ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 8/10/2009

· Απόδραση!

· Η μεγάλη εικόνα, το εκτόπισμα του μεγάλου ανδρός και το επικοινωνιακά ελλειμματικό προφίλ, έγραψαν ατέλειωτους προεκλογικούς χρόνους σε ένα τοπίο ολίγιστου λόγου. Και προς έκπληξη των εκλεκτών της επέμβασης, αναποδογυρίστηκε το χάλκινο νόμισμα κι οι κεφαλές σε ένα παιχνίδι χρωμάτων και σκιών άλλαξαν το κείμενο, το μπλε με το πράσινο, το εύσωμο με το λιτό, την κορμοστασιά της αλαζονείας, με το ισχνό της σεμνότητας και η προφανής ευφυΐα αντικαταστάθηκε κι αυτή, από την μεθοδικότητα και την υπομονή που μαθαίνουν οι άνθρωποι από μικροί για να αντιμετωπίσουν την ευφράδεια και το εξεικόνισμα της υπεροχής των εκπομπών του εντυπωσιασμού των σκιών.

· Χειρονομώ και τεχνηέντως εισπράττω την αδυναμία σου και εκτοξεύω τη λεκτική υπεροχή, φυγαδεύοντας την ουσία απ’ τα χείλη μου. Αυτό ήταν το επιχείρημα, αλλά απίστευτα δύσπεπτο για τους νηστικούς!

· Και ο λαός βγήκε από τις εξέδρες και νικημένος και ταπεινωμένος και εξαντλημένος

· Γιατί δυστυχώς υπήρχαν νικητές! Σε έναν αγώνα που θα έπρεπε να είναι όλοι στο νήμα

· «Ο λαός της Νέας Δημοκρατίας είναι και ταπεινωμένος και πληγωμένος» αποφαίνεται ο ελάσσων και αντιστέκεσαι για μια ακόμη φορά στην απύθμενου βάθους ευήθεια.

· Και σε κάθε εκλογή υπάρχει μια πολιτική μειονότητα κι αυτό ξεχωρίζει, αλίμονο βεβαίως, από τα βλέμματα των αναλυτών, των φίλων, των ηγετών και των απανταχού απόντων νοητικώς

· Νενικήκαμεν, κραυγάζει ο οπαδός, αγνοώντας ότι η φωνή του γυρνά στους ώμους του, βάρος άηχο, γιατί ο πόνος είναι ασήκωτος, όταν είναι βουβός

· Κι απ’ την άλλη. Χάσαμε και την κάνουμε και τα μαγειριά της επίπλαστης εικόνας αρχίζουν και ομιλούν για πράξη ανδρείας, για ενέργεια απίστευτου βεληνεκούς. Ο μεγάλος ανήρ, ο τεράστιος ηγέτης, το παλληκάρι που τα παίρνει πάνω του όλα. Απίστευτη κρίση, εν τω μέσω της κρίσεως!

· Ησυχάζω, αφουγκράζομαι και παραμιλώ όπως έμαθα από μικρός, όταν έβλεπα τις κότες να μαζεύονται ολόγυρα και να κουτουλούν τα μικρά κεφαλάκια τους για ένα σπόρο, που είχε φροντίσει να ερεθίσει τη λαιμαργία, απομονωμένος στη μικρή γωνιά που φτιάχνουν τα σκαλοπάτια, στη βάση του μικρού κορμού ενός ατίθασου αγριόχορτου

· Ο μεγάλος άνδρας έχασε γιατί απλά δεν υπήρχε! Υπήρχαν οι αντ’ αυτού, που ρήμαζαν τις αναπνοές των περιφρονημένων

· Ο μεγάλος απών έχασε και η ενέργεια του να τραπεί σε φυγή ήταν πράξη δειλή, αποτέλεσμα της απουσίας που του χάρισε το επώνυμο της ιστορίας

· Και ως συνέπεια επέρχεται και το δεύτερο. Δραπετεύει κι ο πρεσβύτερος κι όπου να ‘ναι θα φύγουν κι οι υπόλοιποι. Θα επιστρέψουν οι εφιάλτες, θα κατεβεί και το ανέκδοτο από το βορρά και η ομορφιά θα χειροκροτήσει για μια ακόμη φορά το ευθυτενές της ταπεινότητας

· Εντυπωσιακά τα βλέμματα, μετά την απαστράπτουσα εκδήλωση της Δημοκρατίας

· «Φοβάμαι να χαμογελάσω» ψιθυρίζει ο πεπαιδευμένος πολιτικός και η πρόταση επικροτεί το απόφθεγμα. Το μήνυμα ίσως να ελήφθη! Μονολόγησα

· Κι απομένουν τα περπατήματα, τα αγγίγματα τα συνθήματα κι οι διαφημίσεις των πρώτων ημερών να πάρουν μορφή. Κι αυτή τη φορά οι ανάσες των παρισταμένων στις εκδηλώσεις του τριημέρου, θα είναι βαριές και χωρίς προκαθορισμένη προέλευση. Χωρίς επιστροφή λοιπόν τα χαμόγελα, ένα εισιτήριο στην εξουσία με μια ημερομηνία ταχείας λήξεως, αν οι λέξεις δεν προσδιορίσουν το προσδοκώμενο.

· Στο παιχνίδι αυτό, υπάρχει ένας χαμένος κι ένα τραγικό πρόσωπο! Ο λαός ούτως ή άλλως, έχει αποβληθεί από το εναρκτήριο λάκτισμα

· Κι ο ψηλόλιγνος τύπος με το σακίδιο γεμάτο όνειρα, έχει ανοίξει το φερμουάρ και ψάχνει ανάμεσα στις σημειώσεις να βρει τις δικαιολογίες της αυριανής μέρας

· Και στο πρόσωπο που καταγράφεται το θέλω, ίσως ομολογηθεί εν ευθετώ χρόνο, το δε μπορώ.

· Απεύχομαι να δημιουργώ το τέλος

· Αλλά με διώκει σαν φάντασμα μέσα σε δύσοσμα υπόγεια

· Οι μέρες περνούν και αύριο τα σπουδαία περιμένουν την υποδοχή στα χείλια των περιστρεφόμενων γύρω από την καθημερινότητα

· Το κουδούνι θα ακουστεί στις αυλές και τα πιτσιρίκια θα στριμωχτούν ποιο θα περάσει πρώτο την πόρτα

· Ο μαυροπίνακας θα γεμίσει γράμματα λευκά και τα χεράκια θα στηρίξουν τις μεγάλες σκέψεις

· Και στα μεγάλα λουλούδια με τους πράσινους βλαστούς το χνουδωτό σηκωμένο, απολαμβάνει την έκκληση της χρυσόμυγας για μια σταγόνα

· Καλή επιτυχία, σκέφτηκα να ευχηθώ, αλλά δε βιάζομαι

· Χρόνια τώρα περιμένω να έρθει με το λευκό της φόρεμα ξυπόλυτη σε μια αμμουδιά, με τον άνεμο στα πλάγια να αποτελειώσει τη βρομιά που ‘χει καθίσει μέσα μου

· Στα όνειρα μου μόνο μπορώ

· Γι’ αυτό συνεχίζω να κλείνω τα μάτια που και που, αγνοώντας τις φωνές των υπερεχόντων

· Να τα κλείνω και να περιμένω να έρθει

· Εντελώς γυμνή

· Η αλήθεια

λοξός

loksos@gmail.com