ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 19/02/2009

·      Ο εύσαρκος Ηγούμενος  με το μαύρο χιτώνα το μακρύ, το διθυραμβώδες ύφος και την απεριόριστη ευφράδεια καθήμενος εν τω θρόνω του, έσυρε  τις κουρτίνες του παραθύρου του πολυτελούς δώματος του μοναστηρίου,  τράβηξε το μεταξωτό κορδόνι για να κινητοποιήσει τους ήχους,  να μαζευτούν οι παρατρεχάμενοι.

·      Ένα βρύχημα  ακούστηκε στην αυλή και σύσσωμο το ποίμνιο μαζεύτηκε να απολαύσει την πρωινή εκφορά λόγου και μετά, υποκύπτοντας στην ρητορική, να συνεχίσει αναπόσπαστο την βοσκή του, στην κατηφορική πλαγιά.

·      Σήμερα μια βδομάδα μετά την τελευταία δήλωση υποταγής του τελευταίου στιχοποιού μοναχού, ένιωθε ακόμα περισσότερο ικανός και απροσπέλαστος

·      Στη μέση της μεγάλης αγοράς, ένα ικρίωμα έχει στηθεί και ένας πανύψηλος ξύλινος πάσσαλος, ομοίωμα νεύρου, φαντάζει αγέρωχος, καλύπτοντας οποιαδήποτε φευγαλέα σκέψη ανυποταγής

·      Και ένα πλήθος μασκαρεμένων αφεντάδων αναμένουν την μεγάλη γιορτή της άφεσης των αμαρτιών

·      Τα τύμπανα ηχούν μπροστά, πιο πίσω ημίγυμνος και περήφανος ο μετανοών και πιο πίσω μια τετράδα με χάλκινα

·      Βήμα αργόσυρτο, το πλήθος επευφημεί

·      Ανεβαίνει αργά στο ικρίωμα, αργόσυρτος βηματισμός, ο μόσχειος ιμάς  τυλιγμένος στον τράχηλο

·      Τον πιάνει σφιχτά αποφασιστικά. Τελετουργική η κίνηση.  Τον στριφογυρίζει, κοιτάζοντας με περηφάνια περίσσια το πλήθος, στα νώτα του. 

·      Μια συσσωρευμένη κραυγή συμπάθειας από τον όχλο

·      Και μετά, ξανά και ξανά, μέχρις ότου τα αμαρτήματα αφήσουν τις πληγές στη ράχη του συμπαθούς μετανοητού

·      Στο υπερώον τα χαμόγελα της επιβεβαίωσης έχουν διαμορφώσει μορφασμούς ικανοποίησης.

·      «Μεθ’ ημών ο Θεός» ανέκραξαν και οι κουρτίνες έκλεισαν.

·      Κάποιοι μικροί κεραυνοί έδωσαν  στην ατμόσφαιρα τα πυροτεχνήματα της επουράνιας αγανάκτησης.

·      Υπογράφοντας  τοιουτοτρόπως την αποχώρηση της σοβαρότητας

·      Και φτάσαμε να αναγιγνώσκουμε τις μεταφορές και να παραμυθολογούμε, παίζοντας τη γλώσσα μας  με τους ολιγοστούς οδόντες, που απομείναν στην στοματική κοιλότητα λόγω της αχρησίας

·      Στις χώρες με τα πολλά λόγια, τα παραμύθια κατέχουν την πρωτοκαθεδρία και οι πρόλογοι βασίζονται σε σκέψεις εντελώς παρορμητικές, σκοπεύοντας στην συσκότιση  της  κατανοητής ουσίας του λόγου και στην καθοδήγηση   της παράνοιας του υπονοούμενου

·      11 Φεβρουαρίου 1889 ο Πιραντέλλο γράφει στην αδερφή του.

·      «...Καλή μου Λίνα, ο πόνος μου είναι τόσο βαθύς που άλλοτε κατεβαίνει σαν την ειρωνεία του γέλιου και άλλοτε ανεβαίνει σαν ένα αλγεινό χόρτασμα με την πικρή επιθυμία των δάκρυων. Και θα ήθελα να κλάψω, να κλάψω για πολύ ώρα ή να γελάσω για πολύ ώρα, για να απελευθερωθεί η μεγάλη μου μελαγχολία. Όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο μου χαρίζεται. Το κλάμα πάντοτε μου δένεται σαν κόμπος στο λαιμό,  ενώ το γέλιο μου προκαλεί το θάνατο, αφήνοντας μου έναν ψυχρό μορφασμό στα χείλη» 

·      Η επιστολή, απάντηση στα δρώμενα

·      Στις  δηλώσεις των εξεχόντων,  στον καθημερινό κόσμο των σειρών και της εικόνας

·      «Μονόδρομος» διά των γραμμών, διά στόματος επωνύμου ποντιακής  καταλήξεως, μαρτύρια ιησουιτών μοναχών από την άλλη. Στην απολυταρχία  της εικόνας του παραλόγου εγκλωβισμένοι οι οφθαλμοί

·      Εβραϊκής καταγωγής επίθετα  φωνασκούν στους διαδρόμους, δήθεν επαναστατώντας, δήθεν μιλώντας από καρδίας, δήθεν αποτυπώνοντας  την αλήθεια, καταφέρνοντας ευκόλως να γελοιοποιήσουν κάθε μορφή έννοιας προερχόμενης εκ της πλαστικότητας του νου.

·      Και το γέλιο αρπάζει το κλάμα από το γιακά το σέρνει να χορέψουν να ιδροκοπήσουν, να πουν όπα, να στριφογυρίσουν, να κάνουν παλαμάκια και να κτυπήσουν τα πόδια τους στο πάτωμα

·      Μα το ένα από πίσω από το άλλο έρχεται, τι να πρωτοκάνεις, θες να γελάσεις, να σου το δάκρυ, θες να κλάψεις να σου το γέλιο.

·      Υποτιμάται η είδηση,  πλαστογραφείται  η επικαιρότητα από την εκδήλωση των λέξεων, που πια είναι εκτός έλεγχου

·      Και κανείς δεν τους προλαβαίνει πια ούτε ο παρουσιαστής μηδέ η παρουσιάστρια

·      Παρασύρονται κι αυτοί στην εκδήλωση της γελοιότητας και συμμετέχουν σοβαροφανώς στο άθλιο παιχνίδι αυτό, της διασποράς της ανεκτικότητας

·      19 Φεβρουαρίου 2009

·      Η Λίνα έχει πεθάνει εδώ και χρόνια όπως κι ο Λουίτζι

·      Το γέλιο θα συνεχίσει να χορεύει με το κλάμα και το χιούμορ θα αντιστρατεύεται το κωμικό

·      Οι ηλιαχτίδες θα καρφώνονται στις πλεξούδες και τα παλιά ποδήλατα μαζί με τις μακριές λουλουδιασμένες φούστες θα συνεχίσουν να ζωγραφίζουν τα παλιά καρτ ποστάλ

·      Οι λέξεις θα συνεχίζουν να τρομοκρατούν, να ερωτοτροπούν  και να φτιάχνουν διαθέσεις

·      Και σε εκείνη την μικρή τρυπούλα, το μικρό ποντικάκι θα ξεμυτίζει, κοιτάζοντας γύρω του

·      Θα κοιτάζει το  απλωμένο χέρι.

·      Και θα πλησιάζει.

·      Δε θα φοβάται πια. 

·      Έχει μάθει να ξεχωρίζει τα δάχτυλα!

 

λοξός

loksos@gmail.com

 

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 12/02/2009

• Τον κοίταξα στα μούτρα 

• Ανάμεσα, εκεί που συναντιούνται τα φρύδια, εκεί που υπάρχει η μύτη, εκείνα τα μήλα τα εξογκωμένα και πιο κάτω τα χείλια που κουνιούνται ακατάπαυστα και εξαπολύουν συνθέσεις χωρίς σκέψη 

• Συνηθισμένα αγορήματα για έμβιους με λίγες απαιτήσεις, με εγκαταλελειμμένες τις συνθήκες κατανόησης και με μια ματιά αγελαδινή σε καταπράσινα λιβάδια που χάνεται το μάτι κι αποκρημνίζεται ο συλλογισμός 

• Στολισμένο πρόσωπο, ορισμός της βιομηχανίας των ανύπαρκτων συμπερασμάτων, κατασκεύασμα μηχανικό μιας συνταγής, που δεν είσαι ούτε κακός, ούτε καλός, ούτε συμπαθητικός, ούτε αντιπαθητικός, ούτε ικανός, ούτε ανίκανος. 

• Είσαι τέλος πάντων ένα ούτε, ένας απλοϊκός συμπλεκτικός σύνδεσμος 

• Ευγένεια επίπλαστη, επιτηδευμένη, προκαθορισμένη, σχηματίζει και αναπλάθει νοήματα τα οποία επιδέχονται παρερμηνείες και αλλοιώσεις 

• Μια πανδαισία απόντων σημείων μια κατακραυγαλέα συνύπαρξη πολλών μικρών εικόνων. Αντίγραφα χειρονομιών, μειδιαμάτων, σκέψεων. Προβλέψιμο παιχνίδι, αγιογραφημένο πορτρέτο μιας επανάληψης, που σου κάνει το μυαλό να αναποδογυρίζει να παίρνει στροφές ανάποδες, να ανοίγει ο τέντζερης να φεύγει το καπάκι, να χύνονται τα ζουμιά να αποσυντονίζεται η προσοχή σου 

• Μες το ρημαδιό σου παν να κάτσεις, σε ένα σκαμνί με τα πόδια κλειστά, τα χέρια ακουμπισμένα στα γόνατα, ίσια πλάτη, να σηκώνεσαι μόνο όταν επιτρέπεται, να μιλάς όταν κοιμούνται οι φωνές, να τραγουδάς από μέσα σου και να ‘χεις ένα χαμογελάκι συναινετικό για τη λουριά που βάφει το κορμί, τη μπουκιά τη μετρημένη, και τη ρουφηξιά από το λίγο ουρανό που προλαβαίνεις να κοιτάξεις όταν η μπότα αφήνει τη χαραμάδα να λευτερωθεί

• Κι όταν οι δήμιοι αρχίζουν να μαζεύονται τριγύρω, να συσκέπτονται, να ψιθυρίζουν για το αν θα πρέπει να ανασηκωθείς, τότε την ώρα που πάει να βγει η φωνή ένα χρωματιστό μαντίλι, μπαλάκι γίνεται και μπουκώνει την έξοδο 

• Ο σχεδιασμός του ρημαδιού έγινε την ώρα που κοιμόταν η αντίδραση

• Ο κούκος βγαίνει αλλά είναι μουγγός 

• Η επίγειος βασιλεία των ανυπόστατων, οι απομιμήσεις των ιδεών, των ήχων, των συνθέσεων, των οραμάτων, έχουν εκμηδενίσει την απεγνωσμένη προσπάθεια της ικεσίας των υψωμένων χεριών 

• Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο εξόδου απεφάνθησαν οι επίδοξοι παρατηρητές και οι εγκλωβισμένοι, απογοητευμένοι στάθηκαν γύρω από το τελευταίο επίδομα τροφής με τα μαχαιροπίρουνα ακονισμένα 

• Ένα κατάπιμα όλο κι όλο, να το χαζέψουν λιγάκι και μετά να κλείσουν τα ματάκια τους να ονειρευτούν το φαγοπότι και άντε πάλι απ την αρχή

• Μεγάλη η σύγχυση στο υπόλοιπο της ιστορίας και οι καθαρογραμμένες σειρές ξεπατικούρες της αληθοσύνης, ξεγυμνώνονται από την ταπεινή φλόγα ενός κεριού 

• Πήραν φωτιά οι καλαμιώνες που φράζαν τον ορίζοντα από την επιπολαιότητα του ανέμου και εκείνος βρήκε την αφορμή κι εφόρμησε κατάπιε τις μικρές αναπνοές και τα λουλουδάκια των γκρεμνών και του λιγοστού χώματος 

• κι απομείναν γυμνά τα πέτρινα, όγκοι αξεπέραστοι, πλάκωμα στην καρδιά

• Όταν τελειώσει η μπουκιά θα ξαμοληθούμε στις αλάνες να κλοτσήσουμε την ξεχασιά 

• Θα αλλοιώσουμε το σήμερα, να θυμηθούμε το χτες, να τρέξουμε κι όπου βγει

• Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο εξόδου 

• Μα ούτε εισόδου ούτε διόδου, γενικώς το δεύτερο συνθετικό απλά, ερμηνευτικά μοναχά δικαιολογεί την παρουσία του

• Στην ουσία η αποφώνηση είναι η ίδια. 

• Στο ρημαδιό με το μπόλικο γλαυκό πάνω και κάτω και τη μαυρίλα στη μέση

• Αρέσκονται όλοι να μπαίνουν με σχέδιο και να ψάχνουν μετά, την έξοδο, αναζητώντας το σχέδιο

• Μα η Αριάδνη προ πολλού έκρυψε το μίτο, το κουβάρι χάθηκε, θάφτηκε στο χώμα κι από πάνω μύκητες τεράστιοι φυτρώσαν κι απορρόφησαν την ανάσα του αγριολούλουδου

• Μόνο η σύγχυση απόμεινε, δαιμονισμένη, να κάνει τεράστιους πήδους και να σε κάνει να τρέχεις να κυνηγάς τις χαμένες σκέψεις σου

• Σαν τρελός με απλωμένα τα χέρια. Ένα βήμα, να κλείνεις το χέρι σφιχτά, να τ ανοίγεις να τη δεις και μέσα να μην υπάρχει τίποτα

• Και μετά ξανά το τρεχαλητό, ξανά το χούφτωμα και πάλι μ αδειανά τα χέρια, αποκαμωμένος από την προσπάθεια να βαριανασαίνεις και να αποσταίνεις σε μια στρόγγυλη πέτρα που κάποιος θα τη ξέχασε, για να ‘ναι αχρησιμοποίητη και μόνη της, σ αυτήν την άγονη έκταση με τους πελώριους παρασιτικούς οργανισμούς

• Και στις άκρες του κόσμου γυναίκες καμικάζι σκορπούν το θάνατο, πυρκαγιές απογυμνώνουν τη ζωή και το περιβάλλον εγκαταλελειμμένο αναρωτιέται αν υπάρχει ένα σχέδιο για να βρει την πόρτα

• Και εκεί που οι ερωτήσεις πηγαινοέρχονται χωρίς απάντηση

• Και ήσουν έτοιμος να βλαστημήσεις την ώρα και τη στιγμή 

• Θυμήθηκες τις τελευταίες κατάρες που σε μεγάλωσαν 

• Να βλέπεις κατάματα και να μην αντιδράς 

• Να ακούς προσεκτικά και να μην απαντάς 

• Να διαβάζεις και να μην γυρίζεις σελίδα και να χειροκροτάς όπου αλλάζει η παράγραφος 

• Στο λαμπερό της διεργασίας των νοητικών λειτουργιών, η παρουσία αυτής της μαύρης αράχνης με τα αγκαθωτά πόδια που άρχισε να ανεβαίνει αργά πάνω στο κορμί, έκανε τη ματιά να αποσυρθεί. 

• Ένα δυνατό χτύπημα και χιλιάδες αστεράκια ξέφυγαν από το αποκρουστικό σώμα 

• Μουσικούλες, πολλά ντιν νταν, νερά να τρέχουν, βουνά καταπράσινα, βαρκούλες να αρμενίζουν, λιμνούλες, δασάκια και ξέφωτα

• Σκέφτηκες μια σταλιά 

• Άει στο διάολο είπες 

• Κλότσησες μια πέτρα 

• Και αποφάσισες 

• Ότι είσαι θυμωμένος 

λοξός

loksos@gmail.com

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 5/02/2009

• Το δάκρυ, αποτέλεσμα των εξωτερικών και των εσωτερικών διαταράξεων, κλονίζει, ερμηνεύει και εκπροσωπεί τις περισσότερες φορές την εξωτερίκευση της αδυναμίας των διαδικασιών της λογικής, να υπεισέλθουν στην περιοχή του συναισθήματος. Μια εσχάτια εκδήλωση του πόνου, της αγανάκτησης, του έρωτα, του αδιεξόδου

• Το δάκρυ προκαλείται εν μέσω συγκινησιακών διαδρομών αυθορμήτως και πολλάκις τεχνηέντως 

• Συνοδεύεται από ήχους διακεκομμένους συρικτούς με παραμόρφωση του πρόσωπου και με μία ενστικτώδη άνοδο των χειρών στα βλέφαρα και ένα βίαιο τρίψιμο των καλυπτρών των οφθαλμών για την εκδίωξη των ξένων σωμάτων είτε αυτά είναι κάποια παιχνιδιάρικα χούσλα ή κάποια άτακτα υπόλοιπα ύλης, υγρά, στερεά και αέρια καμιά φορά, που εκτινάσσονται ή απελευθερώνονται με σκοπούς ανασταλτικούς και κατασταλτικούς, αν πρόκειται για απελευθέρωση μιας λανθάνουσας επιθετικότητας της ηλιθιότητας 

• Μηχανισμός άμυνας και επίθεσης στις παιδικές ηλικίες, αθώο όπλο επιβολής της επιθυμίας 

• Το γλειφιτζούρι περιμένει στην στολισμένη εξοχή του περιπτέρου χρωματιστό, φανταχτερό και η άρνηση της ενηλίκου μητρός συνοδευόμενη από ένα βίαιο τράνταγμα της χειρός και κατά συνέπεια και όλου του σώματος, επισύρει την ποινή του δακρύβρεχτου βασανισμού ενός περιπάτου σε μια πλατεία με κούνιες

• Κατασταλτικός μηχανισμός άμυνας των ενηλίκων προθέσεων, κατευθυνόμενο όπλο 

• Η περίφημη αυτή σταγόνα εμπεριέχει ορισμούς ανείπωτους και αντικαθιστά πάμπολλες φορές τις τακτοποιημένες λέξεις

• Κατά την εκδήλωσή της ακούγονται μάλλον ηχηρά επιχειρήματα ακαθορίστου περιεχομένου από φράσεις ικετευτικού χαρακτήρος έως και επιθετικού

• Τα τελευταία χρόνια δε, ακόμα και συνθηματικού 

• Το ύστερον είδος υγρής εκδήλωσης εμφανίσθηκε μετά την έκρηξη της τεχνολογίας και την εξάπλωση της αβελτερίας και συνήθως προκαλείται από συντελεστές διαφόρων εκπομπών 

• Και απαιτείται διά τούτο τράπεζα διαστημικού σχήματος επιφανείς συνδαιτυμόνες ραβδογράμματα και υψηλοφανή ρητορικά σχήματα

• Άνθρωποι των ενημερώσεων των τεχνών των γραμμάτων των πολιτικών ενασχολήσεων κομμένοι και ραμμένοι απο την ιδία κοπτοραπτού, μηχανάκια με δυο ρόδες, με λαιμοδέτας με επίφαση εκπεφυσημένη και αναλυτική διάθεση, η οποια αρκετές φορές προκαλεί παροδική μείωση της αντιλήψεως, εκτοξεύουν βοές θανατηφόρες σε ανυπεράσπιστους άμαχους πληθυσμούς 

• Η συστηματική προσέλευση των απόψεων επιφέρει και το ένα, το μοναδικό, το απροσπέλαστο, το αληθινό, αυτό που πρέπει να επιβληθεί στις υποδοχές των εναπομεινάντων εγκεφαλικών κυττάρων 

• Ευτυχώς που η παρουσία της δημοσκόπησης μιας ευτράπελης ευσώμου γυναικός και μάλιστα εκδιδόμενης, αποκαλύπτει πλήρως την εικόνα της χαμένης ευφυΐας 

• «Η άποψη των νέων συμπίπτει με την άποψη του ελληνικού λαού», αποφαίνεται η γλώσσα η λανθάνουσα και ουδείς σχολιάζει, γιατί ποτέ το αυτονόητον δεν επηρέασε την ηρεμία ενός βολεμένου οργανισμού

• Οι νέοι και οι άλλοι, δυο εκδηλώσεις σε ένα σώμα 

• Και το δείπνο συνεχίζεται αερολογώντας, με παιδικές ιστορίες πολιτικής ευκαμψίας, αστειάκια και εξυπνακισμούς από φωτισμένους διαχειριστές της μεθόδου

• «Συνάντησα μια σκεπτόμενη νεολαία», λέει ο υπουργός και μου έρχεται στο μυαλό μια τεράστια γλώσσα βοδινή με μπόλικη κόκκινη σάλτσα που είχα δει σε ένα πανηγύρι να τη σκυλεύουν κάποιοι ευκατάστατοι άνθρωποι των πόλεων με τρυφερά δάχτυλα και γλυκεία φωνή 

• Και να σου και η τέχνη να προσπαθεί να ξεχωρίσει συμμετέχοντας ως επιδόρπιον στην καταφανέστατη αυτή επίθεση των δακρυογόνων συμπερασμάτων

• Και στο καταστάλαγμα το αίτιον της καταστροφής πήρε το όνομα του δασκάλου, του αχρήματου, του ταπεινού του αγωνιζόμενου να επιμορφωθεί μονάχος του, σε μια έρημη χώρα που σφαδάζει από τη σοφιστεία των ρητόρων και την επικράτηση των βλημάτων, σε μια επικράτεια που η αξιολόγηση εξαρτάται από την συγγενική σχέση και το ταλέντο που έχει ο καθείς στην στάση της επικύψεως 

• Δάσκαλε που είχες να τον δεις απ τα κοντά τα παντελόνια και μπήκε στο εργαστήρι που ζωγράφιζες και είδες έναν ώριμο να σου χαλά τα χρώματα

• «Ποιος είναι» ακούστηκε η φωνή και μετά ένα βλέμμα διαπεραστικό, δυνατό 

• «Αυτά τα μάτια», «Γιωργάκη», είπες και ένα δάκρυ ξέφυγε και στάθηκε κάτω από τα μάτια σου. Ήταν από κείνα που δε πέφτουν ποτέ 

• Ένα δάκρυ που τον έκανε να κλάψει

• Η αξιολόγηση εμπεριέχει κανόνες που κάποιοι θα καθορίσουν και ο δάσκαλος οφείλει να ξεπερνά τα όρια των ορισμών και την εποχή του, να μην εξυπηρετεί το δίδαγμα αλλά να το υπερβαίνει. Μόρφωση χρειάζεται, άνοιγμα του νου, λευτεριά 

• Αυτή είναι η καλύτερη αξιολόγηση, εξοχότατοι 

• Σαν το δάκρυ εκείνο που δραπέτευσε από τα βλέφαρα του γέρο δάσκαλου

• Τοιουτοτρόπως λοιπόν, μεγαλοσχήμονες των εκπομπών, των δημοσκοπήσεων και των λοιπών μορφών, των τεχνών, των γραμμάτων και των θεατρικών συναγωγών 

• Έκλεισα το σιδερένιο κουτί και προσπάθησα να ξεφύγω 

• Καμπούριασα λίγο, κοίταξα τριγύρω κλεφτά και βγήκα

• Η δήλωση του άλλου, του δακρυβόλου υπουργού ήταν σαφής 

• «Οι αστυνομικοί είδαν ενα ψηλό» και πανικοβλήθηκαν

• Έσκυψα όσο μπορούσα να μη δίνω στόχο και προσπέρασα τους συγκεντρωμένους 

• Κάποιοι μιλάγαν για μια επίθεση σε ένα αστυνομικό τμήμα τα ξημερώματα, με τουφέκια και χειροβομβίδες 

• Ανασήκωσα το σακάκι μου, έδωσα μια περιστροφή στο περιλαίμιο βιαστικά και κατέληξα σε μια γέφυρα που χώριζε τη ζωή στα δυο 

• Από τη μια οι συνδαιτυμόνες, οι παρουσιαστές, η μεγαλαυχία κι απ την άλλη 

• Εκείνο το δάκρυ 

• Που ‘χε σταθεί μπροστά μου σα θεριό 

• Και με κάνει να κλαίω 

• Ακόμα και τώρα 

• Έσβησα την πρώτη εικόνα 

• Έγραψα την δεύτερη

• Και ξεκίνησα να συναντήσω

• Εκείνη τη σταγόνα που μου ‘λειπε 

λοξός

loksos@gmail.com

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 29/01/2009

• Στην κοιλάδα των λύκων 

• Τα χέρια πισθάγκωνα, το πρόσωπο ψηλά στον ουρανό, περήφανο, προσηλωμένο πάνω στους μάρτυρες της σκέψης του

• Θέλει να φοβηθεί αλλά δεν μπορεί.

• Σημάδια πόνου, έντονα, στερεοποιημένα δάκρυα, ιστορικά απομεινάρια της μνήμης 

• Λέξεις μουσικά αποστομωτικά εργαλεία, ένας βραχνός ήχος πουλιού, ένα αεράκι να κουνά ένα φύλλο και μερικά φαντάσματα στα χαμόκλαδα να κρυφοκοιτούν το γύρισμα της πρώτης πράξεως 

• Προτεταμένο το όπλο στο μέτωπο. Αντίκρυ ο Δράκος. 

• Στιγμή τελεσίδικη και το παρελθόν συντροφιά μοναδική φτιάχνει μια καινούργια σελίδα 

• Αντιμέτωπος με την κάννη, ανασκαλεύει στα βιβλία και βρίσκει τους γίγαντες τους νεφελοβάμονες 

• τα μάτια καρφωμένα στο σταύρωμα του βλέμματος του θεατρίνου 

• Απεγνωσμένη η προσπάθεια της επιβολής του φόβου. Η μνήμη υπερτερεί

• Και το απόπτυσμα της ζωής δαμάζει το θάνατο που καρφώνεται ανάμεσα στα μάτια

• Και η ομολογία κυνική, με παρουσιαστές και παρουσιάστριες, σε ένα διαφημιστικό απεικόνισμα της θηριωδίας 

• Και μια διαδοχή δολοφονική αποκαλύπτεται, ψύχραιμα, παραστατικά, όπως η διαφήμιση μιας σκόνης πλυντηρίου 

• Χαμόγελο, παρατεταμένο χέρι, ψυχοπαθής εξομολόγηση, παρανοϊκή προβολή τηλεοπτικής σειράς

• Και το όνομα ορισμός του φόβου του βουητού και του μνήματος, όνομα παγερό 

• Στην κοιλάδα των Λύκων 

• Παπάδες γιατροί δικηγόροι μηχανικοί εμπορεύονται την αρρώστια τους και χαμηλώνουν περισσότερο το βλέμμα μας

• Πρόσωπα του υπερώου της κοινωνίας, εγκληματίες ασθενείς, εξοντώνουν το παιχνίδι του γέλιου, των ερωτήσεων και του ανάλαφρου τρεξίματος πίσω από τους φράχτες. Τις παιδικές ζωγραφιές, την ομορφάδα, την ανεμελιά και φτιάχνουν εφιάλτες σιδερικά μιας ζωής, πιρούνια στο μυαλό, τρυπάνια στο σώμα, ιδρώτας στο ξύπνημα 

• Στην κοιλάδα των Λύκων 

• Ο κυβερνήτης εξαφανίστηκε πάλι 

• Ένας υπηρέτης του λαού με παραχαραγμένη μουσική υπόσταση, πρωταγωνιστεί και κατευθύνει το αδιέξοδο των υποσχέσεων 

• Οχήματα παντού, με μεγάλες, με μικρές, με βοηθητικές ρόδες

• Καταλαμβάνουν και περιμένουν την δικαίωση των αιτημάτων τους.

• Διαμορφωτές οι ίδιοι των διαδρομών τους, οργισμένοι για την επιλογή τους, σε μια φαντασμαγορική έξοδο αποσπούν την προσοχή των εκφωνητών, των αναλυτών και των λοιπών μεγαλοσχημόνων 

• Και το τέχνασμα ευκόλως κατανοητό από την Γεωργία της πρώτης της μικρής 

• Μερική ικανοποίηση και να η γρουσουζιά, η γκρίνια και η αποχώρηση των στρατευμάτων 

• Έτσι είναι οι μάχες θέλουν τεχνάσματα βαθύπλοκα, πολιορκητικές μηχανές και μια τηλεόραση

• Ελλάδα του Ομήρου και της ομηρείας 

• Με τους τριακοσίους και τους δυο προέδρους της δημοκρατίας

• Τον κανονικό και τον άλλον, 

• Έκείνον που τον λένε και πρωθυπουργό

• Στην κοιλάδα των Λύκων 

• Ο Τανχόιζερ προσπαθεί να διασπάσει το δίλημμα και η λαμπρότατη παράσταση συντροφεύτηκε με τα απαραίτητα εκθαμβωτικά σακάκια στις πρώτες σειρές, με γραμματιζούμενους ανθρώπους και ευρυμαθείς υπουργούς πρώην και νυν 

• Και μετά οι απαραίτητες δηλώσεις που αν έφταναν στα αυτιά του καβαλάρη τότε το σπαθί θα ‘χε πάρει φωτιά

• «Ήταν μια μεγάλη επιτυχία του Μέγαρου» και ανασηκώνεται το φρύδι από το προπαροξύτονο της γενικής και να το φάσκελο να προσγειώνεται στους πρώην αγωγούς των τεχνών και των γραμμάτων 

• Στις μεγάλες αίθουσες τα διλήμματα μπερδεύουν και εκθέτουν ανεπανόρθωτα

• Kαι στις μεγάλες συνοικίες τα δέντρα στήνονται στο εκτελεστικό απόσπασμα

• Kαι ο άρχων, πράσινων συναισθημάτων, ομολογεί ευθαρσώς 

• «Kόψαμε μόνο δώδεκα δέντρα»

• Kαι το «μόνο» ανοίγει την πληγή ακόμα περισσότερο

• Kι αυτά τι να γύρευαν άραγε στη μεση του δρόμου εκεί που οι μεγαλόπνοες ιδέες ικανοποιούν τις ανάγκες του τροχού και του σκυροδέματος 

• Στην κοιλάδα των Λύκων 

• Μια φυσαλλίδα έχασε το όνομα της 

• Αφέθηκε στην ηχομιμητική και αποσπάσθηκε 

• Μπουρμπουλήθρα έγινε, όνομα μιας κούκλας αστείας, με μεγάλη μύτη, πλατιά πόδια και μεγάλη κοιλιά 

• Σε ένα ποτήρι με γάργαρο νερό ένα κίτρινο καλαμάκι και η Γεωργία έχει κολλήσει το στοματάκι της και φυσάει 

• Κι η επιφάνεια αναταράσσεται και μικρές φουσκάλες αρχίζουν να γεννιούνται από το πάτο του γυαλιού να σπρώχνουν η μια την άλλη και να ανεβαίνουν μέχρι να ξεχειλίσουν 

• Κι όταν φτάνουν ψηλά, μένουν εκεί και κάνουν μια μεγάλη, η οποία απλώνεται και σβήνει τις άλλες, τις μικρές παράγωγες

• Και το παιχνίδι συνεχίζεται κι όταν αδειάζει το νερό, η κανάτα είναι δίπλα.

• Ένα χέρι δασύτριχο χοντρό γεμίζει το ποτήρι και κάπως έτσι παίζουν οι μικροί κι οι μεγάλοι στην Κοιλάδα των Λύκων 

• Φτιάχνοντας μπουρμπουλήθρες

• Ακούνε το θόρυβο και κάνουν λέξεις 

• Κι ακόμα αναρωτιέται εκείνη η κατακαημένη φυσαλλίδα πώς έχασε το όνομά της και από αρχόντισσα των κειμένων έγινε τώρα μια ξεπεσμένη ιστορία των υποκειμένων 

• Μια δυνατή φυσηξιά το νερό ξεχύθηκε

• Ο πάτος του ποτηριού άδειος γυμνός σαν κόλος φραγκόκοτας

• Στο δρόμο παρατεταγμένα τα δρεπανηφόρα 

• Απέναντι ένα πεύκο πολύχρονο, μόνο, με τα φύλα του και τα πουλιά του στολισμένο, στη μέση του δρόμου

• Ένας βρυχηθμός ξεχύθηκε, τα πουλιά έφυγαν, τα φύλα τρεμόπαιξαν, το σώμα έπεσε σηκώνοντας σκόνη

• Πλησιάσαν οι νεκροφόρες, φορτώσαν το σώμα

• Ο δρόμος γυμνός σκληρός τσιμεντένιος

• Το τελευταίο πεύκο του δρόμου 

• Δολοφονήθηκε από εισβολείς από άλλον πλανήτη

• Θα είναι η πρώτη είδηση αύριο στα δελτία ειδήσεων 

• Στην Κοιλάδα των Λύκων

λοξός

loksos@gmail.com

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 22/01/2009

• Η σκουριά τρώει το σίδερο και η αλλοίωση σαν σαράκι κατατρώγει το μυαλό, το εντελώς παρατημένο στη διαπλοκή του σημερινού, 

• Ακούω εμβρόντητος τις αναφορές και διαπλέκομαι αφού η σκέψη μου επηρεάζεται από την κακοφωνία των συμπερασμάτων 

• «Είμαι εδώ και στέκομαι ταπεινός μπροστά σας» δηλώνει ο τεσσαρακοστός τέταρτος παράλληλος και ο συνωστισμός προκαθορισμένος, γιορτινός, της πρώτης μέρας ενθουσιασμός, απλώνεται στις οθόνες των κατατρεγμένων και των απελπισμένων 

• και το πλήθος κατανοεί το λόγο των εγκαινίων και χειροκροτεί την απόδοση των ελπιδοφόρων τακτοποιημένων λέξεων, αγνοώντας την εξέλιξη της πολιτικής συνέχειας των λογυδρίων 

• και η ταπεινότητα γίνεται μια λέξη κοινότοπη, παγκοσμιοποιημένου ορισμού, για γερά νεύρα και στομάχια

• Όπου κι αν ξεχάσεις το μάτι σου ταπεινοί ηγέτες, ταπεινοί μπροστάρηδες με οράματα και παροράματα, φτιάχνουν αλυσίδες όλων των ειδών για κάθε χέρι και πόδι, για να φυγαδεύσουν την αντίδραση εκείνων που η όμορφη ζωή τους έκανε να βρίσκονται στην από κάτω σειρά της σκάλας

• Περασμένα μεσάνυχτα ξημερώνει Πέμπτη 

• Μια χοντρή με κοντή φούστα και ψηλά τακούνια με κόκκινο πρόστυχο στα χείλια και τσάντα μαύρη, κουνιστή και λυγιστή διέσχισε το πεζόδρομο 

• Στις συμβολές των παρτεριών, τα δοχεία των σκουπιδιών ξεχείλιζαν από ντροπή και στα παγκάκια κάποιοι νυκτοβάτες αναπολούσαν το χαμένο δρόμο

• Ένα αποτσίγαρο καιγόταν αφήνοντας μια κιτρινίλα στο πλακάκι και τα πρώτα αυτοκίνητα στενοχωρούσαν την γαλήνη της ξημερωσιάς 

• Το λεωφορείο σταμάτησε στη στάση και ένας επιβάτης κατέβηκε

• Δε ξεχώριζες τίποτα, το λιγοστό φως του φανοστάτη φώτιζε μοναχά τα μπούτια της χοντρής που μ ανεβασμένη τη φούστα έδινε στο πεζόδρομο την αρμόζουσα πληθωρικότητα 

• Ένας οδοκαθαριστής με το καροτσάκι να διασπά την μοναξιά του μικρού δρόμου μια σκούπα με απολήξεις μεταλλικές να μαζεύει τα φύλλα που είχαν ξεφύγει από τα φυτεμένα δέντρα

• Ένα μικρό τρανζίστορ και οι φωνές κάποιας πρωινής εκπομπής με εκφωνητές μες τη καλή χαρά να φωνάζουν να γελούν να ενημερώνουν και να ανταλλάσσουν παγωμένα ανέκδοτα 

• Πιωμένοι παρείσακτοι της ζωής, περαστικοί της στιγμής αδιάφοροι, ξεπερνούν τα όνειρα των υπολοίπων και διασχίζουν προσπαθώντας να μην ενοχλήσουν τον ασήμαντο πεζόδρομο

• Γάντια σκισμένα, βρακιά μπαλωμένα και σακάκια λερωμένα

• Ενότητα αδύναμη έρμαιο της αφαίρεσης

• Τα ρολά σιγά σιγά ανοίγουν και ο πρόλογος μιας μέρας σαν όλες τις άλλες αρχίζει να διαγράφεται

• Πιο κάτω ένας μπακάλης τακτοποιεί τα όσπρια στα τσουβάλια 

• Και ένας λαχειοπώλης ερωτοτροπεί με τα μανταλάκια 

• Στο πεζόδρομο το τρανζίστορ στο πλάι της χοντρής της κουνιστής της λυγιστής συνεχίζει να μεταδίδει τα αντιληπτά διά της ακοής εκθέματα της γρήγορης σκέψης 

• Το φως απλώθηκε και ο μικρός με τη πλάτη γεμάτη, μπαούλο ολόκληρο προχωρά βαριεστημένα

• Σε λίγο η στενωπός θα γεμίσει κόσμο

• Η χοντρή θα φύγει 

• Τα παγκάκια θα γεμίσουν με καθώς πρέπει τύπους, γραβατάδες με πλαστικά χαμόγελα, με εφημερίδες και κινητά να τρώνε σπανακόπιτα και να χαριεντίζονται κοιτάζοντας τη ματαιοδοξία τους

• Οι στάσεις γεμάτες και τα αυτοκίνητα μυρμήγκιασαν τις λεωφόρους

• Μια ταπεινότητα στέκεται παντού φορώντας κυριακάτικες αλλαξιές, σου τσιμπά το μάγουλο και σ αναγκάζει να την κοιτάξεις

• Η χοντρή άνοιξε το ξύλινο πορτάκι του πολυκαιρισμένου χαμόσπιτου

• Ξάπλωσε με ανοιχτά πόδια και χέρια στο μπορντό καναπέ έπιασε το ματσούκι που αλλάζει εικόνες στο μυαλό, άναψε ένα άφιλτρο, έβαλε και ένα δισκάκι απ αυτά των εφημερίδων στο ηχοβολειο 

• Έβγαλε το κορσέ της 

• Η πλαδαρότητα απελευθερώθηκε τα τακούνια πεταχτήκαν στο πάτωμα και οι κάλτσες μαζεύτηκαν στο μπράτσο του καναπέ

• Η κατσαρόλα στο πετρογκάζ έτοιμη, ένα κομμάτι κρέας, μια ντομάτα, ένα κρεμμύδι, ένα καρότο, μια σκελίδα σκόρδο, αλάτι, πιπέρι και λίγο λάδι απ το χωριό 

• Έβαλε μια ρόμπα να καλύψει την ευσαρκία και ετοίμασε έναν μέτριο 

• Η Σούλα θα φανεί σε λίγο

• Την παράτησε ο άντρας της, με ένα παιδί μέσα στην κοιλιά, ξελογιάστηκε με μια Ρουμάνα 

• Τώρα κάνει πιάτσα στο διπλανό σοκάκι 

• Θα βλέπαν μαζί την ορκωμοσία και θα σχολιάζαν τα πεπραγμένα 

• Μετά καμιά μπιρίμπα να περάσει η ώρα, να σκοτωθεί το βάσανο 

• Η πόρτα άνοιξε η Σούλα μπήκε

• Φιλιά εκατέρωθεν

• Η εκπομπή άρχισε

• Στέκομαι ταπεινός επαναλαμβάνει ο ηγέτης και οι λέξεις γίνονται ρουκέτες και πέφτουν σε σχολειά και νοσοκομεία

• Και η πολιτική μαυρόασπρη ή ασπρόμαυρη θα παραμείνει να εξαπατά τους ορισμούς

• Και τα δελτία της ενημέρωσης σε μεταδόσεις μαραθώνιες αναλύουν τη σοφία των λόγων του τεσσαρακοστού τετάρτου παραλλήλου 

• «Πόσο αληθινός ήταν» λέει η μια και «πόσο απλός» λέει ο άλλος και «πόσο άμεσος» ματαλέει η άλλη

• Και κουβέντα για τα σκοτωμένα μωρά για τις μανάδες που ακόμα κλαίνε για τη κόλαση που σπέρνουν και θερίζουν για τους άστεγους τους φτωχούς τους νιους που αναρωτιούνται γι’ αυτούς που έχουν ξεχάσει να ζουν 

• οι φωτισμένοι οι άσπροι, οι μαύροι, οι κίτρινοι, οι μεταμφιεσμένοι 

• Μακιγιαρισμένοι στα παρασκήνια για να βγουν στην παράσταση 

• Τα μάτια προσηλωμένα και οι μούτζες πάνε σύννεφο

• Σε λίγο θα πέσει για ύπνο 

• Η καριόλα θα υποδεχτεί το σακατεμένο κορμί και θα του φτιάξει χιλιάδες όμορφες εικόνες 

• Φανταχτερές, στολισμένες με λουλούδια απ το χωριό και μυρουδιές απ τα λαγκάδια που τρέχε όταν ήταν πιτσιρίκα

• Η καλύτερη της ήταν να κλείσει τα μάτια και να ξεχάσει

• Όσο μπορούσε 

• Ο θόρυβος του απορριμματοφόρου έγινε εντονότερος

• Οι κάδοι αναποδογυρίστηκαν

• Σε λίγο εξαφανίστηκε κι αυτός, αφήνοντας πίσω του το χωμάτινο δρόμο

• Το ξύλινο πορτάκι έκλεισε 

• Το χαμόγελο της χοντρής φωτίστηκε από το μικρό ροζ ηλεκτρικό φωτάκι

• Αποκοιμήθηκε 

• Αυτός συνέχιζε να στέκεται ταπεινά 

• Τα πλήθη παραληρούσαν 

• Στην αρχή 

• Στο τέλος 

• Μια οχλοβοή 

• Και ένα βλασφήμημα αίσχιστο 

• Γράφει το επιμύθιο της επευφημίας

• Σχεδόν πάντοτε 

λοξός

loksos@gmail.com

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 15/01/2009

• Μεσοχείμωνο, στο μήνα της Ήρας 

• Μεγάλες οι καταιγίδες αφήνουν τη σκέψη να ακροβατεί και το ακαθόριστο του παγωμένου ορίζοντα ν’ αφήνει τα ίχνη του πάνω στη συναγωγή 

• Η ένταση αποκλείει τη σκέψη από το προκαθορισμένο και το άναρθρο του λόγου ευνοεί το ακαταλόγιστο

• Κάτω από την ελιά την πολύχρονη 

• Συγκεντρωμένοι παρείσακτοι, του δρόμου εικόνες, με τα χέρια χαμηλά και με μιας ψηλά, προψάλματα συνθέσεων μεταμεσονύχτιων, αλόγιστων καταραμένων ποιητών, με γόους και αργές κινήσεις, επισυνάπτουν στην νύχτα τους αποδέκτες της συνεπαγωγής 

• Λίγο φως και στο τελείωμα του φευγιού του φεγγαριού, φάνταξε κατάψυχρο, ακονισμένο

• Ένα τεράστιο μαχαίρι 

• Που σηκώθηκε και καρφώθηκε στα πλευρά της μισοκοιμισμένης γυναίκας 

• Ένα τίναγμα, ένα ξάφνιασμα και ένα ημίκλειστο φθέγμα.

• Επιβλητικό προμύθιο πόνου

• Ένας ρόγχος και ενα παραπονιάρικο συνοδευτικό αλύχτισμα στο κεφαλόσκαλο

• Μια γυναίκα μόνη εγκαταλελειμμένη, απομόναχη, αβοήθητη, ξαπλωμένη εδώ και αιώνες στα πορνοστάσια των αγωγών, ψυχανεμίζεται το μοιρόγραφτο

• Ρακένδυτη μεγαλοστομία η μαχαιριά, πρόσκληση στον απόηχο, στο ξεχασμένο 

• ‘Ένα θηριώδες πολύτομο ιστορικό καταρρακωμένο 

• Η αρχαία γραφή μελαγχολική 

• Ψυχορράγημα του συλλογισμού, με τις πέντε μπλε και τις τέσσερις λευκές γραμμές και ένα λευκό γολγοθά αποστασιοποιημένο ανάμεσα στους παραβάτες 

• Ενα μετά, παρατημένο στο συμπέρασμα, να αδημονεί για την επικράτηση των απαντήσεων 

• Μα κι εκείνες πήραν το δρόμο τους αγνοώντας τους κανόνες των σχημάτων της αντιγραφής του προσδιορισμένου

• Αποσβολωμένο τοπίο, με το άναυδο να πρωτοστατεί

• Προφήτης δεινών στις κορυφογραμμές της ενόρασης 

• Και οι Κασσάνδρες στις γωνιές με κρυμμένα στόματα να προσπαθούν να φωνάξουν τις επόμενες λέξεις για να φτιάξουν τα συνθέματα τα απροσχημάτιστα

• Μα το δυσοίωνον επικρατεί 

• Εφιαλτικά τα ευρήματα της φονουργίας στους λιμένες με τα πτώματα

• και τα καλώδια περασμένα στις καταλήξεις της κίνησης συσσωρευτές εκδίκησης σε ένα βυθό τερατώδη 

• και στις εξοχές οι πιστολάδες μετατρέπουν το σήμερα σε χτες και ο φόβος κουρνιάζει στο σβέρκο όταν η πλάτη γυρίζει

• Δυο κόσμοι σ’ ένα κόσμο μέσα, πολυλογάδες ευκατάστατοι, πολιτικάντηδες κωμικών σειρών, λυτρωτές των κρίσεων γραφιάδες ασήμαντοι, αναλυτές της απλοϊκότητας, ομαδοποιημένη ανατριχίλα 

• Αδίστακτοι μιλούν για τους αδίστακτους, σε στήλες πολυσήμαντες πολιτικές και φωνογράφοι εξιστορούν τα καθέκαστα με τις πένες τεντωμένες για να φαίνεται το επίγραμμα 

• Και στα ανάκλιντρα, δάχτυλα τεντωμένα ανοιχτά επιβραβεύουν τα ρήματα

• Και στα μικρά νησάκια οι γλάροι αγωνίζονται για το βράχο τους 

• Μοναχοί, λευκοί, αγνοί, υπερασπίζονται τον εναέριο χώρο της ζωής τους 

• Και στα υπόλοιπα των γραμμών οι απαγωγές μοιάζουν να γίνονται καθημερινότητα 

• Επικράτεια κατασπαραγμένη, βουτηγμένη στο τίποτα διανθισμένη με προσωπεία που αλλάζουν σώματα και φράσεις βομβύκια που παραπλανούν το εννοούμενο 

• και η ντροπή δραπετεύει μαζί με το κόκκινο αφήνοντας το ανερυθρίαστο να συντονίζει την ατμόσφαιρα 

• Ερείπια Χώρα

• Του βάλλω και του καταβάλλω 

• Της δίνης και της οδύνης 

• Του σχηματισμού και του ανασχηματισμού

• Του γέλωτος του χλευασμού και του οδυρμού 

• Ξεχασμένη Πολιτεία 

• Χώρα του επιλόγου

• Στο μήνα της ‘Ήρας, τα φεγγάρια είναι σκοτεινά 

• Και τα νεφελώματα σκεπάζουν τις ψηλές ακακίες 

• Μερικά απρόσμενα περιστατικά φτιάχνουν τις ιστορίες τις χειμωνιάτικες 

• Και μερικές μικρές σημειώσεις παρατημένες σε κάνουν να αναπολείς το χαμένο χρόνο

• Ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλιών φανερώνει την ηλίθια αισιοδοξία σου

• Τα ποδοβολητά του αλόγων αποσπούν την προσοχή στα έρημα πρωινά, στις έρημες χώρες 

• Κι όμως 

• Οι γλάροι στους βράχους θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν τα καταδιωκτικά

• Και ο γέρο ψαράς θα τινάζει τα δίχτυα του 

• εκεί που η θάλασσα ακόμα μπορεί να ναι αφρισμένη

• Μια παλιά φωτογραφία για ταυτότητα φανερώθηκε 

• Και ένα ξεχασμένο λουλούδι ανάμεσα σε κάποια φύλλα χαρτιού μοσχοβόλησε

• Γέρασες μάνα και μ’ άφησες και εμένα να γεράσω

• Φώναξε ο μεσόκοπος 

• Κλείνοντας το συρτάρι 

• Μεσοχείμωνο!

λοξός

loksos@gmail.com

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 08/01/2009

• Πόσο θύμωσες θάλασσα αλμυρή, θάλασσα μακρινή, θάλασσα καβαλάρισσα, αειγένητη θεά με τα ξέπλεκα μαλλιά 

• Ερωτευμένη με τους βράχους και τις μαυρομάτες αραχνιές τις φοβέρες τις γεροντικές τους θρύλους και τους πόθους τους αντικρινούς και τις λιακάδες τις αλλόκοτες, τις διαθέσεις και τις ομορφιές των αλόγιστων και των παντοτινών εραστών και νοσταλγών 

• Στο κρηπίδωμα, στον κατάπλου, στο νησί του Βοριά 

• Διασκευασίες ξύλινες, φτιαγμένες με φροντίδα ιερή με έμβολα μπρούντζινα γυαλισμένα να κρατούν στο περιθώριο το εγκόσμιο και ένα κόκκινο σκοινί να περικλείει την επισημότητα του υπερκόσμιου 

• Και φθόγγοι μουσικοί ακολουθίες αλλοτινές με αγγέλους με χαμογελαστά πρόσωπα επισημότητα και τυπικότητα και μπροστά νεαροί παρατεταγμένοι, ημίγυμνοι ονειροπόλοι αψηφώντας το παγωμένο στοιχειό, που έδινε στην ωδή το μεγαλείο του χάσματος, έτοιμοι να διακόψουν την συνοχή του υγρού, ακίνητοι αγιογράφοι, περίμεναν 

• Και το χρώμα του νερού ξάνοιξε την ώρα που το σύμβολο άγγιξε την υγρή επιφάνεια και τα πετεινά του ουρανού εσιώπησαν στην ικεσία των θνητών που μαζεμένοι στη δέηση κατέθεταν την αναμονή στην δικαιοδοσία του Θείου

• Θεοφάνια και φανερώνεται η διακοπή του στερεώματος και το πνεύμα διακρίνεται στο βάθος του χάσματος στο περιθώριο του ουρανού, αδύναμο να επέμβει στο χειμωνιάτικο τελετουργικό

• Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε και ο ψαλμός αναδύεται και το πτερύγισμα δημιουργεί την εικόνα της κλαυθμονής. 

• Πρόλογος η προσευχή, σύντομο μουρμουρητό, πονεμένο άγγιγμα του χεριού σε μια πεταλούδα και πάνω στη σκόνη που ξέφευγε απ τις χρωματιστές φτερούγες, στο φως, στη λέξη που έβγαζε τα σωθικά της εκείνη την ώρα, μια περιστέρα έκλαιγε τη ζωή ανεβασμένη σε ένα κλαδί χωρίς φυλλωσιά 

• Και τα κορμιά σκίζουν το νερό κι ο Σταυρός στα παιδικά χέρια τρόπαιο ελπίδας ανυψώνεται και βγαίνει από το κύμα προκαλώντας το μακρόσυρτο φωνήεν το φυλαγμένο καλά. 

• Και στο κατόπι ένα σταυροκόπημα και μια χαρά ανυπέρβλητη μια ευλογία μοναδική, θεϊκής φύσεως γνώρισμα 

• Η αποκαθήλωση της λεπτομέρειας η αποκάλυψη της ραψωδίας 

• Κι οι θεατρίνοι της ζωής ενδεδυμένοι με το υψηλοφανές του εφήμερου αποπροσανατολίζουν τη στιγμή που θέλω να ρουφήξω, την παρουσία μου που θέλω να τονίσω, τη γραφή που θέλω να αφήσω σε ένα μικρό χαρτί, που μου πέταξε ο θεός την ώρα που γεννήθηκα

• Και μια παρέα μαζεμένη στο μικρό καφενέ το χαμηλοτάβανο με το γιορταστικό όνομα και τα μαρμάρινα τραπέζια 

• Με το τραγούδι να γίνεται εξεικόνισμα πόνου και χαράς και πείραγμα σκωπτικό, σαρκασμός της πραγματικότητας και πανδαισία άναρχου λόγου, με τρυφερότητα και αγριάδα, ένα πρωτοφανές κάλεσμα του φευγιού, ένα αναγκαίο εικονίδιο στο συναπάντημα της νοσταλγίας και της μικρής εκείνης που απέναντι βγάζει εκείνο τον ήχο που μοιάζει με φυσαρμόνικα 

• Και η επανάληψη φανερώνεται και γιγαντώνει την ουσία του λόγου, μαχαίρι γίνεται και επιβεβαιώνει το αληθινό της διολίσθησης των αισθήσεων 

• Και στον παραλογισμό, στις όχθες του μίσους, ομάδες με λανθασμένη κατανόηση, αφαιρούν από το δρόδημα τη συνέχεια, ενισχύοντας την ασυδοσία του μεγαλοσθενούς

• Και το μουγκρητό διαχέεται και η μορφή του ρίγους μεταμφιέζεται 

• Τρόμε, τύραννε πολυμορφικέ, σε αναγνωρίζω 

• Να τριγυρνάς, να ανθρωποκτονείς και να κατατοπίζεις το θάνατο 

• Στα σχολειά με τα πρώτα γράμματα και στους αριθμούς τους μονοψήφιους στα σπάργανα της αναπνοής και στις ερωτήσεις τις αναπάντητες 

• Και φεύγουν τα ερωτηματικά και σκαρφαλώνουν στα μάτια τα μωρουδίστικα και ανακατεύονται με το κλάμα και σχηματάκια μαυρόασπρα στα μάγουλα και μικρά μονοπάτια με αίμα και ανασαιμιές πρωτόβγαλτες, σταυροί σκούροι, ένα τοπίο καταραμένο θανατερό και ανερμήνευτο

• Και συνεχίζει να μονολογεί ο ηλίθιος παγιδευμένος στο χαμόγελο που του πέταξαν στα δόντια

• Απεγνωσμένα ανέπνευσα και αγνόησα το κοντινό πλάνο που με πλησίαζε για να με εντάξει στην εικόνα 

• Άπλωσα το χέρι σ’ εκείνο το πούπουλο που ξέφυγε από κείνο το περιστέρι που ‘φυγε απ τα χέρια του παππά και κατέβαινε αργά απ τον ανοιγμένο ουρανό

• Ανέσυρα το βλέμμα και καρφώθηκα ανάμεσα στις αποστάσεις 

• Κοίταξα ολόγυρα να δω αν βλέπει κανείς 

• Στο επίγειον χειραψίες και χρόνια πολλά υποκλίσεις και λεκτικές κοινοτοπίες, μειδιάματα και οδοντοστοιχίες, γυαλισμένα λουστρίνια και σακάκια σταυρωτά, μια επαρχιακή αντίληψη του μηχανισμού της αποκάλυψης 

• Έκρυψα στο χέρι μου το πούπουλο 

• Και κοίταξα στην άκρη του λιμανιού 

• Εκεί που ένας γλάρος κατάλευκος και δυο τρεις σπουργίτες μια γλάστρα μισοσπασμένη και μια σαρδελιά γειρτή αλλα ανθισμένη με σταλαγματιές από τον αγιασμό της βροχής στα πράσινα φύλλα και ένα κύμα γλυκό να λειτουργά την άγια εκείνη ώρα, την πεταξιά του ακαπήλευτου του καθαρού του ωραιόθεου

• Άφησα το πούπουλο ανάμεσα και μια μοσχοβολιά βασιλικού ξεπετάχτηκε και μια ακτίνα έλαμψε και μια γιορτή αλλιώτικη χωρίς φανφάρες άρχισε να δίνει στην άκρη της προβλήτας εκείνο το φως το ανοιξιάτικο 

• Κοίταξα γύρω μου ξανά

• Μονο κάποιες γυρισμένες πλάτες 

• Απόλαυσα την σιωπή και τη γλυκιά μοναδικότητα

• Το λιμάνι άδειασε 

• Η τελετουργία τέλειωσε, η πομπή απεσύρθη 

• Και στη γη της επαγγελίας τα μολύβια δοξολογούν και ασχημονούν και οι σφαίρες στις συνοικίες υπηρετούν τους ξύλινους λόγους και εξυπηρετούν αυτούς που καταφρονούν την ελπίδα

• Υποκλίθηκα στο πούπουλο, στο σπασμένο λουλούδι, στο γλάρο τον τελετάρχη και αποχώρησα από το απεικόνισμα 

• Μπροστά μου η μπάντα σε τριάδες 

• Χανόταν στη στροφή αφήνοντας το εμβατήριο να σβήνει στη σκέψη μου την καθηλωμένη στην ομορφιά της απουσίας 

• Κοίταξα στα πόδια μου 

• Στην κορυφή μια λάσπη 

• Έσκυψα με ένα μαντίλι

• Κι έβγαλα όση μπόρεσα 

• Η νησιώτισσα στον εξώστη με το θυμιατό μνημόνευε τα σύννεφα και ξόρκιζε τις σφαίρες

• Πανικόβλητος επιτάχυνα 

• Αφήνοντας πίσω μου 

• Τη γιορτή 

• Και τη σιωπή των επιφανών για τα χαμένα χαμόγελα 

• Άνοιξα τη πόρτα και μπήκα

• Το καφενείο ήταν γεμάτο 

• Από σκιές κάτισχνες κατάστυγνες πενθαλέες 

• Στο βάθος της γραμμής ο οινοπλάνητος μουσουργεί δίνοντας στη σιωπή το χαστούκι που χρειαζόταν

• Άφησα το βλέμμα μου να χαθεί στο μπουρί της σόμπας

• Μια γουλιά ρακή παρατημένη στα χείλια 

• Κράτησα λίγο το γυαλί και μετά το εγκατέλειψα για να γίνει σύνθεση στην απλωσιά της σκέψης 

• Άφησα το σήμερα να επιβληθεί 

• Ανάμεσα στους Αγίους 

• Και αφαιρέθηκα στην επανάληψη του στίχου 

λοξός

loksos@gmail.com