Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

·      Η βροχή προσπάθησε να αποσυντονίσει την έλευση της μοναδικής ψευδαίσθησης που κάθε χρόνο με ιεροτελεστία προσπαθεί να επιδιορθώσει το αδιάσειστο επιχείρημα του αυτονόητου

·      Η μεγάλη σαρακοστή κατέληξε στην εβδομάδα των παθών και εκείνη στο βράδυ του Σαββάτου

·      Χριστός ανέστη και η έκρηξη των πυροτεχνημάτων εκμηδένισε για λίγο την αντίρρηση της κολάσεως   για την έλευση του μεγαλειώδους

·     Οι αποστάσεις μεταξύ του Θείου και του καθημερινού φαντάζουν εξουθενωμένες μόνο για μια νύχτα

·      Μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους

·      Το Θειον επιβιώνει με τις ικεσίες του καθημερινού

·      Και το καθημερινό συνωστίζεται στις αγορές για να  εξοικονομήσει την διαδρομή που του χάραξαν

·      Αλ Μούνια, Αλ Μούνια

·     Το άρθρο και το παράτονο σε μια σαρκαστική προσέγγιση της πραγματικότητας

·      Αλ Μούνια λοιπόν κι ο Θεός βοηθός

·      Αν και η επίκληση είναι αδύνατον πλέον να διαπεράσει τα δώματα και να φτάσει στα υπερώα

·      Μου κάναν εντύπωση πολύ οι φλόγες των κεριών που χρωμάτιζαν τη σεμνή τελετή.

·      Είχαν μιαν απρόσμενη κλίση προς τα πλάγια

·      Ολίγον απόκοσμη

·      Ολίγον μελαγχολική

·      Η ζωγραφιά του κόκκινου, ο θόρυβος της συγκρούσεως  που έκανε τα τσόφλια να αναζητούν τις ρωγμές και τα επιφωνήματα.

·      Όμορφες εικόνες, ακίνητες

·      Και την ώρα του φιλιού σουρωμένα τα χείλια αναζητούν  τρυφερές γωνιές για να αποσύρουν για λίγο τη θλίψη και να φτιάξουν μικρές σταλαγματιές παρουσίας 

·      Κι απέναντι δυο πόδια διπλωμένα αναζητούν την υγρασία του επίγειου

·      Δημιουργώντας χάσματα ερωτικά πολύπλοκα μαγικά

·      Οι σταγόνες χοντρές βίαιες μαστιγώνουν με απίστευτη λύσσα την παραβίαση της λογικής

·      Ψαλμωδίες τα περιθώρια της μνήμης

·      Αναπολούν το τελετουργικό της μοναδικότητας της στιγμής

·      Οι φωνές υψώνονται και το «εκ νεκρών» θαρρείς ακούγεται πιο δυνατά 

·      Χριστός Ανέστη του λες

·      Και εκείνος απαντά, «επίσης»

·      Κι ο εγκέφαλος κατακρημνίζεται στα Τάρταρα

·      Και ξεπηδούν τα τέρατα να καταβροχθίσουν το κηρύκευμα

·      Κι αυτό αφήνεται στη βορά αδύναμο να προστατεύσει την υπόσταση του

·      Το μαστίγωμα συνεχίζεται

·      Οι ουρανοί δεν έχουν άλλο τρόπο να διαμαρτυρηθούν

·      Υποδέχονται το πεπραγμένο και αποβάλουν την οργή τους κάνοντας τα μικρά μαμούνια να τρέχουν να κρυφτούν

·      Κουβαλώντας την πραμάτεια που τους έδωσε το λειτουργικό τυπικό

·      Τα μαμούνια με τις φλόγες στα χέρια εγκαταλείπουν εν πανικώ την διαδικασία της υπερβατικότητας για να βοσκήσουν

·      Τροφές υγρές μασκαρεμένες

·      Εκ της παραδόσεως προερχόμενες.

·      Και μετά, παραδομένοι στην ακολασία της λαιμαργίας

·      Κατευθυνόμενοι άρχοντες θα αρχίσουν τους χορούς τα τραγούδια τις παλληκαριές και τις ασήμαντες συνευρέσεις

·      Και η αποσύνθεση θα αρπάξει τις εναπομείνασες έννοιες που σφαδάζουν στο λασπωμένο χώμα αδιαφορώντας για τις διαμαρτυρίες των ερασιτεχνών παρατηρητών

·      Ο ποιητής που συνάντησα  χτες στο μικρό βράχο περίμενε εναγωνίως να φανερωθεί στο βάθος του ορίζοντα εκείνη η βάρκα που έσερνε εκείνο το απερίγραπτο τοπίο με τα χαρούμενα χρώματα που είχε ονειρευτεί.

·      Με τη διακριτική  σύνοδο  των επουράνιων  φωνών να συντονίζει την ανάσα του βαρκάρη και με εκείνη τη κίτρινη λεπτομέρεια, πινελιά που μοιάζε με δίχτυ, και έδινε τόση   απίστευτη μοναξιά  στην εικόνα

·      Η βάρκα δεν φάνηκε ποτέ κι ο ποιητής ξεχάστηκε στο Βράχο

·      Να περιμένει

·      Κι εκείνη η προσμονή έμοιαζε να ‘ναι σαν εκείνο το σήκωμα των χεριών στον Ουρανό όταν έρχεται εκείνος ο αναστεναγμός του τελευταίου δρόμου

·      Οι καμπάνες συνεχίζουν το ηχητικό παραλήρημα και ο οίνος ρέει άφθονος δημιουργώντας δισταγμούς και παύσεις

·      Οι λαρυγγισμοί ξεφεύγουν από το μέτρο και καταντούν κρωγμοί κοράκων

·      Τα ποτήρια υψώνονται ικέτες του ακατανόητου

·      Τα χαμηλά ντρέπονται να εξουσιάσουν

·      Και τα υψηλά μονολογούν την βαναυσότητα τους

·      Οι συνευρισκόμενοι απολογούνται αναμασώντας την κατ’ επιφασιν ευημερία

·      Αναδιαρθρώνοντας στα μικρά διαλείμματα της ευωχίας τις μικρές σκέψεις

·      Μέσα στους ορισμούς αφημένη η υγρασία φτιάχνει τη γεωμετρία

·      Τα σχήματα διαμορφώνονται παρασύροντας το φαντασιακό  σε ακατάλληλους περιπάτους

·      Αδιαφορώντας 

·      Για τα επίμονα βλέμματα των σαρκοβόρων

·      Η πόρτα έκλεισε με δύναμη και η εικόνα κρύφτηκε

·      Ο Βράχος απόμεινε μονάχος

·      Και η οποιαδήποτε ζωγραφιά φάνταζε πια σαν μια ατέλειωτη νύχτα

·      Οι Κουρούνες συνέχισαν αυτή τη χασμωδία που περόνιαζε τα κόκκαλα και οι στιγμές ανακάθισαν

·      Και εσύ συνεχίζεις προσπαθώντας να ανακαλύψεις τον επίλογο τον αναγκαίο

·      Έναν επίλογο φαντασμένο

·      Που θα επισκιάσει τα υπόλοιπα μέρη της αφήγησης

·      «Πες μου μια όμορφη πρόταση να σου πω μια άλλη»

·      Λέγαμε μικροί

·      Και η έκθεση των συναισθημάτων απλωνόταν στη σελίδα κάνοντας την να γεμίζει μυρουδιές χρώματα κι ανάσες

·      Τώρα οι επίλογοι, απαύγασμα κοινοτοπίας κατάντησαν

·      Φεύγω

·      Η ώρα πέρασε

·      Χαμήλωσε λίγο το βλέμμα σου

·      Άγγιξε με

·      Και γράψε όποιον επίλογο θέλεις

·      Εγώ θα τον διαβάσω!

λοξός

loksos@gmail.com

 

 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ότι πιο εμετικό έχω διαβάσει, ένας βέβηλος που προσπαθεί να μετατρέψει το άρρητο σε ρητο...κοινώς Θεός να μας φυλάει!