ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

• Το πάθος είναι ένα παραμύθι με ήρωες τις αισθήσεις. Οι ήρωες καμιά φορά απουσιάζουν ακόμα κι απ’ τα παραμύθια.
  

• Το πάθος εγκατέλειψε την παρουσία. Η απουσία μόνη τώρα μεταμορφώνει την ποίηση
  

• Εισάγουμε πολιτισμό από γειτονική χώρα. Η Αλήθεια καταφανής και επώνυμη.
  

• Το δράμα είναι να είσαι Υπουργός Πολιτισμού και να σου αναθέσουν να μιλήσεις για τον πολιτισμό.
  

• Οι μάννες πεθαίνουν στα γενέθλια των παθών τους.
  

• Το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι οι περιβάλλοντες.
  

• Αφήστε το περιβάλλον στο περιβάλλον του.

• Δηλαδή το πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία σημαίνει απλά ότι η Μακεδονία ήταν παλιά γιουγκοσλαβική. Αρνησικυρία στην Ιστορία.
  

• «Εξάλλου, όχι μόνο ιστορικά δεν ευσταθεί, αλλά και γεωγραφικά δεν στηρίζεται η χρήση από τους Σκοπιανούς του ονόματος Μακεδονία. Μόλις μικρό μέρος του εδάφους του όμορου κράτους, δηλαδή μόνο η περιοχή του Μοναστηρίου, ανήκε στη Μακεδονία, την ιστορικά ένδοξη από τον 4ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. Το μέγα μέρος, το σύνολο σχεδόν, του υπό την κυβέρνηση των Σκοπίων εδάφους είναι η αρχαία Δαρδανία και η αρχαία Παιονία, χώρες όμορες απλώς της Μακεδονίας. Οποιες διοικητικές διαρρυθμίσεις της ευρύτερης περιοχής, επιβλημένες από τους Ρωμαίους ή και τους Οθωμανούς, όταν οι απόγονοι των Μακεδόνων της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Περσέως ήταν πολιτικά υπόδουλοι, δεν αλλοιώνουν την ιστορικά έγκυρη εδαφική σύσταση της Μακεδονίας. Παρόμοια δεν ίσχυσε π.χ. η διοικητική υπαγωγή από τους Ρωμαίους στην επαρχία της αυτοκρατορίας τους υπό το όνομα Αχαΐα των άλλων περιοχών της Πελοποννήσου, ώστε η Αρκαδία π.χ. και η Λακωνία και η Κορινθία να καταστούν μέρη απλώς της Αχαΐας.» Κ.Ι. Δεσποτόπουλος, Βήμα 3 Ιουνίου 2001
  

• Είναι πνιγηρό να είσαι έξυπνος, δε λέω.
  

• «η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός». Κι ο Αποσπερίτης με τις εμφανίσεις του, την πορεία χαρακτηρίζει, του όλου σύμπαντος.
  

• Που είναι τα ομόλογα, που είναι ο Ζορμπάς? Η Εξηρτημένη επικαιρότητα.
  

• Στα ικριώματα παλιά κρεμούσαν τις μάγισσες. Στα περίπτερα οι μάγισσες είναι χάρτινες.
  

• Κύριοι, άρχοντες των σκηναρίων , αποτιμητές της ουσίας της δύσοσμης. Έχετε καταλάβει ότι νυχτώνει? Όνειδος πλέον, όνειδος!
  

• Στην σατιρική εκπομπή 8 ΟΛΑ ο Φθιώτιδος Νικόλαος Πρωτόπαπας απεκαλείτο ως Χατζηνικολάου, προκαλώντας τον γέλωτα των παρουσιαστών και των τηλεορασόπληκτων πασης φύσεως. Προφανής η σύγχυση με τον Νικόλαο της Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Όταν βλέπεις παντού ένα επώνυμο αυτά παθαίνεις. Εκτός κι αν η σάτιρα ήταν τόσο προχωρημένη και εκλήφθει ως χαρακτηριστικό το «πρωτόπαπας».
  

• Κάποτε ένας Σομαλός είχε βιάσει έναν πελεκάνο άσημο που περιφερόταν στο λιμάνι της Τήνου. Οι εφημερίδες της εποχής είχαν γράψει ότι είχε βιασθεί ο Πέτρος της Μυκόνου. Απ’ ότι θυμάμαι η είδηση πέρασε και κατεγράφη στην ιστορία. Από τότε οι βιασμοί των επωνύμων συνεχίζονται.
  

• Έχουν αρχίσει οι καταλήψεις. Τα κανάλια ασχολούνται με τη διαδοχή και την ιατρική επιστήμη. Η μεταστατική ιδιότητα της εξουσίας αποπροσανατολίζει από το καίριον.
  

• Μαριέτα μου λείπεις απίστευτα!
  

• Άκουσα ένα ακορντεόν να φωνάζει ένα βιολί. Θέλανε να φτιάξουν μια μπάντα που δε θα ‘χε ούτε κύμβαλα αλαλάζοντα ούτε σάλπιγγες. Να αλλάξουν τη φανφάρα θέλησαν και να την κάνουν μελωδία. Να ακούνε τα παιδιά και να μην τρομάζουν, να μπορούν να κοιμούνται με εκείνες τις απλωσιές που γαληνεύουν τις καταιγίδες. Να μπορούν να κάνουν τις μορφές των τεράτων, δράκους μαγεμένους και τις μάγισσες , νεράιδες για να μεταμορφώνουν τα όνειρα σε εικόνες. Έψαξαν να βρουν παιδιά στις γειτονιές του κόσμου, μα πουθενά δε βρέθηκε ένα ανέμελο αλητάκι να πιάσει το δοξάρι και να κλείσει τη μουσική μέσα στον ήλιο. Παντού λάσπη. Λάσπη και χώμα. Πουθενά ένα παιδί. Πουθενά ένα γέλιο. Κι οι κάδοι των αποκριμάτων χάσκουν ειρωνικά.
  

• «Το γήρας ανανεώνει τον τρόμο επ’ άπειρον. Επαναφέρει το είναι, δίχως τελειωμό, στην αρχή. Η αρχή που στο χείλος του μνήματος διακρίνω είναι το γουρούνι που ούτε ο θάνατος μήτε η ύβρις δεν μπορούν να σκοτώσουν μέσα μου. Ο τρόμος στο χείλος του μνήματος είναι θεϊκός και βυθίζομαι μες στον τρόμο του οποίου είμαι το παιδί». Georges BATAILLE. Απόφθεγμα επίκαιρον για κάθε μορφής ελκεχίτωνες.
  

• Αποχρέμματα αγάπης για τον πλησίον. Εκ νήσου.
  

• Ασέλγησαν και στην κοιμωμένη. Της αποχώρησαν το λευκό από τη μορφή της εγκαθιστώντας το μαύρο της εποχής. Κανείς δεν μπορεί πια να βλέπει κατάματα το λευκό , ούτε καν στα αγάλματα.
  

• Αποχρέμματα αγάπης για τον πλησίον. Εκ νήσου.

• Τα αναλήμματα άφαντα οι βροχές όπου να’ ναι θα απασχολήσουν τη σκέψη μας. Ο ασύμμετρος θεός κάνει υπομονή και κρατά τη συννεφιά, τις αστραπές τις βροντές και τις καταιγίδες μακριά. Κι όταν ανοίξουν θα ψάχνουμε πάλι στο παρελθόν να βρούμε τους ενόχους.
  

• Αυτό το αεράκι συρρίκνωνε το σύνθεμα. Η γριά απέναντι απλώνει τα βρακιά της. Το καναρίνι όπως πάντα το ίδιο χρώμα, την ίδια διαδρομή. Ο μικρός κλοτσά τα πεσμένα νεράντζια. Ένας μελαγχολικός ερωτισμός φανερώθηκε και μια νοσταλγική μοσχοβολιά απλώθηκε παντού. Άνοιξα το συρτάρι, ξεχασμένα ατέλειωτα κείμενα περιμένουν τον επίλογο. Το έκλεισα αργά. Μου ‘μεινε μοναχά μια λέξη. Τίποτα
  
  
  λοξός
  loksos@gmail.com