ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

·      Η παράγκα ή αλλιώς παράπηγμα ευδοκιμεί σε τόπους χλοερούς σε  τόπους φωτεινούς σε τόπους αναψύξεως

·      Πηγμένη παρά τη δοτική την πτώση, την κρυμμένη στα κιτάπια της αφάνειας, μπορεί ενίοτε να επιφέρει μεταβολές ποικίλες σε οτιδήποτε περιφέρεται ασκόπως δεξιά κι αριστερά, κομίζοντας κελαηδισμούς,  από τα κατά καιρούς εμφανιζόμενα, τρία πουλάκια που κάθονται στου δείνα το λημέρι

·      Στα κρατικά τραγούδια τα τρία πουλάκια παίρνουν διάφορες μορφές, χοντρές αδύνατες ισχνές, μοναχικές γελοίες και ελεεινές, ουράνιες και επουράνιες, σκεπαστές και θεοσκέπαστες, με γένια και με χτένια, ξανθές  μελαχρινές, καστανές  σγουρές  και καμιά φορά και καραφλές

·      Στα παραπήγματα οι σανίδες είναι κομμένες από επιτήδειους ξυλόγλυφους και τοποθετημένες στη σειρά, ούτως ώστε καμιά ανάσα να μη μπορεί να αναστατώσει το άβατο της υπέρκοσμης  σιγουριάς

·      Στην κλιμακωτή διάταξη των καθισμάτων σημειώματα μολυβιές και περισσή σοφία, επιμελώς ερριμένη σχημάτιζε την εικόνα της παράστασης με χίλια δυο σκιαγραφήματα

·      Λαμπιόνια σε σειρές, με αποστάσεις ίδιες, στρατιωτάκια της χαράς και της νιότης, φωνούλες μικρές και μεγάλα χεράκια με τεράστια δάχτυλα, με περιποιημένα νύχια και δόντια και παρανυχίδες στην εντέλεια, καλλιτέχνες της ταχύτητας της σκέψης και της σύνεσης, ταχυδακτυλουργοί της αλλοίωσης και της άλωσης κάθε συμπεράσματος

·      Μικρές σκιές, μικρές λέξεις, μικρές ιστορίες, μικρό ακροατήριο

·      Στην σκηνή, στο αναλόγιο, οι αριθμοί είχαν την τιμητική τους

·      Λογιστική και συλλογιστική σε μια συνεύρεση που αρμόζει στην αηδιαστική  ζωγραφική των ημερών

·      Ληστρικές επιδρομές των βαρβάρων, εκβιασμοί στα κρυφά μονοπάτια, μαύρα ράσα να μειδιούν με σιγουριά, ειρωνικές αναφορές, ατάκες  της υπεροχής συνοδευόμενες από την υπερβολή του μέγιστου  του απίστευτου ρήματος «ξέρω» και «γι αυτό γελώ» και μπορώ να κοιτώ στο στήθος σου και να καταλαβαίνω πως σκέφτεσαι και τι επιδιώκεις

·      Κατάστηθα λοιπόν η αναγνώριση

·      Κάποτε κοιταζόμασταν στα ματιά τώρα η ματιά καταφεύγει στις  υπόγειες διαδρομές

·      Χαραγμένη στο στέρνο η προφητεία

·      Και το χιτώνιον ανοικτόν για τους ιχνηλάτες της ελεεινής σχηματογραφίας

·      Και η περόνη στο πάτωμα, η περόνη η παλιά, της  διακόσμησης η λεπτομέρεια, της καλλιπύγου και εκπάγλου καλλονής το απαραίτητον

·      Και το σώμα γυμνό

·      Καρφίτσα η εξέλιξη της νεοελληνικής, της ασυδοσίας η σκιά, της βιας, της νοθείας, της ληστείας, της άρχουσας τάξης, των υπονόμων, των συμφερόντων, των καταπατητών και των κουρσάρων των φρικτών και των χυδαίων ανθρωποειδών

·      Της εκ του κάρφου γεννημένη και συνοδός των κάφρων  των αλλοτινών εποχών και συνειρμικώς, των σημερινών μορφών και νοοτροπιών.

·      Και το Σώμα γυμνό

·      Μια κουστωδία τερατόμορφων ασχημονεί πρωταγωνιστεί και εγκληματεί  και παραποιεί την γνώμη την άποψη και την ορατότητα

·      Και στο βάθος   της ατραπού, ένα κακό θεατρικό σχήμα ένα μπουλούκι περιπλανώμενων πανηγυριστών με την ίδια υπόθεση τα ίδια σκηνικά με την ίδια φωνή τον ίδιο ρουχισμό

·      Ένας επαναλαμβανόμενος ήχος ένα αφήγημα χιλιοειπωμένο

·      Πέντε έξι πουλάκια κελαηδούν κάθε βράδυ και χαράσσουν την πορεία του δράματος

·      Τα σοφά πουλάκια που κράζουν αναλόγως με τον κυματισμό των δημοσκοπήσεων των επιτηδευμένων ερωτήσεων και αποκρίσεων

·      Και οι νότες είναι επτά όπως και τα φωνήεντα και τα σύμφωνα δυστυχώς πολύ περισσότερα

·      Κι ο άνεμος χαριεντίζεται με τους ξύλινους φράχτες 

·      Ο κίναιδος ο άνεμος, μια από δω και  μια από κει, κουνά την άκατο  πέρα δώθε, κάνοντας το άκκισμα της σκάφης  πρόστυχο  παραλήρημα.

·      Κι οι παστρικές καμαρώνουν μες τα ξεπλυμένα τους ασπρόρουχα

·      Και μες στον οχετό των δηλώσεων, των εμφανίσεων, των αναλύσεων, εμφανίζεται κι η ανατολή ως μάννα εξ ουρανού για να μας επενδύσει

·      Τι Σου Ζιντάο, να ‘μαι η σκιά σου όπου πας, Τι Σου Ζιντάο να ‘μαι το χώμα που πατάς, Τι Σου Ζιντάο

·      Και πόσο γνώριμη γλώσσα, η γλώσσα των δράκων  και πόσο ακατάληπτη η μητρική μου

·      Ιδεόγραμμα  έγινε η κατανόηση μου

·      Και μια ανασαιμιά να περάσει παρακάλεσα, να μπει απ τις σανίδες να γιγαντωθεί να παρασύρει την εικόνα και να αποστομώσει τους σοφούς με τις γραβάτες και το περίσκεπτο ύφος τους

·      Και αν τεθεί  η ερώτηση

·      «Ποιοι είναι οι επτά σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας?»

·      Οι περισσότεροι από κανένα παράθυρο κάποιου  παραπήγματος θα ξεπηδήσουν για να συμπληρώσουν τον αριθμό

·      Και άντε μετά βιας να είναι και ο Βίας

·      Και δε θα ‘ναι μαργαριτάρι, θα ‘ναι ο ορισμός του περιπαίγματος 

·      Και πριν την παραγραφή μας την πέσανε

·      Στα  μπρούμυτα.

·      Μας κόλλησαν στη μούρη ένα γυαλί με φωνές  και τζιριτζάντζουλες κι από πάνω μια κεραία για να συντονιζόμαστε καλύτερα

·      Κι ο Τηρέας ο σύγχρονος  με τη μάχαιρα να σου κόβει τη γλώσσα να μη μπορείς να βγάλεις άχνα  και τα χέρια πισθάγκωνα, να μη μπορείς να κεντήσεις τη φωνή σου

·      Και οι παραστάσεις θα συνεχιστούν μέχρις ότου υπάρχουν ουρές μπροστά από τα ταμεία

·      Οι  τηλεοπτικές  μέρες   στην Ελλάδα των ελλειμμάτων, των επενδύσεων, της ποίησης, της τέχνης, και της μουσικής

·      Της μυθολογίας της ιστορίας του θεάτρου και της φιλοσοφίας θα συνεχίσουν να διακοσμούν την αισθητική μας

·      Με  τα τακουνάκια των αυλητρίδων του μεσημεριού, τα ζεϊμπέκικα της μαγκιάς των πεφωτισμένων και τα τσιφτετέλια της αποπλάνησης των βαθύγλωσσων

·      Και θα τσουγκρίσουμε ηλιθίως και χαμογελώντας βλακωδώς θα ευχηθούμε

·      «Στην υγειά μας βρε παιδιά»

·      Και στο τέλος της θεατρικής παράστασης

·      Μια συρρικνωμένη ελπίδα

·      Αλιβάνιστη πεταμένη χωρίς σάβανα και προσευχές

·      Σκουπίζοντας τα μάτια της

·      Πέταξε δυο τρία δάκρυα

·      Το ένα το ‘χω ακόμη στη φούχτα μου

 

λοξός

loksos@gmail.com