ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 18/6/2009

· Στην τενεκεδούπολη των ακατανόητων ταυτοτήτων. Απόγνωση στις τελείες των συναισθημάτων των πρωτοφανών εκδηλώσεων της λογικής των επιχειρημάτων. Μια εντελώς ηθελημένη και οχληρή ατμόσφαιρα ξεπετάγεται γεμάτη από μαυροφορεμένες σκιές χαμηλωμένες από το βάρος μιας λογικής που δεν έχει ούτε αναλυτική επιχειρηματολογία αλλά ούτε συνθετική δημιουργικότητα. Περίπτωση συμπεριφοράς ενός παρηκμασμένου κοινού κατευθυνόμενου από την ρητορική της συμφοράς και της τσαχπινιάς ενός ωραιοποιημένου ηλίθιου ανεκδότου.

· Καθισμένος στο απέναντι παγκάκι έβλεπα το σκύλο να παίζει με το κονσερβοκούτι. Ο θόρυβος εκκωφαντικός και παραπέρα το αγκαθωτό συρματόπλεγμα είχε στολιστεί με χιλιάδες λαμπιόνια, απ’ αυτά τα πολύχρωμα, που φτιάχνουν τα χαμόγελα στις εορταστικές ακολουθίες

· Ένας μικρός ξυπόλυτος με ένα τρικό βρόμικο και ένα κοντοβράκι χαμένος στο λυπητερό τοπίο που του φτιάξαν κάποιοι ατάλαντοι ελαιοχρωματιστές με φανταχτερά πινέλα περίμενε να περάσει η μπόρα να φτάσει στη βρύση να ρίξει λίγο νερό στο κηλιδωμένο από τα λασπόνερα πρόσωπο του. Ένας σκύλος, ένα κονσερβοκούτι, ένα αγκαθωτό συρματόσχοινο και μια παιδική ματιά που περίμενε τη δροσιά

· Κοιτάς δεξιά και αντιλαμβάνεσαι το περισσότερο δεξιά που νόμιζες ότι είχε χαθεί στο ονειροπόλημα της διήγησης των δρόμων που αχνά φώτιζαν τον ηρωισμό της νιότης σου.

· Κοιτάς αριστερά και εκεί η μελαγχολία κατακάθεται στο τελείωμα της λέξης αφήνοντας τις μικρές ανάσες να ξεπεράσουν τον ήχο της ερμηνείας αυτής της νοσταλγικής δημιουργικής έννοιας

· Ένα μοναχικό απόγευμα κάτω από έναν ήλιο που του ξεφεύγει που και που κανένα χαμόγελο έτσι για να δικαιολογήσει κι αυτός τη θέση του στο στερέωμα. Μια ξεβράκωτη εικόνα ομορφιάς που αποκλείει τη μονοτονία από το βαθυσκότεινο της καθημερινότητας

· Φτάσαμε σε έναν σταθμό και περιμένουμε μπας και φανεί το φουγάρο στη στροφή. Στο τοπίο της ανυπαρξίας που ο Υπερίων διορισμένος φέγγει από ψηλά και η Σελήνη χαμηλώνει κατόπιν διαταγής

· Το απρόσμενο, το χάδι της βροχής, οι φυλλωσιές οι τρεμάμενες, ακόμα κι αυτός ο κυματισμός της θάλασσας της απέραντης σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ένα μνημοθέσιον ιδεών, πληροφοριών και συναλλαγών ενα σύνολο υπαλληλίσκων σε εταιρία διανομής

· Κι χιλιάδες σταυροί αραχνιασμένοι στα μαρμάρινα δάπεδα όρθιοι διακόπτουν με το σχήμα τους την επιθυμία για οποιαδήποτε μετάβαση στο μεταφυσικό της κατανόησης

· Κι εσύ φεύγεις στις παραλίες κατευθυνόμενα απενοχοποιημένος κι αδιάφορος και θολώνεις τα νερά αντί να πετάξεις κατάμουτρα την αντίδραση στην κάλπη τους

· Οι οιωνοσκόποι σύσσωμοι έκαναν μια μεγάλη ήττα να φαίνεται μικρή και στην εποχή της δικαιολογημένης αμφιβολίας εσύ χαμογελάς γιατί έχει σκληρύνει ο νους και το δάχτυλο δεν ξύνει το καύκαλο με απορία εδώ και χρόνια

· Και στις αράδες των πολυτελών γραφών του καθορισμού του πολιτικού προγραμματισμού αλαζόνες διπλοπρόσωποι κατευθύνουν με περιγραφική δύναμη περίσσια τα σενάρια της ιστορίας και οι εμπνευσμένοι άρχοντες ακολουθούν κατά γράμμα τα σενάρια των εκλογικευμένων διαδικασιών των προτάσεων

· Σε ένα κόσμο που η θάλασσα ακολουθεί το βιολί της κάτω από έναν ουρανό που δε χολοσκά για τίποτα και ο στρατηγός άνεμος συνεχίζει να αποκαλύπτει την ανικανότητα των ανθρώπων που κυβερνούν ένα τόπο που ζει κι αναπνέει στην εντατική με την υποστήριξη μηχανημάτων

· Μια τραγωδία αλλεπάλληλων ευθυνών έχει φέρει την πληθωρικότητα της χαυνότητας να εκπέμπεται από όλα τα παραθυρόφυλλα της όμορφης Πολίχνης

· Η ώρα περνούσε σε λίγο θα αρχίζαν οι ειδήσεις και εσύ κατέστρεφες το σύνθεμα που έβλεπες ανοίγοντας τα μάτια σου. Στους ζωγραφισμένους χάρτες άγνωστα νησιά σπίτια μεγαλοπρεπή εικόνες και παρατυπίες της ηθικής εφιάλτες με μεγάλες μύτες

· Θες να πεις κι ένα τραγούδι και δε μπορείς αυτή η καρακάξα εκεί πάνω με τη μαύρη γραβάτα την καθολικώς ορθόδοξη συμπεριφορά έχει αδράξει το μικρόφωνο και μονολογεί. Σε κάθε δελτίο η ίδια φωνή να φωνάζει για να χασκογελούν τα σκιάχτρα της ανεκτικότητας

· Και μόνο εκείνος ο μικρός ο αλητάμπουρας περιμένει το σκύλο να πάρει το κονσερβοκούτι να εξαφανιστούν τα λαμπιόνια απ το συρματόσχοινο. Να ανοίξει τη βρύση να βγάλει τις κηλίδες απ’ τη λάσπη που του πετάξαν όταν γυρνώντας απ’ το σχολειό είδε εκείνο το σπασμένο λουλούδι και το μάζεψε αφήνοντας το στο μικρό νερόλακκο να πιει να ζωντανέψει

· Μια μεγάλη αναπνοή και εκείνο το λουλούδι στη μικρή γούβα τρομαγμένο έχει απομείνει να περιμένει ένα περαστικό χάδι και ένα φωταγωγημένο περβόλι με συντροφιά

· Αλλά εσύ που να προσέξεις κακόμοιρε πόσα σπασμένα λουλούδια πατάς κάθε μέρα σφυρίζοντας αδιάφορα

· Και πόσες μικρές άγιες λιμνούλες νερό έχεις αποφύγει για να μη λερώσεις τα λουστρίνια σου

· Περαστικέ περιστρεφόμενε πεζοπόρε

λοξός

loksos@gmail.com