λοξός εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 18/3/2010

· Το νερό έτρεχε γάργαρο!

· Είχαν ανοίξει τα μπούτια τους οι βράχοι και το στοιχειό ορμητικό και με περίσσιες δίπλες ξετυλιγόταν κι έπεφτε με ορμή στο κοίλωμα με τη γλιστερή επιφάνεια.

· Μετά αφρισμένο απλωνόταν στη διέξοδο που του παραχώρησε το έδαφος αποχωρώντας κι αγριεμένο παράσερνε τα πεταμένα από τον αέρα μικρά σκουπίδια

· Κάπως έτσι φτιάχνονται οι μικροί χείμαροι όταν ανοίγουν τα επουράνια

· Και καθαρίζει το υπόλοιπο των δημιουργημάτων των ψεύτικων

· Μια «αυτοκάθαρση» αγνή που συντελείται για να φτιαχτούν τα δαντελωτά σκαλοπάτια της αισθητικής.

· Στην πολιτική αισθητική, γάργαρα νερά δεν υπάρχουν. Βράχοι και μπούτια υπάρχουν. Μόνο που είναι πλαδαρά εξογκώματα μέσα σε παρεξηγημένους κανόνες. Και συνευρίσκονται μέχρις ότου η βρομιά ανεβάσει την κακοφωνία στο υπερώον και στο κατόπιν αναγγέλλεται η δυσοσμία κάτω από τις μασχάλες.

· Και ως άλλες ηλεκτρικές συσκευές ύστερα, μπαίνουν στην διαδικασία της αυτοκάθαρσης.

· Και τα υπολείμματα από τα καμένα λίπη γίνονται καρβουνιασμένη σκόνη μέχρι να μπει η καινούργια λιπαρή ουσία που θα κάνει την επανάληψη να φαντάζει μια γραφική ιχνογραφία.

· Και σκύβεις το κεφάλι και αυτομουτζώνεσαι για το απροκάλυπτον των δηλώσεων.

· Ένας κύριος Θ. Καράγογλου, αδιαφορώντας εντελώς για την υστερία που θα προκαλέσει στους καημένους εν Ελλάδι ψηφοφόρους και χωρίς την απαραίτητα ροδόχροια που απαιτεί τουλάχιστον η ενοχή, αναιδώς λέγει.

· «Δεν χάλασε ο κόσμος αν φύγουν 10-15-20-30 στελέχη. Όταν πάει να βουλιάξει ένα καράβι, πετάνε τη σαβούρα».

· Σαβούρα λοιπόν. χαρακτηρισμός για τους εντός ευρισκομένους και αναμετράς τους ποικίλους τρόπους της εξαπάτησης και μένεις επιβρόντητος ενώπιον της αυθάδειας του αυτονόητου λόγου.

· Πολύ πρωί βγήκε ο ήλιος σήμερα και την ώρα που κοίταζες το μισάνοιχτο κούφωμα αντιλήφθηκες την περιορισμενη ορατότητα των ματιών σου

· Έφυγε κι ο Jean Ferrat τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης. Όταν πήγαινε σε εκπομπές της γαλλικής τηλεόρασης η φράση κλειδί ήταν, «να τραγουδήσει αλλά να μη μιλήσει»

· Τρομάζουν οι άλλες φωνές απανταχού και αποκλείονται γενικώς και αδιακρίτως

· Και στη Γαλλία που είναι ίσως η μόνη που απόμεινε να κοιτάζει με συμπάθεια ακόμα τα παλιά μάρμαρα καταποντίζεται ο αυτοκράτωρ. Που να βρεθεί όρεξη όταν το λαμπερό των ματιών κρυφοκοιτάζει στη διπλανή στιγμή. Κι όταν αναζητάς να πάρεις το αίμα σου πίσω σε βλέμματα χαμηλότερου βεληνεκούς, τότε περνάς στην δεύτερη θέση ακόμα κι αν κάθεσαι στο πρώτο θρανίο

· Στην πρώτη σελίδα φωτογραφημένος ο Σαρκοζύ και διπλα η λέξη avertissement που σημαίνει προειδοποίηση.

· Στο Γαλλικό σχολείο το λέξημα αυτό δηλώνει το στάδιο πριν την αποβολή. Αυτές οι λέξεις με τα παιχνίδια τους! Επιβάλλουν και αποβάλλουν. Αναλόγως τη διάθεση τους

· Ενώ στην δεξιά όχθη της πολιτείας

· Ο Προκόπιος προσπαθεί να αγιογραφήσει το παρελθόν του. Δεν παίρνει διαζύγιο από την αποτυχία, ορθώς σκεπτόμενος. Σέβεται τις αντιαισθητικές επιλογές του. Συνέπεια, ομολογουμένως, που τσακίζει το ξημέρωμα

· Και στις αποδείξεις αφήνω την σωτηρία μου. Στις μικρές λεξούλες που με κόπο διακρίνω. Στους δυσδιόρατους αριθμούς της απόγνοιας μου.

· Τοιουτοτρόπως περιορισμένος στο τυπογραφημένο λευκό ορθογώνιο εκτεθειμένος στις παγίδες των αόρατων εχθρών υστερικώς αφήνομαι στον οίκτο μου

· Και γραμμένος ο κόσμος χαμηλά με ακριβά μολύβια πνίγεται από τους σκληρούς τοίχους που τον πλησιάζουν.

· Σε λίγο φτάνει η Άνοιξη με τις παπαρούνες της και την επιτηδευμένη διέγερση των αισθήσεων της

· Κι εγώ ανυπομονώ πότε θα έρθει το επόμενο φθινόπωρο

Μυογράφημα

· Γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό. Ο πατέρας του δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Μεροκαματιάρης άνθρωπος που αγωνιζόταν να βγάλει το ψωμί του. Έφευγε με το ξημέρωμα γύριζε με το σούρουπο. Η μάνα του καλή γυναίκα με τα σταυροκοπήματα της και τις προσευχές της τον μεγάλωσε με όλες τις πατροπαράδοτες αξίες που κληρονόμησε.

· Τέλειωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο και όταν βαρέθηκε να σαλαγά πρόβατα κατηφόρισε στη μεγάλη πόλη, να βρει το θειο του που είχε ένα μεγάλο εμπορικό.

· Εκεί ανδρώθηκε πονήρεψε ξέχασε τους κάμπους και τις ραχούλες τα κλαρίνα και τη Μέλπω τη χωριατοπούλα που την έβλεπε κλεφτά, όταν έπλενε φλοκάτες στο ποτάμι.

· Κατάλαβε γρήγορα το νόημα και ξέφυγε.

· Άρχισε να ντύνεται αλλιώς. Έφτιαξε και την προφορά του. Έβαλε κι ένα δαχτυλίδι με μαύρη πέτρα, αγόρασε και πούρα.

· Κούρσα πολυτελείας, σκυλάδικα και γήπεδα. Πρώτο τραπέζι πίστα το όνομά του και το λουλούδι σύννεφο.

· Γυναίκες βαμμένες, πολιτικοί στα πόδια του, μίζες και λαμογιές.

· Ανέβαινε ψηλά κι αγνάντευε τις μύγες που τον εκλιπαρούσαν

· Στο χωριό τον λάτρευαν, ήταν το παράδειγμα στα στόματα των μανάδων. Το αποκούμπι των ονείρων τους.

· Τα χρόνια περνούσαν

· Ο πατέρας του πέθανε φτωχός, όταν γύριζε ένα σούρουπο κι η μάνα του ακόμα κάθεται στο μονό σκαλοπάτι μπας και φανερωθεί.

· Που και που κτυπά εκείνο το μαύρο κουτί αλλά η φωνή απ την άλλη μεριά είναι αγνώριστη και ξένη

· Κι εκείνη έχει μείνει ακόμα στο νανούρισμα και στο πρώτο κλάμα.

Φωνές λέξεων

Το παρελθόν στη σειρά ανασυγκροτεί.

Ο δίσκος σπασμένος και τα μισοσβησμένα γράμματα θυμίζουν τη μελωδία.

Στο μικρό χώρο που οι αναμνήσεις σχηματοποιούνται και γίνονται συντροφιά. Την ώρα που αναδιπλώνονται οι σκέψεις και το μοναχικό παραλήρημα μπορεί να πάρει τη μορφή ενός πάθους. Τα αντικείμενα γιγαντώνονται και εκφωνούν.

Δυο σύνθετες λέξεις και διαφορετική η εκπομπή του λόγου.

Ο ορισμός του τραγουδιού διά των γραμμών.

Όταν η διακόσμηση ασυνείδητα συνδέει τις ανάσες.

Και η σκόνη απαραίτητη προϋπόθεση του χαμένου χρόνου δίνει την εκλαμπρότητα στα κρυφίως εννοούμενα

Σημεία που διογκώνουν τη λεπτομέρεια και αφήνουν τους ορισμούς τους καταγεγραμμένους να μοιάζουν με ασήμαντα στίγματα

Κι όταν μέσα στο γεμάτο ποτήρι κοιτάς τη ζωή, ακούς το γραμμένο να τραγουδά μαζί με τα παράσιτα της χθεσινής επιθυμίας

Έτσι απλά, όπως γράφεται ο έρωτας

loksos@gmail.com