Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

  • Εν τέλει το πράσινο είναι ένα πελατειακό χρώμα. Το κατάλαβε γρήγορα ο Καραμανλής, άργησε λίγο ο Ολυμπιακός

  • Η σημαία της Βρέμης ήταν ανέκαθεν ερυθρόλευκη

  • «Δεν θα αιφνιδιάσουμε με εκλογές εντός 18μήνου» δηλώνει στον Ε.Τ ο υπουργός εσωτερικών. Και κινητοποιήθηκαν οι εκλογικοί μηχανισμοί όλων των κομμάτων.

  • Βροχοποιοί αναζητούνται να μεταλλάξουν το τοπίο

  • Είναι μαγικό εν τέλει, να σε λένε Παπανδρέου. Συναίσθημα διαχρονικό!

  • «Εντός των οργάνων συμφωνούσαμε εκτός όχι». Εν φωναίς και οργάνοις.

  • «Ο λεπτός , ο χοντρός κι ο σκάνταλος».
    Ένας ετοιμοθάνατος πολιτικός , αποκαλύπτει σε δυο φιλόδοξους μονομάχους ότι σε συγκεκριμένο νεκροταφείο ιδεών υπάρχει θαμμένος ένας χρυσός θρόνος. Ο αρχηγός του μηχανισμού πληροφορείται το μυστικό τους και τους αφήνει να εκδηλώσουν την επιθυμία τους , προκειμένου να τον οδηγήσουν ευκολότερα στον πολυπόθητο στόχο.
    Σκηνοθεσία Sergio Leone, Μουσική Ennio Morricone

  • Η Παχυδερμία της εξουσίας φοράει συνήθως μαύρα.

  • Χρυσόστομος Χείρα

  • Τα κοράκια ετοιμάζονται. Οι ύαινες θα επιτελέσουν το έργο τους με τη βοήθεια Θεού και ανθρώπων.

  • Άλλο ΒΒ και άλλο ΒΒΒ. Η διαφορά στο φύλο, στην πληθωρικότητα και στην αισθαντικότητα.

  • Ένας δωρητής οπωσδήποτε. Το δείγμα δεν κατέστη συμβατό με το σωματότυπο του κινήματος.

  • Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις επιλέγουν ως πρόεδρο του κινήματος τον Παπανδρέου. Στην ερώτηση, ποιος θεωρείται ικανότερος να κερδίσει τον Καραμανλή, επιλέγεται ο Βενιζέλος. Αντίφαση πολιτικής ωριμότητας ή αντίφαση με ερωτικές αποκλίσεις παρελθοντολογικής σημασίας?

  • Έκλειγμα κατάντησε το Εγώ. Έκλειγμα και η ταπεινοφροσύνη. Δεν πείθομαι με τίποτα. Έχω απαυδήσει. Η απαξία εγκαταστάθηκε για τα καλά στο θυμικό μου.

  • «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» είπε ο δρόμος και εσιώπησε

  • «Αρίστη επιλογή δεν υπάρχει». Η μεταμόσχευση ιδεών είναι αδύνατον να γίνει σε ένα ΠΑΣΟΚ που ακροβατεί ανάμεσα στη συντήρηση και στην αδυναμία επικοινωνίας με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που διεκδικούν την προεδρία και τη δυναμική της εξουσίας δεν έχουν την ακτινοβολία της φρεσκάδας του καινούριου. Οι εικόνες τους, παράφωνες εκτελέσεις αισθητικής ,προσπαθούν μάταια να εγκλωβίσουν την αποδοχή. Ο παρατηρητής, ο πολιτικός συλλέκτης τακτοποιημένων λέξεων και ιδεών βρίσκεται αντιμέτωπος με μία κατάσταση κωματώδη. Του είναι αδύνατον να επιλέξει το άριστον, το αψεγάδιαστο, για έναν προφανή λόγο. Αυτό δεν υπάρχει. Μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο αδυναμίας που η μιζέρια του ξύλινου λόγου τείνει να καταστεί τρόπος εφαρμογής της ουσίας η εκλογή παίρνει καθαρά έναν χαρακτήρα διαδικαστικό και όχι ουσιαστικό. Μια απλή εναλλαγή προσώπων, με σαφή προσανατολισμό την αρπαγή της εξουσίας. Αυτοσκοπός η αποκαθήλωση των ανικάνων και η εγκατάσταση μιας καινούριας ανικανότητας ,με άλλα χαρακτηριστικά, άλλο ύφος ,αλλά ίδιο προσωπείο.

  • «Γιατί χειρότερη από την αυταπάτη πως τάχα μπορούν να απομακρυνθούν οι συνέπειες των αιτίων της περιττής εξαθλίωσης χωρίς να απομακρυνθούν τα ίδια τα αίτια είναι η αυταπάτη πως αυτά τα αίτια γίνεται να πολεμηθούν χωρίς τις συνέπειες και χωριστά απ’ αυτές». Μπερτολ Μπρεχτ. Ελπίζω να έγινε κατανοητό από τους την Χαριλάου Τρικούπη τριγυρίζοντες.

  • Οι κερκίδες είναι άδειες στα γήπεδα που δεν παίζεται καλό ποδόσφαιρο.

  • Ρεσιτάλ πόνου από τα κανάλια της επικράτειας. Παράνοια. Επιστήμονες σε ρόλο γυναίκας της διπλανής πόρτας, που ξυλοκοπήθηκε αγρίως από το σύζυγο, αναλύουν τη μεταστατική ιδιότητα της ηλιθιότητας.

  • Σας υπενθυμίζω. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

  • Η βροχή μαστιγώνει την άσπρη τέντα. Καθισμένος στην άκρη του κόσμου, στην ανυπόληπτη εποχή του σήμερα, περιμένεις. Οι σταγόνες έχουν μια πρωτοφανή παιδική αθωότητα. Όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρα απέναντι. Χορογραφία δαιμόνων. Το χέρι αγγίζει τις ρίζες. Σκοτάδι γλυκό. Ένα σύννεφο γκριζοκόκκινο τυλίγει τις διαστάσεις των σκέψεων. Το σεντόνι εμφανίζεται να σκεπάσει το χρόνο. Η συνείδηση κλαίει. Τα κύματα των λυγμών, παραβάτες του υγρού, απόμακροι διεκδικητές του αδύνατου. Το σώμα, ξένο αποχωρίζεται τα χρώματα, το στόμα μισάνοιχτο απ’ το αναπάντεχο. Ο πόνος επισκέπτης απρόσμενος. Ο φόβος παραφωνία στον έλεγχο. Απομεινάρι το ραντεβού με την Ιστορία…


    λοξός
    loksos@gmail.com