· «Κυρία, θέλω να γράψουμε ένα παραμύθι που να μην έχει καλό τέλος. Γιατί με στενοχωρεί πολύ, που όλα τα παραμύθια έχουν καλό τέλος»
· Η μικρούλα στύλωσε τη ματιά της , άφησε την ανάσα της να συνοδεύσει την έκφραση και κοίταξε τη δασκάλα της που φάνταζε μπροστά απ’ το μαυροπίνακα, σαν Παντάνασσα!
· Η δασκάλα έφτιαχνε πάντα παραμύθια, που ‘χαν καλό τέλος!
· Καμιά φορά όμως τα παραμύθια όταν θέλουν, αντιστέκονται στο προκαθορισμένο!
· Τραβάνε τη δικιά τους πορεία και φτιάχνουν το δικό τους επίλογο.
· Η υγρασία κυριάρχησε στην δωρική μορφή και το αναπάντητο για μια ακόμη φορά εμπεδώθηκε στο χώρημα
· Η μοναξιά του παραμυθιού!
· Η μοναξιά του αναπάντητου!
· Η ψευδαίσθηση που ενοχλεί, που διακόπτει την πορεία της πραγματικότητας!
· Και ενώ ο ήλιος ανήρχετο εν τω στερεώματι
· Τα μουγκανητά των βοοειδών συνεχίζουν να διαπραγματεύονται την ιστορία
· Κι αντί να ΄ναι μέσα στη χούφτα τους, διαπιστευτήριο χαρτί η κληρονομιά μας, οι πανικόβλητες φωνές έχουν μετατρέψει την υπεροχή σε υποχώρηση
· Ένα δάκρυ βγαλμένο απ τη Γλώσσα είναι αρκετό
· Για να αποστομώσει την αβελτηρία των μεταποιητών!
· Πάρτε δυο μάρμαρα, δυο επιγραφές
· Και δυο χειλάκια παιδίσκης
· Στήστε τα μάρμαρα
· Και κάντε ανάγνωση
· Μια φωνή θα ακουστεί
· Φτιάξτε ένα κουτί ιστορικής μνήμης
· Αφήστε να ακουστούν οι δηλώσεις των σλαβόφωνων και διαπραγματευτείτε
· Κι αν το παραμύθι είναι με ποιο τρόπο θα ασελγήσουν για μια ακόμα φορά πάνω στο σώμα της γηραιάς.
· Τότε βγείτε έξω και πέστε το!
· Φωνάξτε μας
· Βγάλτε μας στο δρόμο
· Να ξεφωνήσουμε μαζί γι’ αυτό που μας μάθαν οι γιαγιάδες μας
· Για τα γαμημένα τα μάρμαρα!
· Που κάθονται κάτω απ τον Ήλιο!
· Και που ρε γαμώτο ξέρω και τα διαβάζω!
· Ξέρω να τα διαβάζω, χωρίς να τα καταλαβαίνω!
· Γιατί κανείς δε μ’ έμαθε!
· Και έχουμε μείνει μοναχοί να προσπαθούμε να εμπεδώσουμε με ποιον τρόπο η ιστορία εκδικείται όταν δεν προστατεύεται
· Μεγαλώσαμε μαζί της μπροστά στο τζάκι
· Τις βάλαμε φορεσιές με όνειρα
· Με τις ιστορικές αναδρομές καλύπταμε όλη την κατάντια της καθημερινότητάς μας, την εξαθλίωση του νου μας!
· Νιώθω Μακεδόνας, δηλώνει ο Σλάβος δημοσιογράφος στον Αντένα
· Αλλά, μπορείτε να νιώθετε κι εσείς!
· Δεν είχε αντίρρηση!
· Α! Ευχαριστούμε πολύ που μας το επιτρέπετε!
· Και το χαμόγελο του ήταν απλοϊκό όπως και η τοποθέτηση του!
· Και τα απλοϊκά γίνονται πιστευτά, έχουν μια αθωότητα
· Η ηλιθιότητα διαθέτει μια αγνότητα
· Είναι πρωτόλεια, αρχέγονη και πειστική
· Πείθει τους πολυπράγμονες
· Που προσπαθούν να δουν το δικαίωμα της επιλογής μονομερώς.
· Κι ακόμα δεν έχουμε αρχίσει!
· Ένα νεύμα λένε των ανθρώπων του πλούτου που διαφεντεύουν στη γειτονική χώρα και οι παλληκαρισμοί πάνε περίπατο
· Χρειάζεται περηφάνια όμως, σ’ αυτόν που κατέχει, γνώση και χαρισματικότητα
· Δε βαριέσαι!
· Μονολογεί μασουλώντας αυτό το τυλιχτό, με «απ’ όλα» ο αντιαισθητικά ιδρωμένος νεόπλουτος
· Ο Ελληναράς, ο άνθρωπος ψίθυρος
· Μα η ζωή μας είναι ο Ψινακης και η άποψη μας διαμορφώνεται πια στα τσαντίρια του μεσημεριού
· Στα μπουζουκομάγαζα, κάτω απ’ τους ήχους του τσιφτετελιού.
· Που να βρεθεί χώρος για παραμύθια!
· Κι όταν το όνειρο που διαμορφώνεται, είναι το καλοκαιρινό μυκονιάτικο σοκάκι και οι γνωριμίες με τους αργόσχολους της σκέψης.
· Τότε τι περιμένεις?
· Όταν τα Cayenne σχηματοποιούν τον πόθο και η Αράχοβα έχει γίνει ο απώτερος σκοπός του χειμωνιάτικου απογεύματος.
· Όταν για να σε ερωτευθούν πια, πρέπει να δουν τα συνοδευτικά της υπεροχής!
· Όταν τα μυστκά λόγια δεν αγγίζουν πια την χαριτόβρυτη, που περιστρέφεται κάτω απ το σύννεφο, λικνιζόμενη ασθμαίνοντας στους ρυθμούς του ψεύτικου, του πρόσκαιρου και ακατανόητου ναρκισσισμού.
· Κι αναρωτιέται συνεχώς βγάζοντας επιφωνηματικές κραυγές όταν ο μηχανισμός κατανόησης την αιφνιδιάζει.
· Τότε τι περιμένεις?
· Να ναι ελληνική η Μακεδονία?
· Ποιος νοιάζεται? Καημένε!
· Η Ελλάδα της ρόδας, του πλούτου, του κατ’ επίφασιν
· Η Ελλάδα της πενιάς!
· Της απρονοησίας και της ανοησίας.
· Η Ελλάδα της απέραντης μαλακίας!
· Η δικιά μας Ελλάδα!
· Ας γίνει μια δημοσκόπηση αξιών!
· Τότε θα ξεθωριάσουν κι οι εναπομείνασες ελπίδες θα γελάσουν ακόμα κι οι απαντήσεις
· Θα βγουν τα όνειρα των συμβασιούχων και οι επιδιώξεις τους
· Και στην Παλαιστίνη σφάζονται!
· Σφάζονται συνεχώς!
· Μα ξαναγεννιούνται!
· Εκεί η ιστορία δεν αφήνει περιθώριο αμνησίας
· Η δασκάλα κοίταξε το ρολόι της.
· Σε λίγο θα κτυπούσε το κουδούνι!
· Ναι αλλά αν φτιάξουμε ένα παραμύθι χωρίς καλό τέλος πως θα φτιάξουμε και το όνειρο
· Πώς θα βάλουμε έναν Ήλιο , μια βαρκούλα ,μια θάλασσα ένα γλάρο να πετά!
· Ένα κυματάκι !
· Δε θα ΄ναι παραμύθι !
· Θα ‘ναι γεμάτο δάκρυ και βαριές ανάσες!
· Και δεν είναι ωραίο τουλάχιστον τα παραμύθια να ‘ναι γεμάτα δάκρυα και βαριές ανάσες!
· Ναι κυρία, τουλάχιστον τα παραμύθια ας μην έχουν δάκρυα, ας μην είναι λυπημένα!
· Ντριν! Ντριν!
λοξός
loksos@gmail.com
Αναρτήσεις
