλλο σας αρέσει και τους αρέσει
• Θυμηθείτε μόνο ότι η πτώση έρχεται και στις πτώσεις δεν υπάρχουν εκπτώσεις. Συμπαρασύρονται όλα. Όσα συμπορεύονται. Τα πάντα
• Και μετά όταν θα μου ξαναμιλήσεις για το μικρό που έσπασε τη βιτρίνα μα το Θεό θα πιάσω ότι βρω μπροστά μου και θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο
• Κατάλαβες ανθρωπάκο?
• Κατάλαβα να λες!

λοξός
loksos@gmail.com


Ενημερώθηκε πριν από περίπου 2 εβδομάδες · Προσθήκη σχολίου · Μου αρέσει!

Αρέσει στους/στις Vicky Bar, Ροδάνθη Χρηστάκη, Εύη Κρυσταλλίδου και 12 άλλοι.



Evaggelia Malliari Toufekli στις 6:17 μ.μ. 07 Μαΐου
.....δυνατό!!!! πολύ δυνατό!!!!!



Korina Zorba στις 10:31 μ.μ. 07 Μαΐου
opos ta perisotera aloste.......



Eleni Harlafti-Prospathopoulou στις 1:13 π.μ. 08 Μαΐου
Γιώργο, όταν σε διαβάζω πραγματικά νιώθω ένοχη που δε μπορώ να κάνω κάτι για να σταματήσει η δυσοσμία στον τόπο μας. Εστω να ουρλιάξω, όχι όμως πνιχτά, αλλά έξω στους δρόμους και ας με περάσουν τρελή!!! Καΰμένη πανέμορφη Ελλάδα πώς σε κατάντησαν οι "μεγάλοι"! Τρικυμία....βουλιάζουμε...



Stelios Savourdos στις 10:01 π.μ. 08 Μαΐου
• Θυμηθείτε μόνο ότι η πτώση έρχεται και στις πτώσεις δεν υπάρχουν εκπτώσεις. 
Συμπαρασύρονται όλα... 
Όσα συμπορεύονται... Τα πάντα...

Ας προσέχουν οι "εντιμότατοι κύριοι και κυρίες" διότι δε θα ακούν για πολύ ακόμη τη παρακάτω φράση.

• Μα γιατί δεν εξεγείρομαι? 
Τι είναι αυτό που με κάνει να μην έχω σάλιο στο στόμα μου?



Γράψτε ένα σχόλιο...