ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ Πέμπτη 7/5/2009

• Είχε πέσει βαθιά η νύχτα και οι ολίγοι είχαν μαζευτεί εν πλήρει συνειδήσει για την αποκρυπτογράφηση της ευτέλειας

• Η αίθουσα κατάμεστη, το πλήθος σοβαρό, ανέκφραστο, περίμενε την τελευταία εμφάνιση της αθώας περιστεράς και μετά έτοιμο να επικυρώσει την απόφαση του αυτονόητου, να αποφανθεί αν το θέαμα ήταν αντάξιο της φήμης και των ενδείξεων. 

• Με σεμνότητα αντάξια της ταπεινότητας και της καινούργιας ηθικής που έμελλε να καθορίζει από εδώ και στο εξής τις αντιδράσεις των εκδορέων του λόγου ο χώρος κατελήφθη από την αγωνία των καθοδηγούμενων εκφράσεων 

• Και τότε ενώ το ορισμένο εκ των προτέρων ειχε γνωστοποιηθεί έξαφνα ένα μουρμουρητό επικράτησε και τα μάτια εξογκώθηκαν όταν η εικόνα εθριάμβευσε

• Η αυλητρίδα έπιασε το όργανο με τα δυο της χέρια και αφού το κοίταξε ηδυπαθώς κόλλησε τα χείλη της στο επιστόμιο άφησε λίγο την γλώσσα να περιπλανηθεί πάνω να υγρανθεί η επιφάνεια να αστράψει η κατάληξη των ορέξεων. Ο άσπρος χιτώνας είχε κυλήσει στο πλάι και το ύφασμα απεκάλυψε την οροσειρά των ανθέων και την σκληρότητα των κορυφών. Μια δροσοσταλιά έβρεξε για λίγο την κεφαλή και άρχισε να περιβρέχει το κορμό του οργάνου δίνοντας του την φωτεινότητα του λαμπερού. Οι ανάσες των παρισταμένων σ αυτήν την μουσική πανδαισία ήχων αναστεναγμών και αργών κινήσεων είχαν κάτι από την ανάμνηση των κρυφών εφηβικών ενοχών. Ήταν τέτοια η κυριαρχία της μνήμης που η συνείδηση χάθηκε και η διαδικασία αυτή της εσωτερικής γνώσης παρερμήνευσε την θεάρεστον αυτήν πράξη της καθ’ όλα μελιρρύτου αυτής σημειολογικής γλωσσικής αναφοράς 

• Το βλέμμα της αυλητρίδος, παραπλανημένο λάγνο μελιστάλαχτο και συνάμα δηκτικό περιπλανήθηκε στο ορθογώνιο πάτωμα και πέταξε ανάμεσα στο κάθιδρο πλήθος κι αντί να αναφωνήσει τετέλεσται καθώς όφειλε η αναπαράσταση, επεξεργάστηκε για λίγο τις αντιδράσεις, ανέβασε το χιτώνα αργά φιλήδονα σαρκαστικά και καλύπτοντας την γύμνια της κατέληξε με το υπέρτατο! «Γνωριζόμαστε»

• Ξανά το βουητό να υπερτερεί και η καταληκτική ερμηνεία του πρώτου προσώπου να προκαλεί την συγκεκαλυμμένη έκπληξη

• Γνωριστήκαμε στου δρόμους της ηθικής της ευνομίας. Μαζί φτιάξαμε τους νόμους τις φυλακές τους αναδόχους τα πλυντήρια και τις τράπεζες αίματος μαζί φτιάξαμε τις μεγάλες συναναστροφές μαζί τρώγαμε στα νυχτερινά κέντρα συμβουλεύοντας ο ένας τον άλλον και καλύπτοντας με τις δυνάμεις μας κάθε είδους παραπάτημα μαζί φτιάξαμε τα σύμβολα της επιτυχίας μαζί ορίσαμε τους όρους για να υπάρχει αυτός ο ουρανός μαζί εγκαταστήσαμε τη νύχτα μαζί φτιάξαμε αυτή την ομορφιά που τελειώνει και αρχίζει με το όνομα μας

• Εμείς είμαστε αυτοί που καθορίζουμε την ερμηνεία του συμπεράσματος 

• Εμείς οι άρχοντες του σκότους 

• Σιγά σιγά το βραδάκι έφευγε και τα κεφάλια σκυφτά δραπέτευσαν από την αίθουσα γνωρίζοντας ότι σήμερα η μέρα αυτή ήταν η μέρα της απόλυτης σιωπής

• Ήταν η μέρα που η απάντηση στο γιατί καταργήθηκε διά του νόμου περί ενδείξεων 

• Στην άκρη του σιωπηλού κήπου ένα ξεραμένο δέντρο και να σου ο κόραξ να προσγειώνεται στο μοναδικό κλαρί που έφτανε μέχρι την ταράτσα. Κούνησε την κεφαλή έκλεισε το μάτι, ένα κρα δυνατό και αποχώρησε αφήνοντας τον ξεπεσμό της εικόνας να επιβραδύνει το ροχαλητό του ευσυνείδητου

• Από νωρίς στα σαλόνια οι θεατές παρακολουθούν την παράγκα της πολιτικής αναμένοντας την απάντηση των εκλεκτών 

• Μηχανές αναστολής της οργής κατάντησαν οι οθόνες

• Τους καινούργιους τρελούς του χωριού δεν τους κυνηγάνε πια τα παιδιά στα στενά δρομάκια. Αυτά ξέρουν!

• Τώρα μικρόφωνα κατάμαυρα αποπροσανατολίζουν τα μυαλά για να γελάσουν οι ανασεισίφαλλοι 

• Μα γιατί δεν εξεγείρομαι? Τι είναι αυτό που με κάνει να μην έχω σάλιο στο στόμα μου? 

• Εντιμότατοι κύριοι και κυρίες η απακμή σας πλέον έχει ξεπεράσει ακόμα και την έννοια της αστειότητας 

• Λυπάμαι την έρμη τη χώρα μου, την καταδικασμένη στις παρέες και στην παρερμηνεία της τιμιότητας, λυπάμαι τον έρμο τον διπλανό μου που αγκομαχεί για να αγοράσει μια φέτα ψωμί, λυπάμαι και εσένα με το προσωπείο της αθωότητας να φωνασκείς και να λες με υπονοούμενα την πραγματικότητα, λυπάμαι κι εσένα που νομίζεις ότι δεν σε εννοώ. 

• Γδύστε τις λέξεις επιτέλους και φωνάξτε δυνατά την αλήθεια

• Τυμβορύχοι της ζωής επιδρομείς της σκοτεινιάς

• Tο πιο άσχημο παιχνίδι παίζεται στις γυρισμένες πλάτες, ποντάροντας στο κόκκινο της αβελτερίας. 

• Χαϊδέψτε τους κι άλλο σας αρέσει και τους αρέσει

• Θυμηθείτε μόνο ότι η πτώση έρχεται και στις πτώσεις δεν υπάρχουν εκπτώσεις. Συμπαρασύρονται όλα. Όσα συμπορεύονται. Τα πάντα

• Και μετά όταν θα μου ξαναμιλήσεις για το μικρό που έσπασε τη βιτρίνα μα το Θεό θα πιάσω ότι βρω μπροστά μου και θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο

• Κατάλαβες ανθρωπάκο?

• Κατάλαβα να λες!

λοξός

loksos@gmail.com

Ενημερώθηκε πριν από περίπου 2 εβδομάδες · Προσθήκη σχολίου · Μου αρέσει!

Αρέσει στους/στις Vicky Bar, Ροδάνθη Χρηστάκη, Εύη Κρυσταλλίδου και 12 άλλοι.

Evaggelia Malliari Toufekli στις 6:17 μ.μ. 07 Μαΐου

.....δυνατό!!!! πολύ δυνατό!!!!!

Korina Zorba στις 10:31 μ.μ. 07 Μαΐου

opos ta perisotera aloste.......

Eleni Harlafti-Prospathopoulou στις 1:13 π.μ. 08 Μαΐου

Γιώργο, όταν σε διαβάζω πραγματικά νιώθω ένοχη που δε μπορώ να κάνω κάτι για να σταματήσει η δυσοσμία στον τόπο μας. Εστω να ουρλιάξω, όχι όμως πνιχτά, αλλά έξω στους δρόμους και ας με περάσουν τρελή!!! Καΰμένη πανέμορφη Ελλάδα πώς σε κατάντησαν οι "μεγάλοι"! Τρικυμία....βουλιάζουμε...

Stelios Savourdos στις 10:01 π.μ. 08 Μαΐου

• Θυμηθείτε μόνο ότι η πτώση έρχεται και στις πτώσεις δεν υπάρχουν εκπτώσεις. 

Συμπαρασύρονται όλα... 

Όσα συμπορεύονται... Τα πάντα...

Ας προσέχουν οι "εντιμότατοι κύριοι και κυρίες" διότι δε θα ακούν για πολύ ακόμη τη παρακάτω φράση.

• Μα γιατί δεν εξεγείρομαι? 

Τι είναι αυτό που με κάνει να μην έχω σάλιο στο στόμα μου?

Γράψτε ένα σχόλιο...