Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Η θέση στη μεγάλη γωνιά του λιβαδιού, ήταν αυτή που ανέκαθεν γοήτευε τα φιλόδοξα πρωτόζωα. Από μικρά, κυλιόντουσαν στη λάσπη ,με όνειρο κάποια στιγμή να γιγαντωθούν και να εγκατασταθούν ανάμεσα στα υψηλά χόρτα. Πολλά ζώα απ’ την αυλή, στο μεγάλο λιβάδι είχαν βρει τις μεγάλες άκρες και έτρωγαν ασύδοτα απ’ τις μεγάλες λεκάνες. Είχαν όποια αμοιβάδα ήθελαν και χαμήλωναν πάντα το βλέμμα τους, υποτακτικώς, όταν ακουγόταν ο βαρύς βηματισμός του μεγάλου Βοσκού. Δυστυχώς στο μεγάλο λιβάδι από την εποχή των ισχνών τετραπόδων μέχρι και σήμερα, οι βηματισμοί των Βοσκών είχαν κάτι νυσταλέο και αργόσυρτο!

  • Οι καλικάντζαροι ροκανίζουν τον ξύλινο πάσσαλο να αναποδογυρίσουν τη γη, για να ‘ρθουν καλύτερες μέρες!

  • Πάψε να μένεις έκπληκτος μπροστά στο σύννεφο όταν σε βρέχει, μικρέ!

  • Βρες το κλειδάκι, κάπου πεταμένο θα είναι, βάλτο στη κλειδαρότρυπα και δες το παραμύθι σου.

  • Οι επικύψεις ξανά στο προσκήνιο!

  • Οι Πτώσεις ήταν πέντε! Τώρα έμειναν τέσσερις. Υποψήφια προς κατάργησιν η Αιτιατική! Καθαρά για ετυμολογικούς λόγους.

  • ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ
    Μπορεί να είναι εορτή ή ακόμα και ψηφοφορία, μπορεί ακόμα να είναι μετοχή και αξία. Στην εποχή μας η πτώση δεν δηλώνει το υποκείμενο, παρά μόνο το κατηγορούμενο. Οποιαδήποτε αναφορά στο υποκείμενο προκαλεί βαθύ αναστεναγμό και δυσφορία, σε όλους τους προσκυνούντες!

  • ΓΕΝΙΚΗ
    Η πτώση των καιρών. Μπορεί να είναι εικόνα, διάλυση ή ακόμα και αμνηστία. Δεύτερη πτώση στην ιεραρχία, δηλώνει συνήθως τα διάφορα είδη σχέσεων μεταξύ των ονομάτων. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έπαψε να φανερώνει το θέμα και περιορίσθηκε επιλεκτικώς στην αναφορά και μόνον του χαρακτήρος. Σχέσεις κτήσεως, προελεύσεως έμειναν καταγεγραμμένες μόνον στη γραμματεία. Το πρόσωπο στην Γενική πτώση, υφίσταται τις συνέπειες μιας ενέργειας, αλλά με έμμεσο τρόπο. Επηρεάζεται από αυτήν και ακολουθεί διαδρομές ασφαλείας σε χιονισμένα τοπία. Η μοναχικότητα και η αποστασιοποίηση απενοχοποιούν σ’ αυτές τις περιπτώσεις ,το πρόσωπο.

  • ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ
    Η πτώση με τα μεγάλα προβλήματα και την έξωθεν κακήν μαρτυρίαν. Άγνωστη σχεδόν σε όλους τους υψηλά ιστάμενους, ετυμολογικά ενοχλητική, προσπαθεί να βρει το δρόμο της, εδώ και αιώνες. Στις συντεταγμένες πολιτείες συνήθως η Αιτιατική πτώση, χρησιμοποιείται με πρόθεση.

  • ΚΛΗΤΙΚΗ
    Τέταρτη και καταϊδρωμένη Δεν εξυπηρετεί καμία πτωτική λειτουργία. Όταν γράφεται, ακολουθείται συνήθως από θαυμαστικό. Όταν λέγεται τοποθετείται ανάμεσα στα κόμματα, οποιασδήποτε γραφής. Οχληρή προφορικώς, συνήθως για τα μικρά παιδιά που δεν τρώνε το φαί τους και γι’ αυτούς που ονειρεύονται. Αγαπημένη πτώση της τάξεως κάθε μορφής, και επιμύθιον κάθε είδους συνευρέσεως.

  • Οι στύσεις προκαλούν πτώσεις.

  • Η εποχή της ρανίδος!

  • Αν χιονίσει, θα μπερδευτούν οι πολίτες!

  • Η γυναίκα που εκδίδεται για τα ευρώ λέγεται Ευρωμανής!

  • Η γυναίκα που εκδίδεται με σκοπό την ανέλιξη λέγεται Στέλεχος!

  • Η γυναίκα που ερωτεύεται το μη ερωτεύσιμον απλώς και μόνον για την περιέλιξη λέγεται ερπετό! Ή αλλιώς Κασαύρα!

  • Ο ανήρ που δεν αντιλαμβάνεται γιατί τον ερωτεύεται μια γυναίκα, λέγεται ανασεισίφαλλος!

  • Το συναπάντημα του ανασείω με το δεύτερο συνθετικό προάγει τον Εσωτερικό μονόλογο! Ανεβαίνει παντού, σε μεγάλες και μικρές σκηνές. Οι πρωταγωνιστές εναλλάσσονται ,αλλά το φιλοθεάμων κοινό παραμένει πιστό, στις θέσεις του!

  • "The answer to bad porn is not no porn, but to make better porn"
    Αποφαίνεται η μεγάλη κυρία του μετα-πορνό Annie Sprinkle

  • Μετα-πολιτικη!

  • Αυτό το χειμώνα οι νιφάδες δεν θα ναι λευκές.

  • Νιφάδες συννυφάδες. Σχέσεις και στα καιρικά φαινόμενα

  • Ακούμπησε την παλάμη του στο ντουβαράκι, μάζεψε το πανωφόρι γύρω απ’ τη μέση του και δρασκέλισε το κεντημένο από την πρασινάδα της υγρασίας εμπόδιο.
    Έκοψε δρόμο για το ξωκλήσι τ’ Αη - Γιαννιού.
    Ένα ξωκλήσι κατάλευκο ήταν, παρατημένο απ’ τη χούφτα του Θεού, αφημένο πάνω στη πλαγιά με τις γυρτές ελιές, που ‘κλεινε μαζί όλες τις χαρές κι όλες τις λύπες του νου.
    Χριστούγεννα κι απόψε, για μια ακόμη φορά κι η καμπάνα έπρεπε να φτιάξει τα όνειρα του κόσμου.
    Αυτή η καμπάνα, η πολυσήμαντη ,η πολυέλεη!
    Η Μάγισσα, η προσκαλέστρα!
    Είχε για όλους μια φωνή, μα λίγοι την άκουγαν!
    Χτες αποχαιρέτησε τον Κυρ-Αλέξανδρο, ανήμερα σήμερα, θα τον γιόρταζε.
    Πρωί- πρωί και πριν ακόμα καταλαγιάσει ο πόνος της χθεσινής, έπρεπε το γλωσσίδι να φτιάξει μελωδίες που ν’ ακουστούν παντού!
    Να τρέξουν οι απελπισμένοι ν’ αφήσουν την ανάσα τους στα εικονίσματα.
    Άγιες μέρες, άγιες κι οι προσμονές. Άγιες κι οι νύχτες που ξεγελούν το δάκρυ…
    -Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…
    Χρόνια πολλά! καλή χρονιά!
λοξός
loksos@gmail.com


·

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Μπράβο!

  • Λέξη επιφωνηματική με περιεχόμενο που εξαρτάται από την αλλαγή της εκφράσεως , το παιχνίδισμα του τονισμού ή την επιμήκυνση της καταλήξεως. Ο ήχος κοφτός αποκαλύπτει την σιγουριά της κατάφασης, ενώ όταν γίνεται μακρόσυρτος επισυνάπτει την παρουσία της απραγμοσύνης.

  • Μπραβοοο Ανέγγιχτε! Ζωγράφισες πάλι!

  • Δύσκολοι οι καιροί για τους χλοηφόρους κάθε λογής. Είτε αυτοί ανήκουν στον ευρύτερο αθλητικό χώρο είτε στον πολιτικό. Αλλά και για τους κίτρινους τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά τώρα τελευταία. Ας όψεται ο Κύριος καθηγητής!

  • Θρύλος, χωρίς «Αντιπαραθέσεις»

  • Το νεύμα θυμήθηκε ο κ. Λιάνης στην «Ανατροπή» και το χαρακτήρισε πράξη διαφάνειας.

  • Το πάθος ποτέ δεν υπήρξε μια διαφανής διαδικασία. Πάντα ήταν αδιαφανές, σκοτεινό, μοναχικό και σε αντίξοες συνθήκες αναπτυσσόμενο!

  • Αλλά το νεύμα χρειάζεται και πνεύμα το οποίον εκλείπει δυστυχώς, από τους κληρονόμους!

  • Πάλι φάνη κε το σκοτάδι από τις μαγγανείες του ταχυδακτυλουργού

  • Πολλά ονόματα στο ασφαλιστικό! ! Ένα μικρό και δυο μεγάλα.

  • Ένα μεγάλο και δυο μικρά, είναι άλλο!

  • Στην Ινδία, στους φιλοξενούμενους σερβίρουν εξοχικό.

  • Το προϊόν που εισάγεται κατά κόρον από την Ινδία είναι οι σουπιές!

  • Ναι, αυτό το μαλάκιο, το πεπλατυσμένου σχήματος, που χύνει μελάνι όταν νιώθει ότι κινδυνεύει!

  • Επιλέγω τους συνεργάτες μου γιατί κρίνω ότι είναι ικανοί να ανταπεξέλθουν και να φέρουν εις πέρας τα δύσκολα. Εκτιμώ τις ικανότητές τους, το ήθος τους και την ακεραιότητά τους. Και μετά, ξαφνικά, διαπιστώνω ότι δεν είχαν ικανότητες δεν τους διέκρινε η ακεραιότητα και τους εκδιώχνω εισπράττοντας στο ακέραιο την «έξωθεν καλή μαρτυρία». Και μετά Εγώ ,ο Ανέγγιχτος , ο Μεγαλοφυής, ο Πολυπράγμων απολαμβάνω το μεγαλείο μου αγναντεύοντας εκ του θρόνου μου τους εμβρόντητους να χάσκουν υποκύπτοντας.

  • Ο Κωνσταντής και το βραχάκι
    Στο παλιό λιμάνι του νησιού γεννήθηκε ο Κωνσταντής, χωρίς να γνωρίσει ούτε το χάδι, ούτε το δάκρυ της μάννας του. Άρχισε να ονειρεύεται ξαπλώνοντας το κορμάκι του σιμά στη θάλασσα, κλείνοντας τα μάτια του κι ακούγοντας τις μικρές φωνές που ‘βγαίναν απ’ τα κύματα, όπως αυτά χτύπαγαν νωχελικά κι αγαπητικά, το αγαπημένο του βραχάκι.
    Τα χρόνια περνούσαν ανελέητα κι οι μικρές σταγόνες που βρεχαν άλλοτε το προσωπάκι του και του φτιαχναν μικρούς μορφασμούς, έπαψαν πια να τον ευχαριστούν. Η αλμύρα κι ο ήλιος, τα βάσανα κι η φτώχια τον είχαν κάνει να χαίρεται όλο και λιγότερο. Τα χέρια του μοναχά κι αυτός. Να προσπαθούν να διαφεντέψουν τη ζωή, να τη χουφτώσουν, κι αυτή ν’ αντιστέκεται.
    Η θάλασσα σκληρή κι αδυσώπητη, μα ο Κωνσταντής είχε μάθει να παλεύει με τις νεράιδες και τα ξωτικά. Τα ήξερε καλά, τον ήξεραν κι αυτά και τον σεβόντουσαν.
    Κι όταν ο κόμπος έφτανε στο λαιμό και δεν άντεχε πια, έτρεχε πίσω, ξαναφόραγε το κοντό παντελονάκι, ξεφορτωνόταν τα παπούτσια του, έμπηζε τις φωνές και κατέβαινε στ’ ακρογιάλι να σταματήσει το χρόνο
    Κι όταν το κύμα έσκαγε πάνω στο αγαπημένο του βραχάκι, ξαναγινόταν παιδί κοίταζε τον ουρανό, έκλεινε τα ματάκια του, άφηνε το αεράκι να του δροσίσει τις αυλακιές στο προσωπάκι του και σκεφτόταν τα καλοκαίρια, που ερχόντουσαν οι έρωτες κι οι όμορφες νυχτιές αγκαλιασμένες με τους πόθους, που μάζευε έναν ολάκερο χειμώνα.
    Στο παλιό λιμάνι όλα ήταν ίδια συνέχεια.
    Ο ήλιος, η θάλασσα, το αεράκι και τα πιτσιλίσματα απ’ τα ξεχασμένα κύματα ήταν οι μοναδικές δροσοσταλιές που δίναν λίγο νόημα στην επανάληψη.
    Οι προύχοντες του παλιού λιμανιού , γιατί και στο παλιό λιμάνι υπήρχαν τέτοιοι, ήταν καλοντυμένοι, δεν είχαν πολλές ρυτίδες και δεν είχαν αγαπημένο βραχάκι. Είχαν μεγαλώσει μαζί με τον Κωνσταντή αλλά δεν ήξεραν ποτέ ν’ ακούσουν ένα κοχύλι και να δουν μακριά, πέρα απ’ τη θάλασσα τη δικιά του. Δεν μπορούσαν να παίξουν με την άμμο, ούτε να αρχίσουν να φωνάζουν στα σύννεφα όταν τους έπνιγε το σκοτάδι.
    Τον Κωνσταντή τον θυμόταν που και που για να του τάξουν εικονίσματα με θαμπές φιγούρες. Εκείνος χαμογέλαγε, άφηνε τον εαυτό του για λίγο να ξεγελαστεί, ξέχναγε την ανεμελιά κι έβλεπε τα όνειρα, που άκουγε να κουβεντιάζουν τα καλοκαίρια, εκείνοι οι μεγάλοι οι Αθηναίοι, που μιλούσαν όμορφα κι είχαν πάντα το ίδιο χαμόγελο.
    Κατάλαβε όμως με τον καιρό ότι κανείς δεν νοιαζόταν γι’ αυτόν, εκτός από τον ίδιο.
    Οι καμπάνες στο παλιό λιμάνι χτύπαγαν συχνά και δεν είχαν πάντα το ίδιο κάλεσμα. Πότε ήταν για καμιά γιορτή και πότε για κανένα που ξεχάστηκε και πέθανε. Οι καμπάνες ήταν η φωνή του παλιού λιμανιού κι ήταν φωνή που την άκουγαν όλοι.
    Ο μακρόσυρτος ήχος του καϊκιού ακούστηκε από μακριά , ανακατεύτηκε με τη φωνή και τη σκέπασε. Η φωνή της μάννας μπερδεύεται κι αυτή . Και μετά σιωπή
    Η θάλασσα ξεσηκώνεται
    Η σκιά του γλάρου φτιάχνει μια ζωγραφιά πάνω στο κύμα.
    Φέτος στις γιορτές θα αγόραζε πολλά λαμπάκια και θα στόλιζε το αγαπημένο του βραχάκι. Θα το ‘κανε να φαίνεται από μακριά, για να το βλέπουν όλοι!
    Να βρουν και λίγο φως και κείνα τα νυχτοπούλια…

λοξός
loksos@gmail.com



Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Τα παραμύθια είναι όμορφα, όταν υπάρχουν πολλές Σταχτοπούτες και πολλές Χιονάτες. Νιώθω μιαν απέχθεια για τους Δράκους. Τους βλέπω καθημερινά να περιφέρονται. Να ρουφάνε το αίμα μικρών και μεγάλων, να καταδιώκουν απροσχημάτιστα το διαφορετικό. Ό,τι αντιστέκεται στις νόρμες της σαπίλας να και ένας Δράκος από πίσω. Κι οι νεράιδες όλο λιγοστεύουν κι οι κοντορεβιθούληδες που ανέβαιναν στους φασίολους, προδότες της φαντασίας μας και του ονείρου, παρακλάδια γινήκαν κι αυτοί, αυτού που λέμε ιχνογραφία των κοπράνων.

  • Μπάρο σε την Ολυμπιακή!

  • ΙΝΔΙΚΗ ΜΑΓΓΑΝΙΣ

  • «Αυτά που είπε ο κ. Μαγγίνας κρίνονται απολύτως ικανοποιητικά». Αποφαίνεται ο εκπρόσωπος προκαλώντας ευχαρίστηση στο ορνιθοτροφείο

  • Έχω πολλούς φίλους. Έναν Ινδό γιατί δεν έχω? Με έχει πιάσει το παράπονο!

  • 0091 ο κωδικός. Το Ένα παραπάνω από το 90, απλώς φιλοξενείται στην αριθμητική παράσταση!

  • «Το πέρασμα στην Ινδία». Με ασφάλεια και συντεταγμένα!

  • Και όμως! Ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

  • Αυτές οι ουσίες, μας έχουν καταστρέψει εντελώς!

  • Φωνές και τάλαρα
    Η μικρή πόλη είχε βουήξει από τις φωνές των βάρβαρων διπόδων που ζητούσαν λίγο ψωμί, λίγη ρετσίνα και λίγα τάλαρα για να μπορούν να σμίγουν το κορμί τους μ’ αυτόν που κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη.
    Ο Προγάστωρ , ανιψιός του μεγάλου θείου της πόλης, ανασήκωσε την πελώρια κεφαλή του, τίναξε την απαραμίλλου κάλλους ευμορφία του στην αντίπερα πλευρά του ώμου του, ανέσυρε το τεράστιον κάρανόν του ξανά, αλλά δυσφορώντας από τον κάματο της προσπάθειας , το άφησε έρμαιο στις αέναες κινήσεις των ενστίκτων του. Συνέχισε τη διαμάσηση!
    Οι φωνές πλησίαζαν απειλητικά και το αρχοντικό του Προγάστορος ένιωθε ίσως για πρώτη φορά απειλητική την ανάσα του λιγδιάρη, του λασπωμένου, του γδυμνού, του προδομένου διπόδου, που ήθελε λίγο ψωμί, λίγη ρετσίνα και λίγα τάλαρα για να μπορεί να σμίγει το κορμί του μ’ αυτόν που κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη.
    Ο ραβδούχος του, ο Παρακοιμώμενος, όπως χαριτωμένα τον αποκαλούσε, πλησίασε από πίσω του, σεμνά και ταπεινά αφήνοντας ίχνη γυμνοσάλιαγκα στο πολυτελές αλλά βρόμικο δάπεδο των υποσχέσεων του οποίου ευθύνη έφερε η οικονόμος Ελπίδα, η ισχνή αυτή ρακοσυλλέκτρια.
    «Μην ανησυχείτε, εξοχότατε θα οπισθοδρομήσουν, έχουν φωνάξει πολύ. Άλλωστε δεν έχουν πολλές δυνάμεις. Είναι εξαντλημένοι»
    «Αυτές οι φωνές , με κουράζουν αφάνταστα Παρακοιμώμενε. Κάνουν κακό και στη πόλη, θα ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι»
    "Κοιμούνται βαθιά Εντιμότατε και μ’ ανοιχτά παράθυρα μάλιστα. Η θέαση στη μικρή μας πόλη είναι χορταστική. Άλλωστε μην ξεχνάτε την πλούσια χλωρίδα αυτού του τόπου".
    «Οι υπόλοιποι μαστιγοφόροι που καταγίνονται? Πάλι σε κανένα συμποσιακό χώρο, ή παίζουν πεσσούς με τους φιλοξενούμενους? Στο τέλος αυτοί οι πεσσοί θα αποβούν μοιραίοι. Ενθυμήσου, Παρακοιμώμενε , στη δοξολογία υπέρ αγνώστου χαυνοπολίτου τους παρανύμφους, με ποιο τρόπο απέσυραν τα κάνιστρα, εξαπατώντας τους δαδηφόρους, από τα χέρια των κορασίδων!»
    «Ναι! Ενθυμούμαι! Αλλά... μην ανησυχείτε εξοχότατε, θα φύγουν. Είναι εξαντλημένοι»
    Ένας συριγμός διέκοψε τις βαρυσήμαντες αναφορές. Η ρακένδυτος αφομοιώνοντας τη στιγμή εμφανίστηκε αίφνης.
    "Ελπίδα", η φωνή βγήκε σχεδόν απ’ όλο το σώμα.
    "Μάλιστα Μεγαλειότατε", απάντησε, ακουμπώντας την κατάφαση στη διάθεση των συνευρισκομένων.
    Χρόνια δούλα των συμφερόντων και καθοδηγούμενη πόρνη διαφόρων τελετουργικών επιθυμιών, είχε αφήσει εδώ και καιρό την παρετυμολόγηση να παρεισφρύσει και να κυριεύσει το πεφυσιωμένο της καταγωγής της.
    "Κατέβα και μοίρασε μερικά τάλαρα σ’ αυτούς τους χωριάτες για να μπορούν να πάρουν λίγο ψωμί λίγη ρετσίνα και να μπορούν να σμίγουν το κορμί τους μ’ αυτόν που κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη.
    Το βήμα αργόσυρτο, η όψη ερειπωμένη εκφράσεων, τα χείλη σφιγμένα.
    "Ποιος κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη Παρακοιμώμενε"?
    «Ο Θάνατος εξοχότατε! Ο Θάνατος!»
    «Ο Θάνατος?»
    «Αλλά μην ανησυχείτε, Θα φύγουν, είναι εξαντλημένοι, άλλωστε και η εκλαμπρότητα σας , στην εκκλησία του δήμου που συμμετείχατε για πρώτη και τελευταία φορά, απεφάνθη ότι οι λέξεις σωστά τοποθετημένες μπορούν να ανασύρουν τις παρατάσεις που επιθυμούμε».
    «Ο θάνατος ,λοιπόν, αυτός κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη. Ο Θάνατος!»
    Η μέρα πέρασε , τα πεταμένα συνθήματα στις γωνιές θα σκεπαστούν απ’ το σκοτάδι.
    Οι φωνές θα αποσυρθούν για να δώσουν χώρο στον ψίθυρο. Παύση και μετά... Μετά, το λιντσάρισμα της σκλάβας, το κομμάτιασμα του εξωμότη, το ξενύχιασμα του ψεύδους, ο διαμελισμός της Ελπίδας , η αποκατάσταση των κανόνων.
    Στην πόλη όταν θα ξημερώσει, οι ύαινες θα ασελγήσουν πάνω στα εναπομείναντα, οι άνθρωποι θα δρομολογήσουν τη σιωπή τους, οι πολυσήμαντοι θα ‘ναι άφαντοι κι οι πεσσοί θα ‘ναι το αγαπημένο παιχνίδι του Προγάστορος και των υπολοίπων.
    Κι οι άλλοι θα συνεχίσουν να ζητούν λίγο ψωμί, λίγη ρετσίνα και λίγα τάλαρα για να μπορούν να σμίγουν το κορμί τους με περηφάνια, μ’ αυτόν που κάνει τη στιγμή να φαίνεται θεόρατη.

    λοξός
    loksos@gmail.com

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Πολύ περίεργο πλάσμα αυτός ο γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας. Χρόνια εξυπνάκιας, ταλαίπωρος, ευκολόπιστος και γκόμενος περιωπής, πασχίζει να ορθοποδήσει ανάμεσα σε συνθήκες αντίξοες, προϊόν των επιλογών του. Συντάσσεται εύκολα με τους κανόνες, όταν οι κανόνες θίγουν περισσότερο τη βολή των άλλων. Ερωτεύεται συχνά, συνήθως τι γυναίκα του άλλου και παντρεύεται συνήθως αυτή που δεν ερωτεύεται κανένας. Μέσα του επιβιώνουν όλα αυτά που εκ παραδόσεως μεταφέρθηκαν με διάφορους μεταφορείς από ξηράς ,θαλάσσης και αέρος. Και οι μεταφορείς στη γειτονιά που ζούσε ήταν πολλοί.
    Βιαζόταν πάντα. Έτρεχε πρώτος στους σταθμούς. Αλλά πάντοτε έχανε το τρένο. Ίσως γιατί τα τρένα καταλάβαιναν περισσότερο τις εκδρομές απ’ ότι εκείνος. Αγαπούσε να κοροϊδεύει το διπλανό του και πάντα χαιρόταν με τη δυστυχία του. Έτσι του αναπτύχθηκε και η αλληλεγγύη. Βοηθούσε για να νιώσει υπεροχή.
    Η κλοπή ήταν μια πράξη που πάντοτε του δημιουργούσε μια έλξη περίεργη. Χαρακτηριστικό του, το ότι όλο έκλεβε. Έκλεβε παντού και οποιονδήποτε. Έκλεβε το κράτος, έκλεβε το διπλανό του, έκλεβε την ευτυχία. Η πιο όμορφη απάτη την έκανε με το χρόνο. Τον έκλεβε διαρκώς.
    «Δούλεψε να φας και κλέψε να ‘χεις» ήταν η φράση που στροβιλιζόταν στο μυαλό του από μικρός. Σε όλες τις τάξεις από την πρώτη τη μικρή μέχρι την πολύ μεγάλη διατηρούσε αναλλοίωτο το χαμόγελό του και το συνόδευε πάντα μ ένα ανεβοκατέβασμα της κεφαλής. Το δράμα του ήταν ότι κατανοούσε την κοροϊδία αλλά καθαρά για ερωτικούς λόγους την ανεχόταν.
    Παρ’ όλα αυτά ντρέπεται ντρέπεται συνεχώς γι αυτό και το «σα δε ντρέπεσαι» στη γειτονιά του θεωρείται εθνική φράση.

  • Όλο και περισσότερο αισθάνομαι την απουσία του ευρώ απ’ τη ζωή μου

  • «Είσαι ένα περιστέρι που πετά στον ουρανό πάμε νά ‘βρουμε ένα αστέρι σ' έναν κόσμο μακρινό...Έλα να.. έλα να.. νά ' βρουμε έν' αστέρι που πετά.. που πετά.. ψηλά στον ουρανό...Είσαι ένα καρδιοχτύπι μού ‘χεις κόψει τα φτερά έλα πάρε μου τη λύπη έλα δώσ’ μου τη χαρά...Είσαι έ.. είσαι έ.. ένα καρδιοχτύπιμού' χεις κό.. μού 'χεις κό.. κόψει τα φτερά...».

  • Δήλωση, αντίδραση του κ. Χατζηδάκη μετά την απαγόρευση πτήσεως από τον εθνικό αερομεταφορέα

  • Ο Antoine De Saint Exypery έχει την καλύτερη πρόταση αέρος

  • Ολυμπιακή αέρος για τους εργαζόμενους. Όπου μπαίνει!

  • Ο Ολυμπιακός προκρίνεται με δυο αποτελέσματα. Η ολυμπιακή με κανένα. Τα θηλυκά στην Ελλάδα βρίσκονται πάντοτε σε μειονεκτική θέση.

  • Στο PRESS στην ΝΕΤ η μεταρρυθμίστρια , απελευθερωμένη από τις καταλήψεις της πίεσης με πρόσωπο κριτικό απολογείται για την αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο. «Οι υπουργοί δεν κάνουν μόνοι τους ότι τους καπνίσει ακολουθούν την κυβερνητική πολιτική»

  • Και μετά παρατηρώντας και εξακριβώνοντας το αυτονόητον εισέρχεται κριτικά «είμαστε οι πρώτοι στο κόσμο στο να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας». Τι εννοούσε η Πολυώνυμη ποιος ξέρει. Μάλλον εμάς!

  • Μια πρόταση χωρίς σκέψη

  • Μια σκέψη χωρίς πρόταση

  • Πώς να πετάξεις μετά?

  • Συναισθηματική εμμονή ονομάζεται να αγαπάς τη Βαρβάρα κι αυτή να σε φτύνει

  • Συναισθηματική ηλιθιότητα είναι να σε φτύνει το σύστημα και εσύ να το προσκυνάς.

  • «Τι διαφορά έχει η κ. Σαρή από κάποιον που έχει 1000 πτυχία?». Ακούσαμε στο Λάκη δια στόματος Ψωμιάδη. Αν είναι σχήμα λόγου πολλές. Αν είναι κυριολεξία καμία.

  • Ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων και φτάσαμε στο τέλος.

  • Μ’ αρέσει αυτή η κατάντια. Είναι παντού!

  • Δεν ήξερα ότι οι κεφτέδες προκαλούν τέτοια αποχώρηση κοπράνων αναρωτήθηκε ο Προγάστωρ συνεχίζοντας την περίσφιγξη!

  • Κόντευε να τελειώσει η εκπομπή και δεν είχε ακουστεί κανένας θόρυβος. Προς στιγμήν χάρηκα. Αλλά τι ήταν να το σκεφτώ. Οι πορδές κατέκλυσαν το χώρο και το κοινό ξεκαρδίστηκε.

  • Γιατί άραγε η λέξη πορδή προκαλεί τόσο γέλιο, ποτέ δεν το κατάλαβα. Ίσως επειδή μας καταπέρδουν συνεχώς.

  • Αυτοί οι αριθμοί που με περικλείουν μου προκαλούν μιαν αρρυθμία

  • Διαβάσαμε στο ΒΗΜΑgazino τις απόψεις περί της αποποινικοποίησης ή μη της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης για προσωπική χρήση. Απίστευτη η ταύτιση των απόψεων της κ. Παπαρήγα και κ. Καρατζαφέρη. Διαφοροποίηση από τον κ. Αλαβάνο.

  • Ανατρίχιασα!

  • Το σπίτι του λαού

  • Η απόλυτη αλήθεια καταδικάζει ελαφρά τη καρδία. Και το δάσος ακόμα εξακολουθεί να καίγεται.

  • Το δάχτυλο κουνιέται κάνοντας μαθήματα παρωχημένης δημοκρατίας. Στα λαχανικά βέβαια!

  • Τα ρήμα έγιναν ρηματίσκιον.

  • Είναι κι αυτό το κλειστό παραθυρόφυλλο απέναντι. Πόσο αλαζονικά αρνείται να συμμετέχει.

  • Ένας πολύ χοντρός κύριος ανεβαίνει σε μια μοντέρνα ζυγαριά και περιμένει να βγάλει στην οθόνη το βάρος του.
    Και η ζυγαριά βγάζει μήνυμα «ένας – ένας παρακαλώ».

  • Μας πήραν είδηση ακόμα και οι πλάστιγγες.

  • Έλα χαμογέλα λίγο. Καλό είναι!


    λοξος
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ



  • Μορίς Μπερζέ στη χορογραφία του στερεώματος.

  • Πέρασαν τα χρόνια. Τίποτα δεν αλλάζει. Το ποιητικό αίτιο, ίδιο κι απαράλαχτο, εξακολουθεί να δείχνει το πρόσωπο ή το πράγμα από το οποίο προέρχεται αυτό που παθαίνει το υποκείμενο.

  • Το πράγμα είναι σε όλους γνωστό. Έχει το ίδιο πρόσωπο πάντα. Στην Ελλάδα συνήθως έχει και το ίδιο ονοματεπώνυμο.

  • Και το υποκείμενο είναι γνωστό. Είναι αυτό που καθημερινά σκυφτό διεκδικεί να ζει και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια. Στο ανάκλιντρον βέβαια, έμπροσθεν της χαζοθήκης.

  • Πέρδικα. Στο πέρδομαι η ρίζα. Κι ο θόρυβος του πουλιού σκίζει τον κάμπο προκαλώντας ρίγη ακόμη και στις παράκτιες περιοχές. Σ αυτό τον τόπο μας προσπέρδουν όλοι. Και εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε τα πτηνά.

  • Συντασσόμεθα χωρίς σύνταξη.

  • Λίθοι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως εριμμένα.

  • Οι λίθοι είναι αδάμαστοι

  • Κι η λήθη προκαλεί το λήθαργο. Η λησμονιά πάντα συντασσόταν με την εγκατάλειψη.

  • Απουσία σε σκέφτομαι.

  • «Σας παρακαλώ κάντε κάτι πεθαίνω». Στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου. Η φωνή μόλις βγαίνει από το περίγραμμα που κάποτε σχημάτιζε το χαμόγελο. Κι ο πόνος διαχέεται αλλά δεν αγγίζει κανέναν. Ίσως γιατί η αποβίωση κι η επιβίωση έχουν στους καιρούς μας την ίδια σημασία.

  • Τα μεσημέρια ο λαός κοιμάται. Για να ξεχνά την δίψα του.

  • Στο Παγκράτι η Παιδεία, χωρίς περιτύλιγμα.

  • Στους μικρούς τόπους μικρά είναι όλα. Οι ακρογιαλιές, οι σκέψεις, τα δειλινά. Τα πετάγματα των γλάρων πάνω απ’ την καθημερινότητα του οιακοστρόφου, δεν προκαλούν καμία επέμβαση στο τοπίο. Απλώς δημιουργούν μια ελεγχόμενη κινητοποίηση των χρωμάτων.

  • Μονάχα μια εικόνα μπορεί να σε κάνει να ακυρώσεις το ουρλιαχτό της πρωτοκαθεδρίας του πόνου. Η απαξίωση..

  • Η ψευδηγορία γοητεύει.

  • Προσπαθώ να θυμηθώ το ουρλιαχτό της μέγιστης μάννας κι αναρωτιέμαι γιατί. Αφού από κόλπο βγήκα γιατί ακόμα σε κανένα κόλπο δε μπήκα.

  • Όταν ακούς τον αντιπολιτευτικό λόγο δε σε πολυνοιάζει ούτε η άρθρωση του εκφωνητή ούτε τα σαρδάμ. Το ύφος και η ψυχή σε ενδιαφέρει ,το πάθος κι ο έρωτας που σου μεταδίδει.

  • Ο λόγος αυτός δεν είναι απολογητικός ούτε μίζερος. Είναι δυνατός, επιθετικός, αρσενικός. Λόγος κυνηγός. Λόγος έμπνευσης. Λόγος κινητοποίησης όλων των κρυμμένων δυνάμεων.

  • Όλα τα συν με τρομάζουν. Κι όταν οδεύουν και προς την τάξη, γίνονται εφιαλτικά

  • Κάνουν και το θάνατό μας επώδυνο.

  • «Μια αξιοπρεπής κηδεία πόσο κοστίζει»? ερωτά ο κ. Καμπουράκης. Μια αξιοπρεπής ζωή πόσο κοστίζει? Θα ρωτήσει κανείς?

  • Εμβρόντητε λαέ εισπράττεις τη σύνταξη των πολιτικών σου απόψεων.

  • Και οι άλλοι οι καταδικάζοντες την κατάπληξη των υπέρμαργων έχουν παραγγείλει τα εδέσματα και πίνουν τον αμπέλινον καρπόν

  • Μεγαλόδουλε λαέ ανάξιε να διεκδικείς την ελπίδα. Κάτσε και περίμενε να γεράσεις για να καταλάβεις ότι το δάκρυ της χαράς μικρός το σφουγγίζεις.

  • «Φθαρμένο προϊόν» «ραγισμένο γυαλί». Χαρακτηρισμοί επικοινωνιακής χροιάς. Αφορούν πολιτικό χώρο οποιουδήποτε ιδεολογικού νεφελώματος. Η φθορά καμιά φορά με την βοήθεια του συνθετικού «δια» καταφεύγει στην επίταση της έννοιας.

  • Μια μανία με τα ταμεία. Ο χώρος έλκει τους βδελολάρυγγες!

  • Συν Θεώ η σύνταξη

  • Μαγγανεία. Πολλές οι ερμηνείες του λήμματος. Τα επώνυμα των επωνύμων εξαιρούνται από τον συνειρμό.

  • Λαοβόροι γεμίσανε τον περίβολο με δόντια αιχμηρά και κατατρώγουν ό,τι απόμεινε απ’ τον εφιάλτη.

  • Που είναι «Ο Ηγεμών»?

  • Αναλίσκεται σε διαρκείς περιπάτους.

  • Είναι να απορείς πώς αυτό τσακισμένο λουλούδι εκεί στην άκρη, με το λιγοστό φως και το λιγοστό χώμα βρίσκει το κουράγιο και αντιστέκεται.

  • Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν ακάθεκτα.

  • Μπορεί κάποιος να τα σταματήσει?

    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • «Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω, Λουίζα και βασιλικό. Μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω, και τι να πρωτοθυμηθώ. Τη βρύση με τα περιστέρια, των αρχαγγέλων το σπαθίΤο περιβόλι με τ’ αστέρια, και το πηγάδι το βαθύ».

  • Απ’ το βαθύ πηγάδι αναδύεται τώρα η δυσοσμία της εποχής και κατακλύζει ακόμα και τα περιβόλια του ουρανού. Και στα δώματα τα φυτά βασιλεύουν.

  • «Η κυβέρνηση χρειάζεται για να παίρνει αποφάσεις. Ηλίθιες τις περισσότερες φορές αλλά κάποιος πρέπει να τις παίρνει». Στέφανος Μάνος στην εκπομπή «ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ». Μιλώντας γενικώς, για το πώς κυβερνιέται αυτός ο τόπος.

  • Ο χάρτης της χλόης στην Ελλάδα που δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ ξεπέρασε σε χρωματισμό την επικράτηση της κάθε μορφής εξουσίας. Η μισή Ελλάδα καλλιεργεί. Κι άλλη μισή βόσκει. Υπάρχουν και κάποιοι που υποβόσκουν.

  • Δικαίωμα ψήφου έχουν οι δεύτεροι. Οι πρώτοι απλώς, ζουν καλύτερα από τους άλλους. Οι τρίτοι συνήθως εκλέγονται.

  • Η Ελλάδα της Χλόης, της Δάφνης, του Μανδραγόρα του ανθρωπόμορφου.

  • Ελλάδα του χόρτου, της ρίγανης, του φασκόμηλου, Ελλάδα του κουτόχορτου.

  • Ελλάδα της βρόμης και της βρόμας της αυτοφυούς

  • Ελλάδα της Ιστορίας του παρελθόντος.

  • «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο».

  • Τα χρόνια περνούν κι οι τιμές αλλάζουν. Ποιος μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς πια, πουλώντας αρωματικά χόρτα?

  • Κρητική διατροφή. Έλαιον και χόρτον ή αλλιώς ελαιόχορτον. Και το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται.

  • Έλληνες οι Χλοηφάγοι

  • Η περί βδόλου σάτιρα συνεχίζεται.

  • Αν είναι σάτιρα η αναμετάδοση της παρακμής, κεκοσμημένη με πλουμίδια ποιότητας, τότε καταστραφήκαμε εντελώς.

  • «Κάνουμε μια συζήτηση κωφών». Λέει ο κ. Παναγιωτόπουλος στον ΑΛΦΑ συζητώντας με τον κ. Ευθυμίου. Σαρκάζοντας μάλλον την κώφωση τη δική του. Εμείς εξακολουθούμε να ακούμε ακόμα.

  • «Δεν μπορώ να σας ακούσω» πρόταση ταυτόσημη με το «αφήστε με να ολοκληρώσω».

  • Κωφοί οι ανολοκλήρωτοι!

  • «Μπορούμε να πούμε την αλήθεια» λέει ο κ. Ευθυμίου. Ποια?

  • Το Τέλος του προϋπολογισμού. Κατετέθη στο Βουλευτήριον

  • Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Τα δικά μας εξανεμίσθηκαν.

  • Σε βάθος χρόνου στην Ελλάδα όλα γίνονται. Αυτός ο χρόνος με τον κόλπο τον δυσσύνοπτο

  • Θα γίνει της Γαλλίας. Θα γίνει της Κορέας. Οι εταίρες στην εποχή μας μετονομάσθηκαν

  • Στους κοιτωνίσκους που συναθροίζονται οι αναζητητές της εξουσιαρχίας η επανεκλογή ενδιαφέρει κι η αποφορά πρώτιστον μερίμνημα εγένετο. Κι ο πενιχρός χαυνοπολίτης, απτόητος συμμετέχει στη διαδικασία, ενισχύοντας με κάθε τρόπο την περιφρόνηση που του παρέχουν.

  • Συνέβη σε ένα ορεινό χωριό. Η δασκάλα ζητά απ’ το Θωμά να εκφωνήσει την άλφα βήτα. Αρχίζει ο Θωμάς με έναν στόμφο σιγουριάς . «Άλφα, βήτα, δέλτα, έψιλον…». Η φωνή διακόπτει τον ειρμό . «Θωμά! Από την αρχή». Ο Θωμάς απτόητος, «άλφα, βήτα, δέλτα, έψιλον…». « Θωμά! Από την αρχή» και ο Θωμάς σκύβοντας το κεφάλι, κοκκινίζοντας. « Δεν το λέω εγώ αυτό κυρία».

  • Όταν η αθωότητα κάνει το φώνημα, αλλόφωνο!

  • Και σήμερα θα τοποθετήσω πολλές φορές το ωμέγα στο τέλος του ρήματος.

  • Παλιά απ’ τις χαραμάδες ο ήλιος είχε τη δυνατότητα να συνεχίζει την πορεία του και να φτιάχνει αντιθέσεις. Να λαμπυρίζει πάνω στις λείες επιφάνειες και να κατακάθεται σε απόμακρες γωνιές δίνοντας μια σταλιά απ’ τη σύνοψη της λάμψης του. Τώρα η σκιά επικράτησε, ακύρωσε τις χαραμάδες και έδωσε στο υπόλοιπο το σκοτάδι που του αξίζει

  • Ακούμπησε τις παλάμες στο πρόσωπό του. Μια φωνή βαριά άρχισε να βγαίνει. Προσπάθησε να την σταματήσει. Ανεξέλεγκτος ήχος, κάτι ανάμεσα στην οργή και στην απελπισία. Στην άκρη του τραπεζιού μια στοίβα χαρτιά. Χαρτιά τυποποιημένα. Γραμμένα ψυχρά. Όλο αριθμούς γεμάτα. Κάθε μέρα η στοίβα μεγάλωνε. Μαζί κι ο ήχος που έβγαινε από μέσα του.

  • Αυτά τα αρκτικόλεξα πόση υποκρισία κρύβουν στις κάμαρές τους.

  • Έβλεπα την πρόταση στο χαρτί και προσπάθησα να εξαφανίσω τα φωνήεντα. Τα εξαφάνισα. Προσπάθησα να διαβάσω. Δεν τα κατάφερα. Είναι μεγάλη η απουσία των φωνηέντων, κατέληξα.

  • Έσβησα το φως.

  • Το σκοτάδι ήταν γεμάτο φωνήεντα

λοξός
loksos@gmail.com

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
  • Τριακτόν ρευμάτιον

  • Σκυφτός και σκηπτός ο αμφίστροφος.

  • «Ο γυμνός και ο νεκρός» του Νόρμαν Μέιλερ, εξαντλήθηκε

  • Τα συμφέροντα κατάφεραν να κάνουν την κλαίουσα αντιστοιχία του μέσου νου και δεν κατάφεραν να χαλιναγωγήσουν ακόμα την επιλογή? Περίεργο!

  • Δηλαδή πρέπει τώρα να ξεχάσω όλες τις περί των προσώπων οσμές που περιπλανιόταν και να δω τον Παπανδρέου σημαιοφόρο της ελπίδας μου και τον Βενιζέλο συμπαραστάτη. Και από πίσω οι παρελαύνοντες με τα τάβαλα, να αναμένουν την επερχόμενη πανήγυρη. Κι απέναντι γυρισμένες οι πλάτες εκθέτουν τα οπίσθιά τους.

  • Και στην πλανοδία, το δορυφόρημα περιχαρές, θα αναζητά τη θέση που του αρμόζει στην σκηνή, εισπράττοντας εσαεί το χειροκρότημα του νωθρού θεατή

  • Καταλάβατε τώρα γιατί πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής?

  • Καταλάβατε γιατί στο τέλος θα καταστεί πολιτική μεγαλοφυΐα?

  • Καταλάβατε γιατί η ευφυΐα όταν συγκρούεται με την έλλειψη ηττάται?

  • Κι η ουσία στο περιθώριο χασκογελά!

  • «Μεγάλη μέρα για το ΠΑΣΟΚ» λέει ο κ. Χρυσοχοίδης στην πανέμορφη κ. Τσαπανίδου, εμποδίζοντας την αισθητική της ουσίας να αποπλανήσει την τοποθέτηση.

  • «Το ΠΑΣΟΚ είναι αδρανές και συντηρητικό». Η επανάσταση των καιρών. Η απομάκρυνση από τα άκρα.

  • ΠΑΠ εντάξει! ΠΑΠΟΚ στην σύνθεση

  • Τρίπολο σοσιαλιστικό. Τρίφυλλο ζωντανό

  • Νόμος Ρεθύμνου. Το παράτονον τονίζει τη γεωγραφία!

  • Ο Αστήρ Τριπόλου επικράτησε της ποδοσφαιρικής ρητορείας.

  • Ο Ολυμπιακός έχασε εκτός έδρας!

  • «Αυτά είναι ρεύματα του αέρος». Ο κ. Τζουμάκας στον ΑΛΤΕΡ. Και η δυσοσμία κατακλύζει το χώρο. Η διαφυγή αερίων ενισχύει τους φαρμακώδεις ανέμους και προκαλεί ταυτόχρονα ακράτεια έργου και ειρμού.

  • Η Λαΐς αποκάλυψε την αλήθεια της και αθωώθηκε. Εσένα δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ!

  • Από το ΜΕΓΚΑ η κ. Τρέμη παίζοντας με τα σημεία της στίξεως ερωτά. «Η μιζέρια και η εσωστρέφεια δεν πρέπει να μείνει πίσω»? Αν αναιρεθεί το ερωτηματικό, αποκαλύπτεται η επιθυμία των αντεραστών των προπυλαίων.

  • Βρεγμένη Σανίδα στα Ζωνιανά. Και ο Ζορμπάς ζωντανός ακόμα, μόνο στη γραμματεία.

  • Κι είμαστε ακόμα ζωνιανοί στη σκηνή στο πυροκρότημα

  • Άραγε, η Ελπίδα θα ‘ναι εκεί; Ικέτης ο μέθυσος μονολογεί!

  • Ανοίγω τα διαστήματα και απενοχοποιώ τη φλυαρία! Επιμηκύνω τη στιγμή.

  • Χαοτικό το σύνθεμα όταν αλλάζεις δωμάτιο. Το οίκημα όμοιο αλλά η υποκρισία σχηματισμός δύσμαχος.

  • Πάντα η προστακτική είχε τις προφάσεις της. Ακολουθούσε τις εντολές της παράκλησης , της οργής, της διαταγής. Έγκλιση των ενστίκτων, της ακρίβειας του νοήματος, έγκλιση των παθών. Αγαπημένη έγκλιση!

  • Η βροχή εγκατέλειψε το σύννεφο. Μα το σύννεφο δεν απογοητεύεται!

  • Συνεχίζει να αναζητά την υγρασία στα Ολύμπια δώματα.

  • Οι υγρές έννοιες συνήθως εγκαταλείπουν τα κείμενα.

  • Το ουρλιαχτό της νίκης στην χώρα των Κιμμέριων ξεσήκωσε τους ψυχρούς ενοικήτορες . Ανασήκωσε τους ανέμους τους νυσταλέους της χώρας. Τα ρεύματα εισχώρησαν στην παράκτια περιοχή δημιουργώντας αντιμάμαλον κυματισμόν - κατά την νησιωτικήν. Οι τριγμοί δεν ήταν από το αλάλαγμα που προκαλούσαν οι θύμισες αλλά από την αποχώρηση της κραυγής από το σώμα. Το σώμα μόνο τώρα έρμαιο των ορέξεων, των παθών, σιωπηλό, περιμένει την επόμενη νύχτα. Κι αυτή θα ‘ναι σκοτεινή, χαμένη, όπως κι όλες οι άλλες που θα ακολουθήσουν. Κι οι μεταμορφώσεις αυτού του οδυνηρού, του απερίγραπτου σκηνικού θα συνεχίζονται δίνοντας στο παράλογο την πρωτοκαθεδρία. Κι οι σοφοί θα παραμιλούν ακόμα πιο έντονα κάνοντας το νου σου φθινοπωρινό στρόβιλο χειρόσοφου αγαπητικού της απουσίας.

  • Η αυτοκρατορία της μοναξιάς, έχει εσένα αυτοκράτορα.

λοξός

loksos@gmail.com

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007


ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Γραφείον ευρέσεως εκδρομής, «Το μονοπάτι της απομόνωσης». Τα εκδρομικά αναχωρούν την Κυριακή 11 Νοεμβρίου. Η ώρα δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή. Ούτε κι ο προορισμός.

  • Baron rouge εξαιρετικόν οινοπωλείον στο Παρίσι. Οίνος κατατέρπει και διέρπει. Και την Κυριακή άλλοι θα διαισχύνονται κι άλλοι θα είναι έγκιρροι

  • Ρήματα από την εκπομπή «Στην Κοινωνία Ώρα Μέγκα».

  • «Ομοσπονδία βαρόνων που διαπραγματεύεται το μέλλον της». Οι σπείρες επανέρχονται σε διαφορετικό χώρημα.

  • «Είμαστε όλοι νεκροί». Συνεχίζει ο διεκδικητής αποδίδοντας ευθέως την αληθινή εκφώνηση.

  • «Ας καθαρίσουμε το Βενιζέλο να γλυτώσουμε απ’ αυτόν και μετά βλέπουμε». Αντιβαρονικός αντίλογος σοσιαλιστικής αβροφροσύνης

  • Ζωντανά Κρήτης.

  • «Έχει αποθέματα μεγαθυμίας ο κ. Παπανδρεου, είπε η κ. Διαμαντοπούλου», ισχυρίζεται ο δημοσιογράφος και η απάντηση καταρρητορεύει την επιστήμη της ψυχανάλυσης.

  • «Είναι ψυχαναλύτρια η κ. Διαμαντοπούλου»? Πρώτον ρητορικό σχήμα. Είσοδος

  • «Τον έχει βάλει στο ντιβάνι τον κ. Παπανδρέου»? Δεύτερον ρητορικό σχήμα. Η εικόνα συνειρμικά προκαλεί απίστευτο γέλιο. Απομονωμένη η φράση μπορεί να έχει και ερωτικές αποκλίσεις σε ένα σενάριο φαντασίας. Πολιτικός ερωτισμός με βαθύτερες προεκτάσεις διεκδίκησης. Το ντιβάνι απολαμβάνει την δεκτικότητα που του δίνει η ιδιότητά του. Του Αντικειμένου. Τα πρόσωπα, απλώς εκμεταλλεύονται το αντικείμενο.

  • Συνεχίζοντας την ανάλυση της φράσεως ο εν δυνάμει Πρόεδρος. «Είναι μια θεολογική εκκλησιαστική προσέγγιση. Ας πάμε να προσευχηθούμε». Έξοδος

  • Πάπισσα Ιοάννα.

  • Ιός είναι και το δηλητήριο. Παροξύτονο το όνομα έχει θάλασσα. Μπορεί να ‘ναι και βέλος. Καμιά φορά είναι και μικρόβιο. Πάντα βέβαια προκαλεί αυξημένη θέρμη. Η ανορθογραφίες είναι απλώς ένα τέχνασμα.

  • «Έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας». Αυτοκριτική ευφυούς δημηγόρου

  • «Πρόσωπο με Πρόσωπο», «Αυτά που έχουν ειπωθεί από τους υποστηρικτές του είναι κακουργήματα σε σχέση με τα πταίσματα που έχουν ειπωθεί για μένα». Η δίκη της Κυριακής. Η δική μας Δίκη.

  • Στις «Αντιπαραθέσεις»,η αναμένουσα τις πολιτικές εξελίξεις πολιτικολογεί. «Δεν θέλω να μείνω σε κανέναν δηλητηριώδη υπαινιγμό». Ιοτόκος πολιτικός λόγος

  • «Παράταση δεν είναι ποδοσφαιρικός όρος, παράταση είναι η επέκταση ενός χρονικού διαστήματος με στόχο τη νίκη» αποφαίνεται η κ. Διαμαντοπούλου επιβεβαιώνοντας την γηπεδική ατμόσφαιρα. Άλλωστε η παράταση στο ποδόσφαιρο έχει ως στόχο την ήττα. Του αντιπάλου, βεβαίως.

  • Η παράταση κυρία μου, προσηλωμένη στο στόχο σας, αφορά εσάς και ουχί έτερον.

  • Στην ερώτηση «ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο», ο κ. Παπανδρέου υπερέχει συντριπτικά.

  • Βαγγέλάκη μη τυχόν και φας το γλυκό, φώναξε η κυρά Τασία επιπλήττοντας τον περίλαλο χοντρούλη.

  • «Αυτά είναι βλακείες» οργή Κυρίου Κύρκου, αναφερόμενη στην αποκλειστικότητα της αλήθειας και την ενάποθεσή της στο σκηνικό του πολιτικού παράλογου

  • Αυτή τη Κυριακή θα διαπιστώσουμε, γιατί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας.

  • Η απομόνωση είναι μια διαδικασία υπεροψίας, μια αμφισβήτηση της δυνατότητας του δυσεφάρμοστου

  • Οι λέξεις αποσύρονται για να εναποθέσουν την ουσία τους στο φαντασιακό. Στον Τριπόταμο της Τήνου στα καλντερίμια, στις καμάρες, ο Κορνήλιος άφησε την ανάσα του να κάνει τους μοναχικούς περιπάτους της .Εκεί που τα φωνήματα απαντούν το τοπίο και διαφοροποιούν την αξία του. Η σκέψη του, στο νησί, ακόμα παραμονεύει.

  • Όταν φωνάζουν οι συλλαβές το ενήχημα αναστατώνει τη μονοτονία του λευκού κι οι λέξεις αύταρχες , γίνονται ευθείες παιδικού ιχνογραφήματος.

  • Σκοτάδι γλυκό. Το ανθήλιον ζοφερό τυλίγει τη διαφορετικότητα . Το σεντόνι με τα σχέδια αποτραβήχτηκε αφήνοντας το διάστημα έρμαιο της παρανόησης. Το φίδι είχε αρχίσει να τρώει τις μικρές αναπνοές αφήνοντας μόνο του το υπόλοιπο. Ανεγείρομαι. Το απροσδιόριστο είχε κυριαρχήσει. Ο θαλασσούχος νους αδύναμος να αντικρίσει τον ορίζοντα. Ας κοιμηθώ πάλι. Βλέπω καλύτερα όταν έχω τα μάτια κλειστά.

  • Στη γιορτή της Κυριακής, ωμά θα ‘ναι στο Σώμα τα σύμφωνα και τα φωνηέντα στον πυθμένα της Αίθουσας θα καταλήξουν.

  • Υγρή θα ‘ναι η γεύση στο παραμέρισμα των σημάτων και σταγόνα επιθανάτια, η οσμή του ελπιδοφόρου ευπρόσωπου

  • Αναγωγή λοιπόν στην Κυριακή στα δάχτυλά της, στα χείλη της. στην απουσία της
    Αναγωγή στα μάτια της, στην άσεμνη επιμονή της, αναγωγή στο κορμί της, στο κορμί μου. Αναγωγή στο πάθος της, στο πάθος μου.

  • Εγώ πάντως κι αυτή την Κυριακή θα ‘μαι μελαγχολικός.




    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ



  • Ο Οκτώβριος αποχώρησε διαμαρτυρόμενος.

  • Ποτέ να μη κοιτάς το τέλος της διαδρομής. Ποτέ μην κοιτάς που πας. Απλώς ρούφα τα πλαϊνά του δρόμου

  • Στο ΠΑΣΟΚ αυτό που συμβαίνει λέγεται τρικυμία. Η τετρακυμία είναι μορφή χείριστης κακοκαιρίας. Συμβαίνει συνήθως κατόπιν εορτής

  • Ο ιωνικός τύπος της λέξης μόνος, είναι μούνος . Είμαστε μούνοι λοιπόν ανάμεσα σε μούνους. Στην Ιωνία κατ’ επέκτασιν τον Μονάρχη τον φωνάζουν Μουνάρχη

  • Ο Καρατζαφέρης στηρίζει τον Καραμανλή. Αγαστή σύμπνοια των πρώτων συνθετικών!

  • Κάθε βράδυ στα δελτία βλέπω και μια σβάστικα!

  • «ΠΑΣΟΚ και Βενιζέλος της Δεξιάς το τέλος» το σύνθημα δονεί την ατμόσφαιρα αφήνοντας τον νου να πάλλεται ανάμεσα στις λέξεις που ομοιοκαταληκτούν.

  • Από τις ειδήσεις. «Με λένε εύσωμο, βουλιμικό αλλά ξέρετε τι είπε ο Ιούλιος Καίσαρ, ότι θέλω κοντά μου εύσωμους ,γιατί είναι καλόψυχοι». Κουβέντα για τους βουλιμικούς δεν είπε ο Ιούλιος. Και σε τελική ανάλυση, τους ήθελε κοντά του και όχι από πάνω του. Και εν τοιαύτη περιπτώσει ,να δούμε τι θα πει κι ο Νοέμβριος .

  • Η επιλογή θα είναι περισσόσαρκη ή σαρκολιπής?

  • Την έλευση του προεξειλεγμένου προφήτεψαν οι μάγισσες!

  • Αν συνεχίσει ο Υπέρκαλος να μιλά η δρομαία ευφυΐα θα επικρατήσει.

  • Ενεικονίζεται και το αντεικόνισμα του προκαλεί ερωτικόν δέος. Οι εύσαρκοι πάντα είχαν ένα ιδιαίτερο σφρίγος.

  • Αμάνα μα λάνα αλάνη. Ασάνα? Η μικρή Ελένη αντιπαθούσε το «ε». Και το αντικατέστησε με το «α». Η μικρή Ελένη δεν είχε διαβάσει ποτέ το «la disparition» του Georges PEREC. Όταν τα παιδιά προλαβαίνουν τα τεχνάσματα της λογοτεχνίας.

  • Ο Επίτιμος για μια ακόμη φορά στο δελτίο του ΜΕΓΚΑ. Και το επιτίμιον κατετέθη για μια ακόμα φορά. Εντός μου!

  • Η Αντιγόνη πέθανε η Ισμήνη κυριάρχησε παντού. Αυτή η κρυόπυγος ξανθόθριξ θριάμβευσε. Και μείναμε με τα κείμενα. Αυτά τα κείμενα, τα προκείμενα, πόσο με πληγώνουν!

  • Από τον «Ελεύθερο Τύπο», συνέντευξη Γεωργίου Παπανδρέου. «Το όνομά μας (ΠΑΣΟΚ) πρέπει να είναι συνώνυμο ενός λαϊκού , κοινωνικού και σοσιαλιστικού Κινήματος. Τα σύμβολα μας μάς θυμίζουν τις αξίες και τις αρχές μας, έστω κι αν μπορεί να χρειαστούν αισθητική αναβάθμιση».

  • ΠΑΣΟΚ, aesthetic upgrade

  • Στο «Προσκήνιο» ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Θα κάνουμε διαγραφές, θα διαγράψουμε όμως αντιλήψεις και όχι πρόσωπα». Οι αντιλήψεις στον σοσιαλισμό χώρο, κυκλοφορούν μόνες τους, πλανώνται, υπερίπτανται σαν ξωτικά, σαν νεράιδες. Και πώς να διαγράψεις μιαν εύσωμη αντίληψη? Θα αδειάσει εντελώς το κίνημα!

  • Έρχεται ο Νοέμβριος

  • Οι διεκδικητές μπήκαν για τα καλά στο τοπίο , χρησιμοποιώντας όλα τα πλουμίδια απ’ τις αναφορές των πολιτικών που ‘χουν στις μνήμες τους. Η πολιτική γλώσσα η κατ’ εξοχήν γλώσσα επικοινωνίας δεν έχει πια τη χροιά του ερωτικού λόγου. Ίσως γιατί οι άνθρωποι πλέον έχουν προβλέψιμες ανάγκες και επιθυμίες. Έχουν έναν και μοναδικό τρόπο ικανοποίησης των πόθων τους. Αυτόν τον παρωχημένο, τον ακεσώδυνο, το λυτρωτή . Τους κοίταζα προσεκτικά , ματιά πανικόβλητη, ύφος επιτηδευμένης σιγουριάς , στρογγυλευμένες εκφράσεις. Τίποτα καινούριο τίποτα εντυπωσιακό. Πουθενά ένα Τενέδιον βέλος. Ένας λαϊκίστικος ευμήχανος λόγος του παρελθόντος τοπίου. Ένας λόγος αντιερωτικός.

  • Η ρητορική του πολιτεύεσθαι είναι καθαρά μια σχέση πάθους και ψεύδους.

  • Τα χάσματα σε πρωτοκαθεδρία, η φωνή παλλόμενη ανάμεσα στις αποστάσεις, που δημιουργεί αυτή η ανελέητη απουσία της άσκησης της εξουσίας. Ο Λεοπόλδος κι ο Μαρκήσιος σε μια συνέργεια άνευ προηγουμένου, σε ένα εξωφρενικό ερωτικό συναπάντημα. Ποιος θα μπορέσει να ανιχνεύσει και να σαγηνεύσει τον σημερινό άνθρωπο της Ελλάδας, με περισσότερη επιτυχία, αυτόν τον μοναχικό τροβαδούρο του ερωτικού μονόλογου. Αυτόν που από πολύφθογγος έγινε αρρήμων, ένας δυστυχής παραλήπτης ενός ασύστατου λόγου. Υποχρεωμένος πλέον να ακολουθήσει τη μοίρα του.

  • Τη μοίρα του απονενοημένου.

  • Και στη γωνιά ανακούρκουδα η Ξανθίππη, η ιέρεια της Αθηνάς, να αναμασά και να προφητεύει την έλευση του Εκλεκτού. Αυτός ο Νοέμβριος έρχεται!

  • Αυτός ο Νοέμβριος ο ισονεφής!


    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ



  • Η επικείμενη αναδιάρθρωση του σοσιαλιστικού κόμματος έχεις ως στόχο την επανίδρυση του κράτους, την αναβάθμιση της παιδείας, την ανόρθωση της οικονομίας και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα. Γι’ αυτά αγωνίζονται, γι’ αυτά κοκορομαχούν, γι’ αυτά αλληλουβρίζονται. Όποιος έχει αντίθετη άποψη για τα παραπάνω, είναι απλά ένας σώφρον πολίτης.

  • Κανένα σχόλιο. Ο επικοινωνών έχει την εντύπωση ότι εντυπωσίασε. Όταν οι λέξεις αποτυπώνουν την ανυπαρξία της πολιτικής ενημέρωσης.

  • «Κανένα σχόλιο». Απάντηση Μαργαριτάρι, από τις εξετάσεις του ανοιχτού πανεπιστημίου στο μάθημα Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, στην ερώτηση, «πώς βλέπετε το έργο της κυβέρνησης Καραμανλή?».

  • Έκφραση που καταπίνει όλη την αλήθεια. Ξερόβηχας. Χαρακτηριστικό ύφους σοφού, που μάχεται με τον ήχο για να καλύψει το επόμενο. Περισπούδαστο σήκωμα των όφρεων. Ηδονικό μειδίαμα σιγουριάς.
    Σύντομη Αποτύπωση επικοινωνιακού προτύπου

  • «Η Λουκία είναι η πιο καλύτερη μου φίλη αλλά είναι λίγο παχουλούλα». Γραμμένο στον άναρχο τοίχο, το μαύρο, της παιδικής αθωότητας. Στον μαυροπίνακα των νεοσσών της σκέψης δε χωράνε τα παραθετικά και το ψέμα.

  • «Λες και η αγορά δεν ξέρει ποιος είναι ο καθένας». Αγορήθεν η αριστερή εντιμότης.

  • «Θλίβομαι για το επίπεδο». Σοσιαλιστικόν παραλήρημα. Επιπεδογράφοντας την ελπίδα μας.

  • Από το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ». Συνέντευξη Πολύδωρα. Ερώτηση για την επικείμενη κατάργηση του Υπουργείου Δημοσίας τάξης. « φοβάμαι την αυτονομία αυτού του στρατού και την άσκηση εξουσίας κατά το δοκούν». Αν συμβεί και τούτο Τότε θα συλλαμβάνονται οι φέροντες οποιοδήποτε χρώμα υποδημάτων. Θα ενοχοποιηθούν όλοι οι χρωματισμοί.

  • «Όταν δραπέτευσε ο Βουλγαράκης». Μα καλά όλοι ποινην εκτίουν σ’ αυτόν το τόπο?

  • «Το πνεύμα της αστυνομίας είναι το πνεύμα της λούφας και της αδράνειας». Μα καλά ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο ? η Αστυνομία?

  • Στην δημοσκόπηση της «Ανατροπής» στην ερώτηση «πώς βλέπετε το έργο της κυβέρνησης Καραμανλή». Ο επαγγελματίας ερωτώμενος απαντά «όπως το περίμενα». Η απάντηση πλειοδοτεί. Η ερμηνεία βέβαια έχει αρνητική σημασία. Ποτέ το « όπως το περίμενα» δεν είχε μια αισιόδοξη αύρα. Αντιθέτως ένα αργό κούνημα της κεφαλής άνω- κάτω που αποδίδει και εκφραστικά το άνω- κάτω της πραγματικότητας.

  • Αρχηγός του κράτους, le chef de l’ etat
    Ο αρχηγός της συμμορίας , Le chef de la bande
    Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης , Le leader de l’ opposition
    Εις την γαλλικήν, μόνο ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν μαγειρεύει.
    Η Δαιμονογραφία της γαλλικής γλώσσας.

  • Αγαπημένο σύστημα στο ΠΑΣΟΚ η σειριακή μουσική, το πρότυπο επαναλαμβάνεται δημιουργώντας παρελθοντικούς ήχους.

  • Έχω την διάθεση να αναγνώσω μια πρόταση που θα ‘χει δυο ρήματα μόνο

  • Στην χορωδία των απόψεων των πολιτικών, οι προσεγγίσεις φτάνουν σε σημεία ακραίας αστειότητας. Το σοσιαλιστικό τοπίο αναζητά την ουτοπία. Οι μηχανισμοί της ανατροπής επιβεβαιώνονται και το χιούμορ, η σάτιρα , η ειρωνεία, η παρωδία, επιτέλους. βρήκαν το φυσικό τους χώρο.

  • Η ένταση δεν έχει χρόνους όταν προκαλείται. Άλλωστε η πρόκληση είναι ανούσια όταν είναι επιτηδευμένη. Και μιλάω για σένα. Για σένα που αναρωτιέσαι.

  • Τα φαντάσματα τρία, σε μια εικόνα που βασιλεύει το εγκαταλελειμμένο όνειρο. Η αναβίωση της πένθιμης έκφρασης αποτυπωμένη στις ισχνές λεκτικές ροές των ξωτικών του πολιτικού σκηνικού. Ο έξυπνος , ο αποτυχημένος ,το παιδί του λαού. Εικόνες που εναλλάσσονται δίνοντας την αίσθηση ενός κουκλοθέατρου που οι μαριονέτες αλλάζουν φωνές ανάλογα με τα καιρικά φαινόμενα. Και μέσα σ’ όλα αυτά, άλλες μαριονέττες χαράσσουν πολιτική ,μετουσιώνουν την προσμονή σε μια συνεχή αναμονή και την κοροϊδία σε τραγέλαφο.

  • Γεμίσαμε κήνσορες και γνώμες αντιφατικές. Φοβάμαι τους σοφούς που δεν χαμογελούν, που δεν ερμηνεύουν το σπασμένο κλωνάρι του ιβίσκου. Φοβάμαι αυτούς που δεν κατανοούν την επιθυμία. Φοβάμαι τα φύλλα όταν πέφτουν. Με τρομάζει αυτός ο αθόρυβος θόρυβος.

  • Τον έβλεπα μουτζουρωμένο τον ουρανό σήμερα και σκεφτόμουν ποιες πινελιές θα μπορούσα να δώσω για να φτιάξω μιαν ανοιξιά ένα μικρό ξέφωτο. Σκέφτηκα ότι φταίω κι εγώ που βλέπω όλο μουτζούρες και μολυβιές. Πρέπει να ντυθώ αλλιώς σήμερα. Πρέπει να βάλω τα γιορτινά μου και να φτιάξω μια καινούρια ζωγραφιά.

  • Δεν πρέπει να τους αφήσω άλλο να με κάνουν να βλέπω ότι θέλουν


    λοξός

    loksos@gmail.com

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Το πάθος είναι ένα παραμύθι με ήρωες τις αισθήσεις. Οι ήρωες καμιά φορά απουσιάζουν ακόμα κι απ’ τα παραμύθια.

  • Το πάθος εγκατέλειψε την παρουσία. Η απουσία μόνη τώρα μεταμορφώνει την ποίηση

  • Εισάγουμε πολιτισμό από γειτονική χώρα. Η Αλήθεια καταφανής και επώνυμη.

  • Το δράμα είναι να είσαι Υπουργός Πολιτισμού και να σου αναθέσουν να μιλήσεις για τον πολιτισμό.

  • Οι μάννες πεθαίνουν στα γενέθλια των παθών τους.

  • Το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι οι περιβάλλοντες.

  • Αφήστε το περιβάλλον στο περιβάλλον του.

  • Δηλαδή το πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία σημαίνει απλά ότι η Μακεδονία ήταν παλιά γιουγκοσλαβική. Αρνησικυρία στην Ιστορία.

  • «Εξάλλου, όχι μόνο ιστορικά δεν ευσταθεί, αλλά και γεωγραφικά δεν στηρίζεται η χρήση από τους Σκοπιανούς του ονόματος Μακεδονία. Μόλις μικρό μέρος του εδάφους του όμορου κράτους, δηλαδή μόνο η περιοχή του Μοναστηρίου, ανήκε στη Μακεδονία, την ιστορικά ένδοξη από τον 4ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. Το μέγα μέρος, το σύνολο σχεδόν, του υπό την κυβέρνηση των Σκοπίων εδάφους είναι η αρχαία Δαρδανία και η αρχαία Παιονία, χώρες όμορες απλώς της Μακεδονίας. Οποιες διοικητικές διαρρυθμίσεις της ευρύτερης περιοχής, επιβλημένες από τους Ρωμαίους ή και τους Οθωμανούς, όταν οι απόγονοι των Μακεδόνων της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Περσέως ήταν πολιτικά υπόδουλοι, δεν αλλοιώνουν την ιστορικά έγκυρη εδαφική σύσταση της Μακεδονίας. Παρόμοια δεν ίσχυσε π.χ. η διοικητική υπαγωγή από τους Ρωμαίους στην επαρχία της αυτοκρατορίας τους υπό το όνομα Αχαΐα των άλλων περιοχών της Πελοποννήσου, ώστε η Αρκαδία π.χ. και η Λακωνία και η Κορινθία να καταστούν μέρη απλώς της Αχαΐας.» Κ.Ι. Δεσποτόπουλος, Βήμα 3 Ιουνίου 2001

  • Είναι πνιγηρό να είσαι έξυπνος, δε λέω.

  • «η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός». Κι ο Αποσπερίτης με τις εμφανίσεις του, την πορεία χαρακτηρίζει, του όλου σύμπαντος.

  • Που είναι τα ομόλογα, που είναι ο Ζορμπάς? Η Εξηρτημένη επικαιρότητα.

  • Στα ικριώματα παλιά κρεμούσαν τις μάγισσες. Στα περίπτερα οι μάγισσες είναι χάρτινες.

  • Κύριοι, άρχοντες των σκηναρίων , αποτιμητές της ουσίας της δύσοσμης. Έχετε καταλάβει ότι νυχτώνει? Όνειδος πλέον, όνειδος!

  • Στην σατιρική εκπομπή 8 ΟΛΑ ο Φθιώτιδος Νικόλαος Πρωτόπαπας απεκαλείτο ως Χατζηνικολάου, προκαλώντας τον γέλωτα των παρουσιαστών και των τηλεορασόπληκτων πασης φύσεως. Προφανής η σύγχυση με τον Νικόλαο της Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Όταν βλέπεις παντού ένα επώνυμο αυτά παθαίνεις. Εκτός κι αν η σάτιρα ήταν τόσο προχωρημένη και εκλήφθει ως χαρακτηριστικό το «πρωτόπαπας».

  • Κάποτε ένας Σομαλός είχε βιάσει έναν πελεκάνο άσημο που περιφερόταν στο λιμάνι της Τήνου. Οι εφημερίδες της εποχής είχαν γράψει ότι είχε βιασθεί ο Πέτρος της Μυκόνου. Απ’ ότι θυμάμαι η είδηση πέρασε και κατεγράφη στην ιστορία. Από τότε οι βιασμοί των επωνύμων συνεχίζονται.

  • Έχουν αρχίσει οι καταλήψεις. Τα κανάλια ασχολούνται με τη διαδοχή και την ιατρική επιστήμη. Η μεταστατική ιδιότητα της εξουσίας αποπροσανατολίζει από το καίριον.

  • Μαριέτα μου λείπεις απίστευτα!

  • Άκουσα ένα ακορντεόν να φωνάζει ένα βιολί. Θέλανε να φτιάξουν μια μπάντα που δε θα ‘χε ούτε κύμβαλα αλαλάζοντα ούτε σάλπιγγες. Να αλλάξουν τη φανφάρα θέλησαν και να την κάνουν μελωδία. Να ακούνε τα παιδιά και να μην τρομάζουν, να μπορούν να κοιμούνται με εκείνες τις απλωσιές που γαληνεύουν τις καταιγίδες. Να μπορούν να κάνουν τις μορφές των τεράτων, δράκους μαγεμένους και τις μάγισσες , νεράιδες για να μεταμορφώνουν τα όνειρα σε εικόνες. Έψαξαν να βρουν παιδιά στις γειτονιές του κόσμου, μα πουθενά δε βρέθηκε ένα ανέμελο αλητάκι να πιάσει το δοξάρι και να κλείσει τη μουσική μέσα στον ήλιο. Παντού λάσπη. Λάσπη και χώμα. Πουθενά ένα παιδί. Πουθενά ένα γέλιο. Κι οι κάδοι των αποκριμάτων χάσκουν ειρωνικά.

  • «Το γήρας ανανεώνει τον τρόμο επ’ άπειρον. Επαναφέρει το είναι, δίχως τελειωμό, στην αρχή. Η αρχή που στο χείλος του μνήματος διακρίνω είναι το γουρούνι που ούτε ο θάνατος μήτε η ύβρις δεν μπορούν να σκοτώσουν μέσα μου. Ο τρόμος στο χείλος του μνήματος είναι θεϊκός και βυθίζομαι μες στον τρόμο του οποίου είμαι το παιδί». Georges BATAILLE. Απόφθεγμα επίκαιρον για κάθε μορφής ελκεχίτωνες.

  • Αποχρέμματα αγάπης για τον πλησίον. Εκ νήσου.

  • Ασέλγησαν και στην κοιμωμένη. Της αποχώρησαν το λευκό από τη μορφή της εγκαθιστώντας το μαύρο της εποχής. Κανείς δεν μπορεί πια να βλέπει κατάματα το λευκό , ούτε καν στα αγάλματα.

  • Αποχρέμματα αγάπης για τον πλησίον. Εκ νήσου.

  • Τα αναλήμματα άφαντα οι βροχές όπου να’ ναι θα απασχολήσουν τη σκέψη μας. Ο ασύμμετρος θεός κάνει υπομονή και κρατά τη συννεφιά, τις αστραπές τις βροντές και τις καταιγίδες μακριά. Κι όταν ανοίξουν θα ψάχνουμε πάλι στο παρελθόν να βρούμε τους ενόχους.

  • Αυτό το αεράκι συρρίκνωνε το σύνθεμα. Η γριά απέναντι απλώνει τα βρακιά της. Το καναρίνι όπως πάντα το ίδιο χρώμα, την ίδια διαδρομή. Ο μικρός κλοτσά τα πεσμένα νεράντζια. Ένας μελαγχολικός ερωτισμός φανερώθηκε και μια νοσταλγική μοσχοβολιά απλώθηκε παντού. Άνοιξα το συρτάρι, ξεχασμένα ατέλειωτα κείμενα περιμένουν τον επίλογο. Το έκλεισα αργά. Μου ‘μεινε μοναχά μια λέξη. Τίποτα


    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Εν τέλει το πράσινο είναι ένα πελατειακό χρώμα. Το κατάλαβε γρήγορα ο Καραμανλής, άργησε λίγο ο Ολυμπιακός

  • Η σημαία της Βρέμης ήταν ανέκαθεν ερυθρόλευκη

  • «Δεν θα αιφνιδιάσουμε με εκλογές εντός 18μήνου» δηλώνει στον Ε.Τ ο υπουργός εσωτερικών. Και κινητοποιήθηκαν οι εκλογικοί μηχανισμοί όλων των κομμάτων.

  • Βροχοποιοί αναζητούνται να μεταλλάξουν το τοπίο

  • Είναι μαγικό εν τέλει, να σε λένε Παπανδρέου. Συναίσθημα διαχρονικό!

  • «Εντός των οργάνων συμφωνούσαμε εκτός όχι». Εν φωναίς και οργάνοις.

  • «Ο λεπτός , ο χοντρός κι ο σκάνταλος».
    Ένας ετοιμοθάνατος πολιτικός , αποκαλύπτει σε δυο φιλόδοξους μονομάχους ότι σε συγκεκριμένο νεκροταφείο ιδεών υπάρχει θαμμένος ένας χρυσός θρόνος. Ο αρχηγός του μηχανισμού πληροφορείται το μυστικό τους και τους αφήνει να εκδηλώσουν την επιθυμία τους , προκειμένου να τον οδηγήσουν ευκολότερα στον πολυπόθητο στόχο.
    Σκηνοθεσία Sergio Leone, Μουσική Ennio Morricone

  • Η Παχυδερμία της εξουσίας φοράει συνήθως μαύρα.

  • Χρυσόστομος Χείρα

  • Τα κοράκια ετοιμάζονται. Οι ύαινες θα επιτελέσουν το έργο τους με τη βοήθεια Θεού και ανθρώπων.

  • Άλλο ΒΒ και άλλο ΒΒΒ. Η διαφορά στο φύλο, στην πληθωρικότητα και στην αισθαντικότητα.

  • Ένας δωρητής οπωσδήποτε. Το δείγμα δεν κατέστη συμβατό με το σωματότυπο του κινήματος.

  • Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις επιλέγουν ως πρόεδρο του κινήματος τον Παπανδρέου. Στην ερώτηση, ποιος θεωρείται ικανότερος να κερδίσει τον Καραμανλή, επιλέγεται ο Βενιζέλος. Αντίφαση πολιτικής ωριμότητας ή αντίφαση με ερωτικές αποκλίσεις παρελθοντολογικής σημασίας?

  • Έκλειγμα κατάντησε το Εγώ. Έκλειγμα και η ταπεινοφροσύνη. Δεν πείθομαι με τίποτα. Έχω απαυδήσει. Η απαξία εγκαταστάθηκε για τα καλά στο θυμικό μου.

  • «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» είπε ο δρόμος και εσιώπησε

  • «Αρίστη επιλογή δεν υπάρχει». Η μεταμόσχευση ιδεών είναι αδύνατον να γίνει σε ένα ΠΑΣΟΚ που ακροβατεί ανάμεσα στη συντήρηση και στην αδυναμία επικοινωνίας με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που διεκδικούν την προεδρία και τη δυναμική της εξουσίας δεν έχουν την ακτινοβολία της φρεσκάδας του καινούριου. Οι εικόνες τους, παράφωνες εκτελέσεις αισθητικής ,προσπαθούν μάταια να εγκλωβίσουν την αποδοχή. Ο παρατηρητής, ο πολιτικός συλλέκτης τακτοποιημένων λέξεων και ιδεών βρίσκεται αντιμέτωπος με μία κατάσταση κωματώδη. Του είναι αδύνατον να επιλέξει το άριστον, το αψεγάδιαστο, για έναν προφανή λόγο. Αυτό δεν υπάρχει. Μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο αδυναμίας που η μιζέρια του ξύλινου λόγου τείνει να καταστεί τρόπος εφαρμογής της ουσίας η εκλογή παίρνει καθαρά έναν χαρακτήρα διαδικαστικό και όχι ουσιαστικό. Μια απλή εναλλαγή προσώπων, με σαφή προσανατολισμό την αρπαγή της εξουσίας. Αυτοσκοπός η αποκαθήλωση των ανικάνων και η εγκατάσταση μιας καινούριας ανικανότητας ,με άλλα χαρακτηριστικά, άλλο ύφος ,αλλά ίδιο προσωπείο.

  • «Γιατί χειρότερη από την αυταπάτη πως τάχα μπορούν να απομακρυνθούν οι συνέπειες των αιτίων της περιττής εξαθλίωσης χωρίς να απομακρυνθούν τα ίδια τα αίτια είναι η αυταπάτη πως αυτά τα αίτια γίνεται να πολεμηθούν χωρίς τις συνέπειες και χωριστά απ’ αυτές». Μπερτολ Μπρεχτ. Ελπίζω να έγινε κατανοητό από τους την Χαριλάου Τρικούπη τριγυρίζοντες.

  • Οι κερκίδες είναι άδειες στα γήπεδα που δεν παίζεται καλό ποδόσφαιρο.

  • Ρεσιτάλ πόνου από τα κανάλια της επικράτειας. Παράνοια. Επιστήμονες σε ρόλο γυναίκας της διπλανής πόρτας, που ξυλοκοπήθηκε αγρίως από το σύζυγο, αναλύουν τη μεταστατική ιδιότητα της ηλιθιότητας.

  • Σας υπενθυμίζω. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

  • Η βροχή μαστιγώνει την άσπρη τέντα. Καθισμένος στην άκρη του κόσμου, στην ανυπόληπτη εποχή του σήμερα, περιμένεις. Οι σταγόνες έχουν μια πρωτοφανή παιδική αθωότητα. Όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρα απέναντι. Χορογραφία δαιμόνων. Το χέρι αγγίζει τις ρίζες. Σκοτάδι γλυκό. Ένα σύννεφο γκριζοκόκκινο τυλίγει τις διαστάσεις των σκέψεων. Το σεντόνι εμφανίζεται να σκεπάσει το χρόνο. Η συνείδηση κλαίει. Τα κύματα των λυγμών, παραβάτες του υγρού, απόμακροι διεκδικητές του αδύνατου. Το σώμα, ξένο αποχωρίζεται τα χρώματα, το στόμα μισάνοιχτο απ’ το αναπάντεχο. Ο πόνος επισκέπτης απρόσμενος. Ο φόβος παραφωνία στον έλεγχο. Απομεινάρι το ραντεβού με την Ιστορία…


    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ


  • «Ελπίζω οι Έλληνες να συγχωρήσουν κάποτε την ευφυία του» και εγώ ελπίζω η ευφυΐα κάποτε να συγχωρήσει το Βαγγέλη!
  • Δεν ήξερα ότι ο Άλμπερτ ζει και ανήκει στο ΠΑΣΟΚ!
  • Η θεωρία της σχετικότητας
  • ΤΗΛΕΔΗΚΟ. Τηλεοπτικό Δημοκρατικό Κόμμα. Κυβερνιέσαι και ενημερώνεσαι ταυτόχρονα.
  • «Ο απατεώνας και το τσόκαρο» και «έξω ο φαύλος». Συλλεκτικές ταινίες πολιτικού περιεχομένου. Έρχονται στο προσκήνιο μετά από χρόνια.
  • Το χρώμα αλλάζει όσο γέρνει ο ήλιος.
  • Να έχεις ισχυρό λόγο που να υπερκαλύπτει το δημοσιογραφικό αυτό λέγεται αυτονομία κατά τον κ. Βενιζέλο. Αυτό που υπερκαλύπτει το Εγώ λέγεται αυτοπραγμάτωση.
  • «Μη με λέτε αλαζόνα. Πείτε απλώς ότι είμαι ο καλύτερος». Benizelinio, Πορτογάλος προπονητής ποδοσφαίρου.
  • Έβγαλε πρωθυπουργό τώρα βγάζει πρόεδρο. Πολιτική Τηλεόραση. Προθάλαμος του νεκροτομείου της σκέψης.
  • Ξανθοπούλεια αναπαράσταση της ζωής του επιχείρησε στον ΑΛΤΕΡ ο κ. Βενιζέλος. Συνεχίζει να απαξιώνει τον εαυτό του με τις εμφανίσεις του. Και η ευφυΐα απέναντι καγχάζει. Όταν λέμε απέναντι εννοούμε όταν κοιτάζεται στο καθρέπτη. Μην παρερμηνευθούμε.
  • Συνέχεια από τον ΑΛΤΕΡ. «Φοβίζουν οι ικανότητές μου». Μα καλά όσοι ψηφίζουν στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται πάνω του μέσου όρου? Έχουν όλοι τέτοια έκτακτη ευφυΐα και δεν τρομάζουν?
  • Τράβηξαν τον Σκανδαλίδη για να προλάβουν την διάσπαση των εκρήξεων.
  • «Χάσαμε από τα δεξιά χάσαμε από τα αριστερά». Τι απόμεινε ένα μόριο έρημο και μόνο σαν καλαμιά! Άχρηστο!
  • Δεν έχω αποτελέσματα των τεστ νοημοσύνης των τρων υποψηφίων αλλά νομίζω ότι αν ο Βενιζέλος δεν βγει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αυτό θα είναι αντίστοιχο με την ήττα του Γιωργάκη από τον Καραμανλή. «Με τόσα λάθη με τόσες πολιτικές καταστροφές δεν το συζητώ καν ότι θα ηττηθούμε». Η επανάληψη της ιστορίας και στα αντιπολιτευτικά έδρανα. Λες?
  • Αν χάσεις την εκλογή τότε έχεις πέσει ο ίδιος θύμα μιας ευφυΐας που αναδεικνύεται μόνο όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τους δημοσιογράφους. Η ευφυΐα αγαπητέ μου δεν είναι ατάκα, ούτε σωστή τακτοποίηση των λέξεων στις φράσεις. Ο χειρισμός των λέξεων εντυπωσιάζει μεν, τρομοκρατεί δε, αν έχει ως στόχο πασιφανή την ανέλιξη. Αν λοιπόν χάσεις τις εκλογές αυτές, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συγκυρίες, θα ανιχνεύουμε πια μέσα στο δημοκρατικό χώρο να βρούμε ένα όνομα που να μην ηχεί υποκοριστικά.
  • Εμένα γιατί δεν με τρομάζει η ευφυΐα σου? Κομπορρήμονα λοξέ !
  • Το να ακυρώνεις την ευφυΐα σου συγκαταλέγεται στις αποκλίσεις της εκσυγχρονιστικής τάσης ή στην υποτίμηση του τοπίου που σε περικλείει?
  • Έξυπνος είναι αυτός που μπορεί να κάνει τον οικοδόμο να ονειρευτεί τον επιστήμονα να οραματιστεί τον νέο να αγωνιστεί κι εμένα να μπορώ να κοιμηθώ εύκολα το βράδυ.
  • Αδυνατεί να διαχειριστεί την ευφυΐα του.
  • Αδυνατεί να διαχειριστεί την αλαζονεία του
  • Αδυνατεί να διαχειριστεί την ελπίδα μου!
  • Χαριλάου Τρικούπη 3. Μέχρι το 50 έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
  • «Οι σχέσεις μου με τον τύπο έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο. Έχω παντρευτεί δημοσιογράφο». Η σεξουαλική σχέση του με τον τύπο, αποτυπωμένη ανώδυνα. Ο τεράστιος πράγματι Πάγκαλος. Η πρώτη ευφυΐα που τρόμαξε την Ελλάδα. Ανήμπορος πια να επέμβει. Ένα μεγάλο κεφάλαιο, χαμένο κι αυτό. Αχαλίνωτη ευρυμάθεια, σκέψη αλλιώτικη, ήθος ,πολιτική εντιμότητα. Κακός διαχειριστής κι αυτός όμως του εαυτού του.
  • Πάγκαλος, Βενιζέλος. Ερωτική αντιπάθεια ευζώνων!
  • Ποιος μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή, ερώτηση σε δημοσκόπηση. Η σοβαρότητα της πολιτικής στην Ελλάδα. Λες και το πρόβλημα είναι ο Καραμανλής. Λες και ο Καραμανλής είναι ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Τσεκινγκς Χαν. Λες και η εξέλιξη είναι υπόθεση ενός ανδρός. Κουρέλια έχουμε γίνει τα πόδια μας τρέμουν. Συνεχίζουν να μας διαμορφώνουν και εμείς ανακούρκουδα με τα χέρια στα μάγουλα περιμένουμε. Απίστευτο!
  • Πολάκι, Πόλος, Πολάρα. Η κατάληξη εξαρτάται από την πολιτική διάθεση του καθενός.
  • Όταν έλεγε επανίδρυση του κράτους εννοούσε μάλλον επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
  • Η γνωμάτευση του Δημόσιου Νοσοκομείου για τον Αιμίλιο Μεταξόπουλο, αναφέρει ότι «η πρόγνωση όσον αφορά την επιβίωση δεν είναι ευοίωνος». Στον ίδιο θάλαμο στο διπλανό κρεβάτι η δημοκρατία με βαριά κίρρωση του συναισθήματος. Και γι’ αυτήν οι προοπτικές είναι δυσοίωνες.
  • Έχει μπει για τα καλά το φθινόπωρο. Καμιά σταγόνα ακόμα. Μόνο λίγα σύννεφα. Οι μεγαλαυχίες και οι καυχησιολογίες έχουν κυριαρχήσει. Μετά το φιάσκο των απατηλών υποσχέσεων έρχονται οι προγραμματικές δηλώσεις για ανασυγκρότηση της ελπίδας. Οι άνθρωποι σκυμμένοι, ταυτισμένοι πια με την κατάντια τους πασχίζουν να φάνε, να ζεσταθούν, να χαμογελάσουν. Στο καιρό μας ο ήλιος όλο και περισσότερο αργεί να βγει κι όταν βγαίνει αρνείται να φωτίσει παντού. Επιλέγει κι αυτός, απ’ αυτούς που ξέρουν να τον πλησιάζουν.
  • Εμείς που φεύγαμε ξαφνικά είδαμε πίσω μας έναν αριθμό.
  • Ηλίθιε σε κορόιδεψαν! Τους πίστεψες πάλι!


    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Τηλεοπτικό εκκρεμές .
  • Το υπέρβαρον της πολιτικής νοημοσύνης καταβροχθίζει, εγκλωβίζει την λιτότητα της συναισθηματικής ευφυΐας.
  • Ο Ζοζέ Μουρίνιο θα αντικαταστήσει κατά πάσα πιθανότητα τον Γιώργο Παπανδρέου στην προεδρία του κόμματος.
  • «Πολύ χρήσιμο πράγμα οι δημοσκοπήσεις» αποφαίνεται ο χαράκτης των πολιτικών δρώμενων. Κι ο χάρτης ακολουθεί τις επιλογές του. Ο δημοσιογράφος κι ο δημοσκόπος απαραίτητοι πλέον διαμορφωτές των πολιτικών εξελίξεων.
  • Ετοιμάζεται το Υπουργείο Τηλεόρασης και Δημοσκοπήσεων.
  • Το θέμα δεν είναι οι δημοσκοπήσεις, αλλά η σκοπιμότητα των ερωτήσεων. Αυτές είναι που καλύπτουν το ακάλυπτον ,το προφανές.
  • Υποτιθέμενη δημοσκόπηση Δελφικής εταιρίας για την τύχη του σοσιαλισμού.
    «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην ου παγάν λαλέουσαν απέσβετο και λάλον ύδωρ»
  • Νενίκηκάς με Βενιζέλε.
  • Όλοι οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ προχωρούν τις τελευταίες μέρες με μια ελαφρά κλίση προς τα αριστερά.
  • Αν πιστεύετε ότι αντίπαλος του Βενιζέλου θα είναι ο Καραμανλής στις προσεχείς εκλογές, είστε πολύ γελασμένοι. Γυναίκα θα είναι. Όπου είσαι ετοιμάζονται δημοσκοπήσεις . Πάμε στοίχημα?
  • Η προσφορά του ΠΑΣΟΚ και των ΜΜΕ προς το κυβερνών κόμμα συνεχίζεται. Ουδείς ασχολείται με την νέα κυβέρνηση. Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ είναι η προτεραιότητα και οι τύχες της χώρας καθορίζονται καθαρά από το αποτέλεσμα της διαμάχης των πόλων.
  • Ήξερα τον βόρειο και το νότιο πόλο. Η ρύπανση του περιβάλλοντος είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία καινούριου πόλου. Του τρίτου.
  • Πόλος 1. Πόλος 2. Πόλος 3. Σοσιαλιστές ηγέτες με το ίδιο όνομα. Ο αριθμός στην άκρη είναι διαφορετικός.
  • Από πολιτικό λεξικό της εποχής. Πολικότητα, είναι η ιδιότητα που παράγει άνισα πολιτικά αποτελέσματα στα διαφορετικά σημεία του εκλογικού σώματος.
  • Οι Τιπούκειτοι της πολιτικής διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους υποστηρίζοντας ότι το πρώτιστο θέμα είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αλλά με την βοήθεια της «παράγκας» το πρωτάθλημα το παίρνεις, ομάδα όμως δεν κάνεις. Και αυτό σε βάθος χρόνου θα φανεί. Και το αποτέλεσμα της σήψεως θα είναι οδυνηρότερο και μη αναστρέψιμο.
  • Όλοι φεύγουν. Κατήγοροι και κατηγορούμενοι. Κι απομένουμε εμείς να αναρωτιόμαστε τι έγινε.
  • Δεν πρέπει να επέμβει η εισαγγελική αρχή για τα λεγόμενα του κ. Τζουμάκα. Δεν πρέπει να ριχτεί άπλετο φως στις καταγγελίες του? Μίλησε για αγορασμένο τηλεοπτικό χρόνο από επιχειρηματίες για λογαριασμό πολιτικών. Τόσο ασήμαντη θεωρείται η ρήση του ή η πραγματικότητα επανιδρύει το άνομον?
  • Ρωτά ο Ασημάκης τη μαμά του. Μαμά με ποιο κόμμα είσαι? Με το ΠΑΣΟΚ, απαντά εκείνη. Δηλαδή? Ξαναρωτά ο Ασημάκης. Έλα δεν θα προλάβουμε το σχολικό, βρυχήθηκε η μαμά, κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
  • Ξύπνησε τρομαγμένος. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και το στόμα του είχε στεγνώσει. Όλοι τον περιφρονούσαν πια. Στη δουλειά, στο σπίτι, στο καφενείο, παντού. Είχε ξεκινήσει αγκαλιά με τον Τσε, ήξερε απέξω τα το Λένιν και τον Μπολιβαρ. Αγώνες, πεζοδρόμιο, φοιτητικά κινήματα, φυλακές, εξορίες, όλα τα ‘χε περάσει.
  • Τα χρόνια κυλούσαν
    Ήρθε ο Αντρέας. Όνειρα, οράματα, αγώνες να γυρίσει ο τροχός, αγώνας να βγει ο ήλιος για όλους. Ο ήλιος βγήκε, αλλά όχι για όλους. Εκείνος όμως ήταν πολύ κοντά στο φως. Ανέβηκε ψηλά. Όλα τα απωθημένα του τα ικανοποίησε, είχε κι αυτός εξουσία, μπορούσε να διαφεντεύει, να επιλέγει και να μεταμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Είχε αρχίσει ακόμα και να «συμμορφώνει με τις υποδείξεις» τον περίγυρό του.
  • Τα χρόνια κυλούσαν.

    Είχε γίνει νευρικός είχε αποξενωθεί από τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους φίλους του. Ήταν μόνος. Τα μηνύματα της εγκατάλειψης δεν μπορούσε να τα δει. Στην αρχή, στο καφενείο οι φίλοι του, τού μιλούσαν αλλά δεν τον κοίταγαν στα μάτια. Η γυναίκα του μια πανέμορφη θεσσαλονικιά χόντρυνε. Τα παιδιά του, το ένα με παραβατική συμπεριφορά και το άλλο φευγάτο απ’ το σπίτι για να βρει το δικό του ήλιο.
  • Τα χρόνια κυλούσαν
    Ανακάθισε. Οι σκέψεις του έκαναν γρηγορότερες τις κινήσεις του και φανερούς τους θορύβους που έβγαιναν απ’ τα σωθικά του. Άπλωσε τα χέρια του προς το τρεχούμενο νερό ικετεύοντας τη δροσιά του. Οι σταγόνες χάιδεψαν το πρόσωπό του, ξεκουράστηκαν για λίγο πάνω στην αξύριστη επιφάνεια που όριζε την έκφρασή του και διαγράφοντας μια ευθεία τροχιά προσγειώθηκαν ανάμεσα στα ανοιχτά πόδια του. Κοίταξε το ρολόι του. Άναψε το τσιγάρο, αργά, νωχελικά. Η διαδρομή του καπνού , βιαστική, γαλήνεψε τις τρεις - τέσσερις ρυτίδες που είχε δεξιά κι αριστερά στα μάτια του. Πέταξε τη γραβάτα του. Κάπου θα ‘βρισκε εκείνο το γκρι ζιβάγκο. Ναι, θα κατέβαινε στο δρόμο σήμερα. Κάποιοι φώναζαν για να βρουν έναν φως, μιαν αχτίδα ελπίδας. Κι ήταν παιδιά. Το δικό του παιδί. Ναι, θα πάει κοντά στους αλήτες. Ναι, θα ξανακούσει τη δικιά του φωνή. Θα βρει το γιο του εκεί, στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, θα τον πιάσει απ’ το χέρι, να κυνηγήσουν μαζί έναν καινούριο ήλιο.

    λοξός
    loksos@gmail.com

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • ΝΕΑ ΔΕΙΝΟΚΡΑΤΙΑ
  • Η εν τοις λόγοις ή εργοις έλλειψις ειρμού είναι σύνηθες καιρικό φαινόμενο με εκτεταμένες νεφώσεις στην περιοχή του διανοήματος. Είναι χαρακτηριστικό «ανεπτυγμένων κοινωνιών» εγκλωβισμένων στο κυνήγι της επιτυχίας με μοναδικό στόχο, μιαν άρρωστη και στείρα ανέλιξη που οφείλεται όμως αποκλειστικά στην περιέλιξη!
  • Η Ελλάδα των καραχάλιων, η Ελλάδα της πολιτικής ανέλιξης, της πoλιτικής περιέλιξης. Η Ελλάδα του Λαζόπουλου, της Έφης, των εντέχνως υποστηρικτών των κάθε λογής «ευφυών». Η Ελλάδα των Ελλήνων της αντιπολίτευσης. Η Ελλάδα των Ελλήνων της συμπολίτευσης. Η Ελλάδα της ετεροχρονισμένης τιμωρίας. Η Ελλάδα της επικοινωνίας και της κατινιάς. Η Ελλάδα της κοροϊδίας, η Ελλάδα των συμπλεγμάτων, της απαιδευσιάς και του προσωπικού συμφέροντος. Η Ελλάδα η δικιά σου. Η Ελλάδα μας!
  • Η κηδεία έγινε και δεν είναι του διπλανού σου.
  • ΠΑΣΟΚ αρχαία ελληνική λέξη αγνώστου ετύμου!
  • Βουλή πάντως χωρίς σεξολόγο δεν γίνεται. Είναι προφανές.
  • Ολυμπιακός – ΛΑΟΣ 1-1
  • «Το ρεύμα του αυτονόητου», τώρα έγινε αυτονόητο! Εύσωμος ρευματοφόρος.
  • «Το πράσινο καίει το πράσινο». Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε ο κ. Γιακουμάτος. Αναφερόταν στην εσωστρέφεια!
  • ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. Ούτε αυτό δεν μπορούμε να ξαναπούμε. Που καταντήσαμε!
  • Περιμένοντας τον Γκοντό. Πολιτική εγγύηση με λογοτεχνική απόκλιση.
  • Να είσαι υπεύθυνος για τα χάλια μιας παράταξης. Να έχεις αλλοιώσει τη φυσιογνωμία της και να εγγυάσαι κι όλας την ανασυγκρότηση της ,είναι άλλη μια ψηφίδα στην όλη ασυναρτησία, που βιώνουμε εδώ και καιρό.
  • Σχεδόν 3.000.000 εκατομμύρια Έλληνες αγνόησαν, Πακιστανούς, υποκλοπές, απογραφές, βασικό μέτοχο, ομόλογα, ασύμμετρες απειλές, καταστροφές, νεκρούς και έδωσαν τη συναίνεση τους για την επανίδρυση του κράτους. Είπες κάτι?
  • Περίπου 270.000 ψήφους πήρε ο ΛΑΟΣ. Η αριστερή Ελλάδα! Είπες κάτι?
  • «Το ξέρουμε είναι δοκιμή»
  • Συντεταγμένη η λέξη των ημερών. Η ακρίβεια της θέσεως του σημείου δεν είναι διακριτή.
  • Πρώτο θέμα μετά την διεξαγωγή των εκλογών στην Ελλάδα, σε όλα τα δελτία ειδήσεων, δεν ήταν βέβαια η επικράτηση της δεξιάς παράταξης, ούτε η είσοδος του ακροδεξιού κόμματος στο κοινοβούλιο, αλλά ποιος θα επικρατήσει στα πολιτικά καλλιστεία του ΠΑΣΟΚ. Οι σοβαροί αναλυτές ασχολήθηκαν εμπεριστατωμένως με τους βενιζελικούς και τους παπανδρεικούς αλλά ουχί με το αυγό του φιδιού. Αγνοώντας βέβαια ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ακροδεξιάς παράταξης κατέληξε εκεί υποκύπτοντας στην επέμβαση της αναγνωρισημότητας. Στο βωμό της τηλεθέασης, θυσιάζονται τα προσχήματα .
  • Στις μέρες μας το εγώ, τείνει να γίνει δεικτική αντωνυμία!
  • Επωνύμων στάσεις ,ενοχών διατάσεις . Οπές χάσκουσες σε κυκλικούς δίσκους ταχυτάτων, λαίμαργων κυνηγών της πολιτικής αυταπάτης ,αλαζονεία πάνω στις ράχες των βημάτων. Λησμονημένες οι λέξεις του Στραβίνσκι. Κοάσματα αντιθέσεων στις παράκτιες συνελεύσεις των ηγεμόνων. Προσπαθούν να με εγκλωβίσουν ασυνάρτητα. Αντιστέκομαι!
  • Αλίμονο το αγγελάκι κρύφτηκε στη μασχάλη μου. Ωραία κρυψώνα, υγρή, φωλιά σωστή της απόγνωσης, με μυρουδιές από χρυσάνθεμα και παπαρούνες. Λαμνοκόπος η φαντασία μου σε προσεχείς ανακατατάξεις, με υπέροχους συνειρμούς από τις φωνές των νοσούντων. Τα υπερώα προσεύχονται στα σύννεφα και τα σύννεφα γίνονται βροχή. Κάθεται πλάι μου και παραμιλά. Το παραμιλητό της βροχής είναι το ψιχάλισμα. Η μοναξιά, με το πικρό χαμόγελο ταξιδεύει προς τα κόκαλα. De toute maniere λοιπόν αποχωρήσαμε από την ομήγυρη.
  • «Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία» Κ.καριωτάκης
  • Σκάστε απ’ ευθείας , αφ’ ενός , αφ’ ετέρου, αφότου εκ των προτέρων, εκ των υστέρων , εν ανάγκη, εν γένει, εν μέρει, εν λόγω, εν ονόματι, εν ολίγοις, εν πάση περιπτώσει, εν πολλοίς, εν συνεχεία, εν συνόλω, εν τω μεταξύ, εξάλλου, εξ ολοκλήρου, επιτέλους, έως ότου, κατ’ αρχήν, καθ’ ολοκληρίαν, λόγω του ότι, μέχρις ότου, οπουδήποτε, όσον αφορά, προ παντός. Σκάστε όλοι τέλος πάντων!
  • Βαρέθηκα!