ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

• Τηλεοπτικό εκκρεμές .
  
• Το υπέρβαρον της πολιτικής νοημοσύνης καταβροχθίζει, εγκλωβίζει την λιτότητα της συναισθηματικής ευφυΐας.
  
• Ο Ζοζέ Μουρίνιο θα αντικαταστήσει κατά πάσα πιθανότητα τον Γιώργο Παπανδρέου στην προεδρία του κόμματος.
  
• «Πολύ χρήσιμο πράγμα οι δημοσκοπήσεις» αποφαίνεται ο χαράκτης των πολιτικών δρώμενων. Κι ο χάρτης ακολουθεί τις επιλογές του. Ο δημοσιογράφος κι ο δημοσκόπος απαραίτητοι πλέον διαμορφωτές των πολιτικών εξελίξεων.
  
• Ετοιμάζεται το Υπουργείο Τηλεόρασης και Δημοσκοπήσεων.
  
• Το θέμα δεν είναι οι δημοσκοπήσεις, αλλά η σκοπιμότητα των ερωτήσεων. Αυτές είναι που καλύπτουν το ακάλυπτον ,το προφανές.
• Υποτιθέμενη δημοσκόπηση Δελφικής εταιρίας για την τύχη του σοσιαλισμού.
  «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην ου παγάν λαλέουσαν απέσβετο και λάλον ύδωρ»
  
• Νενίκηκάς με Βενιζέλε.
  
• Όλοι οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ προχωρούν τις τελευταίες μέρες με μια ελαφρά κλίση προς τα αριστερά.
• Αν πιστεύετε ότι αντίπαλος του Βενιζέλου θα είναι ο Καραμανλής στις προσεχείς εκλογές, είστε πολύ γελασμένοι. Γυναίκα θα είναι. Όπου είσαι ετοιμάζονται δημοσκοπήσεις . Πάμε στοίχημα?
  
• Η προσφορά του ΠΑΣΟΚ και των ΜΜΕ προς το κυβερνών κόμμα συνεχίζεται. Ουδείς ασχολείται με την νέα κυβέρνηση. Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ είναι η προτεραιότητα και οι τύχες της χώρας καθορίζονται καθαρά από το αποτέλεσμα της διαμάχης των πόλων.
  
• Ήξερα τον βόρειο και το νότιο πόλο. Η ρύπανση του περιβάλλοντος είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία καινούριου πόλου. Του τρίτου.
  
• Πόλος 1. Πόλος 2. Πόλος 3. Σοσιαλιστές ηγέτες με το ίδιο όνομα. Ο αριθμός στην άκρη είναι διαφορετικός.
  
• Από πολιτικό λεξικό της εποχής. Πολικότητα, είναι η ιδιότητα που παράγει άνισα πολιτικά αποτελέσματα στα διαφορετικά σημεία του εκλογικού σώματος.
  
• Οι Τιπούκειτοι της πολιτικής διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους υποστηρίζοντας ότι το πρώτιστο θέμα είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αλλά με την βοήθεια της «παράγκας» το πρωτάθλημα το παίρνεις, ομάδα όμως δεν κάνεις. Και αυτό σε βάθος χρόνου θα φανεί. Και το αποτέλεσμα της σήψεως θα είναι οδυνηρότερο και μη αναστρέψιμο.
  
• Όλοι φεύγουν. Κατήγοροι και κατηγορούμενοι. Κι απομένουμε εμείς να αναρωτιόμαστε τι έγινε.
• Δεν πρέπει να επέμβει η εισαγγελική αρχή για τα λεγόμενα του κ. Τζουμάκα. Δεν πρέπει να ριχτεί άπλετο φως στις καταγγελίες του? Μίλησε για αγορασμένο τηλεοπτικό χρόνο από επιχειρηματίες για λογαριασμό πολιτικών. Τόσο ασήμαντη θεωρείται η ρήση του ή η πραγματικότητα επανιδρύει το άνομον?
  
• Ρωτά ο Ασημάκης τη μαμά του. Μαμά με ποιο κόμμα είσαι? Με το ΠΑΣΟΚ, απαντά εκείνη. Δηλαδή? Ξαναρωτά ο Ασημάκης. Έλα δεν θα προλάβουμε το σχολικό, βρυχήθηκε η μαμά, κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
  
• Ξύπνησε τρομαγμένος. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και το στόμα του είχε στεγνώσει. Όλοι τον περιφρονούσαν πια. Στη δουλειά, στο σπίτι, στο καφενείο, παντού. Είχε ξεκινήσει αγκαλιά με τον Τσε, ήξερε απέξω τα το Λένιν και τον Μπολιβαρ. Αγώνες, πεζοδρόμιο, φοιτητικά κινήματα, φυλακές, εξορίες, όλα τα ‘χε περάσει.
  
• Τα χρόνια κυλούσαν
  Ήρθε ο Αντρέας. Όνειρα, οράματα, αγώνες να γυρίσει ο τροχός, αγώνας να βγει ο ήλιος για όλους. Ο ήλιος βγήκε, αλλά όχι για όλους. Εκείνος όμως ήταν πολύ κοντά στο φως. Ανέβηκε ψηλά. Όλα τα απωθημένα του τα ικανοποίησε, είχε κι αυτός εξουσία, μπορούσε να διαφεντεύει, να επιλέγει και να μεταμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Είχε αρχίσει ακόμα και να «συμμορφώνει με τις υποδείξεις» τον περίγυρό του.
  
• Τα χρόνια κυλούσαν.
  
  Είχε γίνει νευρικός είχε αποξενωθεί από τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους φίλους του. Ήταν μόνος. Τα μηνύματα της εγκατάλειψης δεν μπορούσε να τα δει. Στην αρχή, στο καφενείο οι φίλοι του, τού μιλούσαν αλλά δεν τον κοίταγαν στα μάτια. Η γυναίκα του μια πανέμορφη θεσσαλονικιά χόντρυνε. Τα παιδιά του, το ένα με παραβατική συμπεριφορά και το άλλο φευγάτο απ’ το σπίτι για να βρει το δικό του ήλιο.
  
• Τα χρόνια κυλούσαν
  Ανακάθισε. Οι σκέψεις του έκαναν γρηγορότερες τις κινήσεις του και φανερούς τους θορύβους που έβγαιναν απ’ τα σωθικά του. Άπλωσε τα χέρια του προς το τρεχούμενο νερό ικετεύοντας τη δροσιά του. Οι σταγόνες χάιδεψαν το πρόσωπό του, ξεκουράστηκαν για λίγο πάνω στην αξύριστη επιφάνεια που όριζε την έκφρασή του και διαγράφοντας μια ευθεία τροχιά προσγειώθηκαν ανάμεσα στα ανοιχτά πόδια του. Κοίταξε το ρολόι του. Άναψε το τσιγάρο, αργά, νωχελικά. Η διαδρομή του καπνού , βιαστική, γαλήνεψε τις τρεις - τέσσερις ρυτίδες που είχε δεξιά κι αριστερά στα μάτια του. Πέταξε τη γραβάτα του. Κάπου θα ‘βρισκε εκείνο το γκρι ζιβάγκο. Ναι, θα κατέβαινε στο δρόμο σήμερα. Κάποιοι φώναζαν για να βρουν έναν φως, μιαν αχτίδα ελπίδας. Κι ήταν παιδιά. Το δικό του παιδί. Ναι, θα πάει κοντά στους αλήτες. Ναι, θα ξανακούσει τη δικιά του φωνή. Θα βρει το γιο του εκεί, στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, θα τον πιάσει απ’ το χέρι, να κυνηγήσουν μαζί έναν καινούριο ήλιο.
  
  λοξός
  loksos@gmail.com