λοξός ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 15/102009

· Πανικός στις βάσεις ή πανικός κατά βάσιν? Ιδού το διλημματικόν ερώτημα, ιδού και η σύγχυση!

· Και το χριστεπώνυμον πλήθος παραληρεί απέναντι από το ικρίωμα όταν ο μαύρος καβαλάρης της εθνικής συνειδήσεως εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος εμφανίζεται διά την σωτηρία των πατροπαράδοτων αξιών

· Τοιουτοτρόπως λοιπόν ενισχύεται η άποψη της σοβαρότητας να απέχει από τα δρώμενα

· Και ενώ η ώρα είχε προχωρήσει ακούστηκε φωνή γαργαλιστική εν τη ερήμω της παρατάξεως να δικαιολογεί την εκ γενετής διάθεση των λέξεων να περιπαίξουν.

· «...με ξεκάθαρη δέσμευση για ένα ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα χωρίς μηχανισμούς και αποκλεισμούς, ανακοινώνω την υποψηφιότητά μου για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας».

· Και οι μηχανισμοί άρχισαν να ονειρεύονται παλαιούς χρόνους!

· Και ο πρώην υπουργός κ. Στυλιανιδης παρασυρόμενος από το «εν τη ρύμη του λόγου» δηλώνει στα τηλεοπτικά δίκτυα για την ευθυνη της κυρίας Μπακογιάννης» κάνοντας τα σαρδάμ των ευνοημένων δίγλωσσων να φαντάζουν υπέροχα γραφικά σημειώματα

· Και η νεοεκλεγείσα βουλευτίνα η ξανθιά νομικός κ. Βόζεμπεργκ, ενισχύοντας την άποψη των ανεκδότων περί των χρωματικών αποκλίσεων της νοημοσύνης δηλώνει ευθαρσώς προκαλώντας τον γέλωτα στους μελαχρινούς συνδαιτυμόνες ότι «οι νέοι για την εκλογή του μελλοντικού αρχηγού πρέπει να ψηφίζουν δυο φορές». Φέρτε μου ένα μαντολίνο για να δείτε πως πονώ. Τραγούδησα για να μην ξεκαρδιστώ, καθαρά για λόγους ευγένειας

· Κι όταν μιλά η Φεβρωνία οι λέξεις κάτι παθαίνουν σαν να αποσυντονίζονται να γίνονται μικρά χαρτάκια μασκαρεμένης διαδικασίας. Άναρχος λόγος, χωρίς αρχή και τέλος, μαθητική παρουσίαση καθημερινού μαθήματος. Απνευστί!

· Ενώ στην άγρια δύση οι μικρές λέξεις που φτιάχνουν όνειρα διά στόματος Ομπάμα, επιβραβεύονται αποκομίζοντας το πρώτο βραβείο καταξίωσης. Με μια μονο ευχή χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα «για ένα κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα», μια επιτροπή λειτουργώντας πολιτικά χορηγεί το Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο αγνοώντας φυσικά τα στρατεύματα κατοχής και τις ανανεωμένες...βάσεις. Στην πασαρέλα της απονομής επικράτησε η άποψη ότι όταν είσαι φρέσκος δυνατός έγχρωμος και πρόεδρος των ΗΠΑ και περιγράφεις το προσδοκώμενο ειναι αυτονόητο να εισπράττεις τη θαλπωρή των αγαλματιδίων

· Και μιας και η επανίδρυση της αισθητικής συνεχίζεται στην ημεδαπή ο Ισπανός αρχιτέκτων Ασεμπίγιο συμβουλεύει και μάλλον προΐσταται της ανάγκης για ένα διαφορετικό τοπίο. Ο μοντερνιστής Άσε με τι μπίγα θα γκρεμίσει θα αναμορφώσει την πεπατημένη των αιώνων. Εχθρός του κλασικού και του παλιού με εργαλεία τσιμέντο ατσάλι και γυαλί ίσως μας δώσει μια άλλη εκδοχή της ρίγανης της ελιάς και του βασιλικού. Σκεφτείτε μια σιδερένια ελιά στη θεση αυτής που κάηκε αναλογιστείτε ένα τσιμεντένιο κλουβί με ενα γυάλινο βασιλικό και μυρουδιά σε αμπούλα να φρεσκάρει το χώρο. Πράσινη ανάπτυξη σε κάγκελα και οι σαρδελιές χαμήλωσαν τρομαγμένες...

· Και στα καθημερινά

· Ο εγγυητής της ομαλότητας της δεξιάς παράταξης, βουβός και αποστασιοποιημένος. Δραπέτευσε και η ρητορεία και η υπερκινητικότητα του κουρασμένου σώματος

· Και μαζεύονται τα κοράκια στις αυλές των εκπομπών. Και σφαδάζουν από τον πόνο ρίχνοντας κλεφτές ματιές δεξιά κι ακόμα πιο δεξιά

· Μόνο χοντρό δεν τον έχουν πει ακόμα οι φίλοι και συνεργάτες. Τι αξιαγάπητοι άνθρωποι Θεέ μου!

· Και λοιδορείς αγαναχτείς και βωμολοχείς ανηλεώς για το ποιοι σε κυβερνούσαν!

· Κατακαημένη απορία συναθροίζεσαι στα κρυμμένα βλέμματα διεκδικώντας το δικαίωμα του συμπεράσματος!

λοξός

loksos@gmail.com

ΥΨΗΛΗ ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗ

Στην εποχή των κινουμένων σχεδίων των αλλοπρόσαλλων επιδιώξεων και των πολλαπλών μηνυμάτων μέσα σε καρικατούρες δυσοσμίας μεσαιωνικής με ίχνη από μοναστηριακό μυστήριο ο Άγιος μεσολαβητής Δημήτριος, ο κατ’ επώνυμον Σιούφας με φλόγες λευκές στην μαραμένη κεφαλή πηγαινοέρχεται με λύσεις παραμάσχαλα ενδεδυμένος την στολή της αγιοσύνης και της μετριοπάθειας για να συγκεντρώσει την εναπομείνασα άποψη των κληρονόμων του θρόνου. Και ενώ ο πανικός έχει εγκατασταθεί για τα καλά εις τας σοφίτας του οικήματος και αι κραυγαί δυναμώνουν για το ποιος θα διαδεχθεί την απέραντη απουσία, στις γωνιές δόντια κοφτερά υψηλής γαλής ευρισκόμενα στην αναμονή περιμένουν έτοιμα να αρπάξουν τα λιμά χαρτιά και να τα αποκόψουν από την τσόχα. Και ματιές φλογερές, παγωμένες, εκ του μεταφυσικού προερχόμενες ανυπομονούν να επαναφέρουν τον εφιάλτη στο προσκήνιο. Οσονούπω!

ΤΡΙΧΟΣ ΟΡΘΙΑΣ ΠΛΟΚΑΜΟΣ ΙΣΤΑΤΑΙ

Σακάκι μαύρο, τζιν παντελόνι, φαρδιά γραμμή. Η έξοδος από τη σκηνή δεν είχε επιφωνήματα ούτε ανθοδέσμες. Σκυμμένα κεφάλια, χέρια εκλεπτυσμένα καλύπτρες των χειλέων και πάμπολλοι ψίθυροι συνόδευαν την αποχώρηση του πρωταγωνιστή. Και οι κάργιες στις στέγες κρώζουν και ραμφίζουν απροκαλύπτως! Χαιρεκακία και ανυπομονησία για το σκήπτρο, για την επιρροή των μηχανισμών και των ομαδοποιημένων αντιλήψεων. Λυπηρή η καταγραφή των γεγονότων και των παρουσιάσεων των απόψεων, σε όλους τους χρόνους και τόπους.

Και το συναίσθημα αποχώρησε εκνευρισμένο χλευάζοντας το χείριστον της πραγματικότητας. Ο πρώτος έγινε ύστερος και οι ελάσσονες συναθροίζονται για να τον λιθοβολήσουν αγιογραφώντας την ιδική τους στάση. Και η περιφρόνηση παίρνει σάρκα και οστά στις συναντήσεις των κινήσεων με τις λέξεις. Κοιτάς κατάματα την νέα ευθύνη του μελλοντικού λόγου και η κατανόηση καταφεύγει στις καλαμένιες καλύβες κατακρεουργημένη. Και ανασηκώνεται η τρίχα αποσβολωμένη από την αβέλτερη προσπάθεια της αρχομανίας. Σκιές απίστευτα σκοτεινές ίσα που ξεχωρίζουν στο σκοτάδι.

Κι όμως υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θέλουν να νομίζουν ότι από πίσω απ’ τα ψηλά κτήρια υπάρχει ένα ξέφωτο. Αρχίζω κι ελπίζω, ήταν η φράση που ακούστηκε και μου καρφώθηκε στο μυαλό καθισμένος στο πίσω κάθισμα του λεωφορείου. Γυρνώντας, δυο παππούδες σχολίαζαν μια ύποπτη φράση καθημερινής εφημερίδας. Χαμογέλασα, ανάσαινα ανακουφισμένος και κατάλαβα ότι υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν καλά και στα βαθιά γεράματα.

Ένα φρενάρισμα απότομο. Στη στάση κάποια χαμογελαστά πρόσωπα περίμεναν την διαδρομή

Βαρέθηκα να περιμένω το επόμενο και άρχισα να περπατώ ελπίζοντας, ότι δε θα με προλάβει η βροχή.

λοξός

loksos@gmail.com