λοξός ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 12/11/2009

· Ουρανός με κάποια σύννεφα αλλοπρόσαλλων σχημάτων. Στο Παρίσι της μυθολογίας των χρωμάτων των ονειρικών παραληρημάτων των μεγάλων δρόμων αλλά και του σκούρου ουρανού οι ανάσες έχουν μια υγρασία πρωτόγνωρη

· Στους προλόγους είναι όμορφο να αφήνεις τη σκέψη να κάνει ό,τι θέλει

· Και Στο συνέδριο τα σώματα αραδιασμένα στις συντεταγμένες καρέκλες αφομοιώνουν τα λογύδρια βαριεστημένα.

· Οι επιμένοντες πετούν τις λέξεις με μεγάλη προσοχή αλλά καμιά φορά ο παρορμητισμός των συλλαβών και το μυστικό νόημα ξεγελά ακόμα και την πιο καλή διάθεση

· «Ένας πολίτης αρκεί να είναι νόμιμος, ένας πολιτικός εκτός από νόμιμος οφείλει να είναι και ηθικός και ακέραιος» αποφαίνεται ο κύριος Σαμαράς και τινάζει την μπάνκα στον αέρα! Κάτι μου θυμίζει το ρηθέν και αντιλαμβάνομαι την κοινωνία που θέλει ο ολίγα υποσχόμενος ηγέτης. Και χαριεντίζονται τα σύμφωνα και τα φωνήεντα κρύβουν με τις παλάμες τους τις μακρόσυρτες καταλήξεις της φωνής

· και ετάχθη η απουσία υπέρ του Σαμαρά και γελά ο πάγκαλλος με τρέλα

· Και ο κ. Ψωμιάδης ο Γ’ με την χαρακτηριστική άνεση του πολιτικάντη της εποχής των τελάληδων διατρανώνει την πραμάτεια του λέγοντας αλήθειες που δεν μπορεί να κρύψει ο παρορμητισμός αλλά στο κατόπιν γυαλιστερή η γλώσσα σκουπίζει τον κύριο υπαίτιο της κατάντιας.

· «Κάποιοι σ αυτήν την αίθουσα απεδειχθησαν γραφικοί, ανίκανοι, άκαπνοι, αδιάφοροι, τραγικοί αφού μας έφεραν σ αυτήν την κατάσταση. Λάθος νοοτροπίες, αλαζονικές συμπεριφορές, προσωπικές διαδρομές, λάθος άνθρωποι κατάχρηση εμπιστοσύνης, κλειστές πόρτες, κατεβασμένα τηλέφωνα, κακή επικοινωνιακή πολιτική. Η Ν.Δ θύμιζε καμαρίλα»

· Λέξεις κλειδιά που δείχνουν απροκάλυπτα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και φανερώνουν χωρίς φρου φρου κι αρώματα την άποψη όλων σχεδόν των συμμετεχόντων στο μεγάλο συνέδριο. Αλλά ποιος να την πει είναι όλοι αλυσοδεμένοι στο άρμα του επωνύμου λες και η κοινή γνώμη δεν αντιλαμβάνεται την απογύμνωση της αληθείας.

· Και μετά έρχεται και το «Αστέρι του βορρά» να φτιάξει την επιθυμία για χοντρό ξεκάρδισμα

· Καμαρίλα μια σταλιά δυο επί τρία τραγουδώ και μειδιώ και ανακατεύω τις σκέψεις μου και παραμιλώ πως είναι δυνατόν ένας λαός να παρασύρεται στα σοκάκια της απουσίας της αισθητικής, τόσο πολύ!

· Βαριέται το σύμπαν σ αυτή την συγκέντρωση εκλογής εκπροσώπου. Φεύγουν όλοι. Άλλος για μια μερίδα κεφτέδες, άλλος για να κάνει κανένα ψιθυριστό ραντεβού κι άλλος για κανένα τηλεφώνημα σε κανέναν ισχυρό παράγοντα

· Η Νέα Γρίπη προ των πυλών, αρχίζει ο εμβολιασμός αλλά το φάρμακο δεν πιάνει, μόνο φαρμάκια συγκεκαλυμμένα εκτοξεύονται γλυκά για να ωραιοποιήσουν το κακάσχημο.

· Κι εκείνη η Ντόρα, αυτή η προσπάθεια να γίνει γλυκεία ενωτική και προπαντός καραμανλική αποτελεί ένα αξιοσημείωτο επικοινωνιακό τέχνασμα που είναι σίγουρο ότι θα επιφέρει πολλές επιβαρύνσεις στον ψυχολογικό της κόσμο. Ίσως κάποια κατάθλιψη! Τη Νέα Κατάθλιψη!

· Πετάχτηκε και η μεγάλη ηγέτης της αριστεράς να πει τη γνώμη της με το ύφος εκείνο της γυναικός που ξεφύτρωσε από την συνέλευση, τότε. με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Τι τείχος είναι αυτό απροσπέλαστο σ αυτήν την εκδήλωση των σκέψεων

· Θέλω να βρέξει να βρέξει πολύ να τρέχει το νερό να φτιάξει και μια βαρκούλα ο μυξιάρης μικρός να τη βάλει στο αυλάκι να σκουπίσει με το μανίκι του τα μάτια του να καθίσει στο πεζοδρόμιο και να χαζέψει το λίκνισμα του χαρτιού πάνω στο νερό

· Μικρά κουτσουράκια γεμίζουν τις λακκούβες του δρόμου αλλά έχω μια χαρά σε λίγες μέρες θα έχει αρχηγό η παράταξη και τότε. Ε τότε όλα θα είναι μια χαρά

· Σε ετούτη την κοινωνία

Το αστέρι της καμαρίλας

Τι όνειρο κι αυτό! Ένα καπέλο πράσινο μυτερό που στις άκρες του έχει πολλές μπαλίτσες κόκκινες κίτρινες μπλε σα κεφτεδάκια. Πουκαμίσα παρδαλή και ένα παντελόνι μπλε με χιλιάδες αστράκια να ‘ναι πάνω σε ένα ουρανό κι ένα συννεφάκι χοντρούλικο με φουσκωμένα μάγουλα και νυσταγμένα ματάκια, παπουτσάκια μοβ με κορδονάκια μαύρα και ένας γάιδαρος με πεσμένα αυτιά να ακολουθεί απο πίσω με μάτια γεμάτα τσίμπλες από την κούραση. Κάνω μια και τι να δω. Ο Καραμανλής ντυμένος έτσι και πιο πίσω ακόμα κι απ το τετράποδο το αγαθό, ένας τροβαδούρος ονόματι Ψωμιάδης εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος με τρίχορδο μπουζούκι να τραγουδά στους ρυθμούς της εποχής μπαλάντες αλλοτινών καιρών

Ωραία χρώματα, όμορφο πανηγύρι και στο βάθος ένα αστέρι που δεν ήταν της Βηθλεέμ αλλά του βορρά να σιγοντάρει στην αισθητική του τοπίου

Μυογράφημα

· Γαρίφαλα σύμβολα, γεμάτα με πληγές που δεν κλείνουν. Μαζεμένοι ήταν, απέναντι από το κόκκινο λουλούδι που μεγάλωσε όλη τη φωτιά των ονειροπόλων όταν σιγόκαιγε και την έκανε ορμή τραγούδι και όραμα.

· Τα χρόνια πέρασαν τα γαρίφαλο έμεινε στη σκέψη αγιοποιήθηκε ερμήνευσε τους αγώνες και για μερικούς έγινε επαναστατικό σημάδι και όνειρο ανεκπλήρωτο.

· Για άλλους, ακόμα και σήμερα, είναι απλώς ένα λουλούδι, κόκκινο μερικές φορές και άλλοτε λευκό, όταν οι συνθήκες αφορίζουν το έντονο της χρωματικής διαφοράς

· Ντουβάρια πέσανε γίναν σουβενίρ κι απομένουν οι εγχώριοι τοίχοι να ερμηνεύουν με το αλάθητο που έχει πάντα η οπισθοδρόμηση τους ήλιους τα φεγγάρια και τις θάλασσες

· Μια αναπνοή βαθιά να ξεφύγεις λιγάκι από το αλλόκοτο που σου προξενεί το μπαγιάτικο

· Έξω μια γριά μάζεψε μερικά κόκαλα τα έβαλε σε ένα κουτί και τα φύλαξε. Άνοιξε ένα βιβλίο, σε μια σελίδα ένα ξεραμένο λουλούδι κι από κάτω ένας λεκές κίτρινος που έκρυβε μια χρονολογία

· Άφησε ενα δάκρυ πάνω στο κουτί έριξε το λουλούδι συντροφιά στα κόκαλα, το σκέπασε με ένα κόκκινο πανί και το έκρυψε

· Το δάκρυ της μάνας το ξεραμένο λουλούδι σε ενα κουτί ψάχναν τη συντροφιά. Τη βρήκαν μετά από χρόνια και γίναν αγκαλιά τα λουλούδια και φτιάξαν δρόμους, απέραντους δρόμους και ελπίδες. Κι απομένει το ερωτηματικό να σεργιανίζει στις συνοικίες για να βρει την απάντηση.

· Ίσως μες το κουτί μαζί με το δάκρυ να είναι κι αυτή

· και να κρύβεται

loksos@gmail.com