ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 12/02/2009

• Τον κοίταξα στα μούτρα 

• Ανάμεσα, εκεί που συναντιούνται τα φρύδια, εκεί που υπάρχει η μύτη, εκείνα τα μήλα τα εξογκωμένα και πιο κάτω τα χείλια που κουνιούνται ακατάπαυστα και εξαπολύουν συνθέσεις χωρίς σκέψη 

• Συνηθισμένα αγορήματα για έμβιους με λίγες απαιτήσεις, με εγκαταλελειμμένες τις συνθήκες κατανόησης και με μια ματιά αγελαδινή σε καταπράσινα λιβάδια που χάνεται το μάτι κι αποκρημνίζεται ο συλλογισμός 

• Στολισμένο πρόσωπο, ορισμός της βιομηχανίας των ανύπαρκτων συμπερασμάτων, κατασκεύασμα μηχανικό μιας συνταγής, που δεν είσαι ούτε κακός, ούτε καλός, ούτε συμπαθητικός, ούτε αντιπαθητικός, ούτε ικανός, ούτε ανίκανος. 

• Είσαι τέλος πάντων ένα ούτε, ένας απλοϊκός συμπλεκτικός σύνδεσμος 

• Ευγένεια επίπλαστη, επιτηδευμένη, προκαθορισμένη, σχηματίζει και αναπλάθει νοήματα τα οποία επιδέχονται παρερμηνείες και αλλοιώσεις 

• Μια πανδαισία απόντων σημείων μια κατακραυγαλέα συνύπαρξη πολλών μικρών εικόνων. Αντίγραφα χειρονομιών, μειδιαμάτων, σκέψεων. Προβλέψιμο παιχνίδι, αγιογραφημένο πορτρέτο μιας επανάληψης, που σου κάνει το μυαλό να αναποδογυρίζει να παίρνει στροφές ανάποδες, να ανοίγει ο τέντζερης να φεύγει το καπάκι, να χύνονται τα ζουμιά να αποσυντονίζεται η προσοχή σου 

• Μες το ρημαδιό σου παν να κάτσεις, σε ένα σκαμνί με τα πόδια κλειστά, τα χέρια ακουμπισμένα στα γόνατα, ίσια πλάτη, να σηκώνεσαι μόνο όταν επιτρέπεται, να μιλάς όταν κοιμούνται οι φωνές, να τραγουδάς από μέσα σου και να ‘χεις ένα χαμογελάκι συναινετικό για τη λουριά που βάφει το κορμί, τη μπουκιά τη μετρημένη, και τη ρουφηξιά από το λίγο ουρανό που προλαβαίνεις να κοιτάξεις όταν η μπότα αφήνει τη χαραμάδα να λευτερωθεί

• Κι όταν οι δήμιοι αρχίζουν να μαζεύονται τριγύρω, να συσκέπτονται, να ψιθυρίζουν για το αν θα πρέπει να ανασηκωθείς, τότε την ώρα που πάει να βγει η φωνή ένα χρωματιστό μαντίλι, μπαλάκι γίνεται και μπουκώνει την έξοδο 

• Ο σχεδιασμός του ρημαδιού έγινε την ώρα που κοιμόταν η αντίδραση

• Ο κούκος βγαίνει αλλά είναι μουγγός 

• Η επίγειος βασιλεία των ανυπόστατων, οι απομιμήσεις των ιδεών, των ήχων, των συνθέσεων, των οραμάτων, έχουν εκμηδενίσει την απεγνωσμένη προσπάθεια της ικεσίας των υψωμένων χεριών 

• Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο εξόδου απεφάνθησαν οι επίδοξοι παρατηρητές και οι εγκλωβισμένοι, απογοητευμένοι στάθηκαν γύρω από το τελευταίο επίδομα τροφής με τα μαχαιροπίρουνα ακονισμένα 

• Ένα κατάπιμα όλο κι όλο, να το χαζέψουν λιγάκι και μετά να κλείσουν τα ματάκια τους να ονειρευτούν το φαγοπότι και άντε πάλι απ την αρχή

• Μεγάλη η σύγχυση στο υπόλοιπο της ιστορίας και οι καθαρογραμμένες σειρές ξεπατικούρες της αληθοσύνης, ξεγυμνώνονται από την ταπεινή φλόγα ενός κεριού 

• Πήραν φωτιά οι καλαμιώνες που φράζαν τον ορίζοντα από την επιπολαιότητα του ανέμου και εκείνος βρήκε την αφορμή κι εφόρμησε κατάπιε τις μικρές αναπνοές και τα λουλουδάκια των γκρεμνών και του λιγοστού χώματος 

• κι απομείναν γυμνά τα πέτρινα, όγκοι αξεπέραστοι, πλάκωμα στην καρδιά

• Όταν τελειώσει η μπουκιά θα ξαμοληθούμε στις αλάνες να κλοτσήσουμε την ξεχασιά 

• Θα αλλοιώσουμε το σήμερα, να θυμηθούμε το χτες, να τρέξουμε κι όπου βγει

• Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο εξόδου 

• Μα ούτε εισόδου ούτε διόδου, γενικώς το δεύτερο συνθετικό απλά, ερμηνευτικά μοναχά δικαιολογεί την παρουσία του

• Στην ουσία η αποφώνηση είναι η ίδια. 

• Στο ρημαδιό με το μπόλικο γλαυκό πάνω και κάτω και τη μαυρίλα στη μέση

• Αρέσκονται όλοι να μπαίνουν με σχέδιο και να ψάχνουν μετά, την έξοδο, αναζητώντας το σχέδιο

• Μα η Αριάδνη προ πολλού έκρυψε το μίτο, το κουβάρι χάθηκε, θάφτηκε στο χώμα κι από πάνω μύκητες τεράστιοι φυτρώσαν κι απορρόφησαν την ανάσα του αγριολούλουδου

• Μόνο η σύγχυση απόμεινε, δαιμονισμένη, να κάνει τεράστιους πήδους και να σε κάνει να τρέχεις να κυνηγάς τις χαμένες σκέψεις σου

• Σαν τρελός με απλωμένα τα χέρια. Ένα βήμα, να κλείνεις το χέρι σφιχτά, να τ ανοίγεις να τη δεις και μέσα να μην υπάρχει τίποτα

• Και μετά ξανά το τρεχαλητό, ξανά το χούφτωμα και πάλι μ αδειανά τα χέρια, αποκαμωμένος από την προσπάθεια να βαριανασαίνεις και να αποσταίνεις σε μια στρόγγυλη πέτρα που κάποιος θα τη ξέχασε, για να ‘ναι αχρησιμοποίητη και μόνη της, σ αυτήν την άγονη έκταση με τους πελώριους παρασιτικούς οργανισμούς

• Και στις άκρες του κόσμου γυναίκες καμικάζι σκορπούν το θάνατο, πυρκαγιές απογυμνώνουν τη ζωή και το περιβάλλον εγκαταλελειμμένο αναρωτιέται αν υπάρχει ένα σχέδιο για να βρει την πόρτα

• Και εκεί που οι ερωτήσεις πηγαινοέρχονται χωρίς απάντηση

• Και ήσουν έτοιμος να βλαστημήσεις την ώρα και τη στιγμή 

• Θυμήθηκες τις τελευταίες κατάρες που σε μεγάλωσαν 

• Να βλέπεις κατάματα και να μην αντιδράς 

• Να ακούς προσεκτικά και να μην απαντάς 

• Να διαβάζεις και να μην γυρίζεις σελίδα και να χειροκροτάς όπου αλλάζει η παράγραφος 

• Στο λαμπερό της διεργασίας των νοητικών λειτουργιών, η παρουσία αυτής της μαύρης αράχνης με τα αγκαθωτά πόδια που άρχισε να ανεβαίνει αργά πάνω στο κορμί, έκανε τη ματιά να αποσυρθεί. 

• Ένα δυνατό χτύπημα και χιλιάδες αστεράκια ξέφυγαν από το αποκρουστικό σώμα 

• Μουσικούλες, πολλά ντιν νταν, νερά να τρέχουν, βουνά καταπράσινα, βαρκούλες να αρμενίζουν, λιμνούλες, δασάκια και ξέφωτα

• Σκέφτηκες μια σταλιά 

• Άει στο διάολο είπες 

• Κλότσησες μια πέτρα 

• Και αποφάσισες 

• Ότι είσαι θυμωμένος 

λοξός

loksos@gmail.com