ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

• Μορίς Μπερζέ στη χορογραφία του στερεώματος.
  

• Πέρασαν τα χρόνια. Τίποτα δεν αλλάζει. Το ποιητικό αίτιο, ίδιο κι απαράλαχτο, εξακολουθεί να δείχνει το πρόσωπο ή το πράγμα από το οποίο προέρχεται αυτό που παθαίνει το υποκείμενο.
  

• Το πράγμα είναι σε όλους γνωστό. Έχει το ίδιο πρόσωπο πάντα. Στην Ελλάδα συνήθως έχει και το ίδιο ονοματεπώνυμο.
  

• Και το υποκείμενο είναι γνωστό. Είναι αυτό που καθημερινά σκυφτό διεκδικεί να ζει και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια. Στο ανάκλιντρον βέβαια, έμπροσθεν της χαζοθήκης.
  

• Πέρδικα. Στο πέρδομαι η ρίζα. Κι ο θόρυβος του πουλιού σκίζει τον κάμπο προκαλώντας ρίγη ακόμη και στις παράκτιες περιοχές. Σ αυτό τον τόπο μας προσπέρδουν όλοι. Και εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε τα πτηνά.
  

• Συντασσόμεθα χωρίς σύνταξη.
  

• Λίθοι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως εριμμένα.
  

• Οι λίθοι είναι αδάμαστοι
  

• Κι η λήθη προκαλεί το λήθαργο. Η λησμονιά πάντα συντασσόταν με την εγκατάλειψη.
  

• Απουσία σε σκέφτομαι.
  

• «Σας παρακαλώ κάντε κάτι πεθαίνω». Στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου. Η φωνή μόλις βγαίνει από το περίγραμμα που κάποτε σχημάτιζε το χαμόγελο. Κι ο πόνος διαχέεται αλλά δεν αγγίζει κανέναν. Ίσως γιατί η αποβίωση κι η επιβίωση έχουν στους καιρούς μας την ίδια σημασία.
  

• Τα μεσημέρια ο λαός κοιμάται. Για να ξεχνά την δίψα του.
  

• Στο Παγκράτι η Παιδεία, χωρίς περιτύλιγμα.
  

• Στους μικρούς τόπους μικρά είναι όλα. Οι ακρογιαλιές, οι σκέψεις, τα δειλινά. Τα πετάγματα των γλάρων πάνω απ’ την καθημερινότητα του οιακοστρόφου, δεν προκαλούν καμία επέμβαση στο τοπίο. Απλώς δημιουργούν μια ελεγχόμενη κινητοποίηση των χρωμάτων.
  

• Μονάχα μια εικόνα μπορεί να σε κάνει να ακυρώσεις το ουρλιαχτό της πρωτοκαθεδρίας του πόνου. Η απαξίωση..
  

• Η ψευδηγορία γοητεύει.
  

• Προσπαθώ να θυμηθώ το ουρλιαχτό της μέγιστης μάννας κι αναρωτιέμαι γιατί. Αφού από κόλπο βγήκα γιατί ακόμα σε κανένα κόλπο δε μπήκα.
  

• Όταν ακούς τον αντιπολιτευτικό λόγο δε σε πολυνοιάζει ούτε η άρθρωση του εκφωνητή ούτε τα σαρδάμ. Το ύφος και η ψυχή σε ενδιαφέρει ,το πάθος κι ο έρωτας που σου μεταδίδει.
  

• Ο λόγος αυτός δεν είναι απολογητικός ούτε μίζερος. Είναι δυνατός, επιθετικός, αρσενικός. Λόγος κυνηγός. Λόγος έμπνευσης. Λόγος κινητοποίησης όλων των κρυμμένων δυνάμεων.
  

• Όλα τα συν με τρομάζουν. Κι όταν οδεύουν και προς την τάξη, γίνονται εφιαλτικά
  

• Κάνουν και το θάνατό μας επώδυνο.
  

• «Μια αξιοπρεπής κηδεία πόσο κοστίζει»? ερωτά ο κ. Καμπουράκης. Μια αξιοπρεπής ζωή πόσο κοστίζει? Θα ρωτήσει κανείς?
  

• Εμβρόντητε λαέ εισπράττεις τη σύνταξη των πολιτικών σου απόψεων.
  

• Και οι άλλοι οι καταδικάζοντες την κατάπληξη των υπέρμαργων έχουν παραγγείλει τα εδέσματα και πίνουν τον αμπέλινον καρπόν
  

• Μεγαλόδουλε λαέ ανάξιε να διεκδικείς την ελπίδα. Κάτσε και περίμενε να γεράσεις για να καταλάβεις ότι το δάκρυ της χαράς μικρός το σφουγγίζεις.
  

• «Φθαρμένο προϊόν» «ραγισμένο γυαλί». Χαρακτηρισμοί επικοινωνιακής χροιάς. Αφορούν πολιτικό χώρο οποιουδήποτε ιδεολογικού νεφελώματος. Η φθορά καμιά φορά με την βοήθεια του συνθετικού «δια» καταφεύγει στην επίταση της έννοιας.
  

• Μια μανία με τα ταμεία. Ο χώρος έλκει τους βδελολάρυγγες!
  

• Συν Θεώ η σύνταξη
  

• Μαγγανεία. Πολλές οι ερμηνείες του λήμματος. Τα επώνυμα των επωνύμων εξαιρούνται από τον συνειρμό.
  

• Λαοβόροι γεμίσανε τον περίβολο με δόντια αιχμηρά και κατατρώγουν ό,τι απόμεινε απ’ τον εφιάλτη.
  

• Που είναι «Ο Ηγεμών»?
  

• Αναλίσκεται σε διαρκείς περιπάτους.
  

• Είναι να απορείς πώς αυτό τσακισμένο λουλούδι εκεί στην άκρη, με το λιγοστό φως και το λιγοστό χώμα βρίσκει το κουράγιο και αντιστέκεται.
  

• Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν ακάθεκτα.
  

• Μπορεί κάποιος να τα σταματήσει?
  
  λοξός
  loksos@gmail.com